นักบริหารที่ดีควรยึดหลักธรรมใด

1. ฉันทะ : มีใจรักในงานที่ทำ

การทำงานให้ประสบความสำเร็จ จุดเริ่มต้นที่ง่ายๆ แต่สำคัญอย่างมาก คือการมีความสุขกับงานที่ทำอยู่ และการจะมีความสุขกับงานได้นั้น ก่อนอื่นคือคุณต้องชื่นชอบในสิ่งที่ทำ และพึงพอใจกับหน้าที่ที่ได้รับ ลองสังเกตตัวเองดูว่า ทุกวันนี้ทำงานแล้วรู้สึกสนุกไหม หรือพอถึงเวลางานทีไรแล้วรู้สึกเหมือนร่างกายจะพัง พลังแทบไม่มีทุกที แบบนี้ก็น่าเป็นห่วงแล้วล่ะว่าคุณอาจจะไม่ได้ชอบในงานหรือสิ่งที่คุณทำอยู่เท่าไร ลองเปลี่ยนมาทำอะไรที่คุณชอบและสนุกไปกับมันดีกว่านะ

2. วิริยะ : มุ่งมั่นทุ่มเทกับงานที่ได้รับมอบหมาย

ถึงแม้ว่าคุณจะชอบและรักในงานของคุณแค่ไหน แต่ถ้าหากขาดสิ่งนี้ไปประตูสู่ประสบความสำเร็จก็น่าจะไกลหน่อย นั่นคือความขยันหมั่นเพียร หลายๆ ครั้งที่คุณอาจจะรู้สึกว่างานก็เยอะ เดดไลน์ก็ใกล้เข้ามาแล้ว แต่ถ้าเอาแต่ผลัดก็ไม่มีวันเสร็จสักที ความขยันก็เหมือนบันไดที่พาคุณเดินไปสู่ความสำเร็จทีละขั้น ถึงแม้ว่ามันอาจจะเหนื่อย เมื่อยล้า ไม่สบายเหมือนขึ้นลิฟต์ ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป แต่ก็ทำให้คุณถึงจุดหมายของคุณได้อย่างแน่นอน

3. จิตตะ : มีสมาธิและจดจ่อกับงานที่ทำอยู่

หลายครั้งในเวลาที่คุณทำงาน อาจมีเรื่องต่างๆ มารบกวนการทำงานของคุณ ซึ่งทำให้คุณไม่มีสมาธิในการทำงาน จิตใจฟุ้งซ่านเอาแต่คิดเรื่องอื่น เช่น ตอนทำงานนี้ ก็อาจจะพะวงว่างานนั้นจะเป็นอย่างไร หรือพอทำงานใหม่ ก็คิดว่างานเก่าที่ยังไม่เสร็จจะส่งทันไหมนะ และทุกๆ ครั้งที่มีสิ่งรบกวนเหล่านั้น ก็จะทำให้ไม่สามารถจดจ่ออยู่กับงานได้อย่างที่ควรจะเป็น และผลลัทธ์ที่ออกมาก็จะไม่มีประสิทธิภาพ ขาดความรอบคอบและความใส่ใจในตัวงาน ทางแก้ก็คือตั้งสติ และมีสมาธิจดจ่ออยู่กับปัจจุบันเสมอ

4. วิมังสา : ทบทวนในงานที่ทำและพัฒนาต่อยอด

อีกสิ่งหนึ่งที่ถือว่าเป็นส่วนสำคัญในการทำงาน แบบที่เราไม่สามารถขาดสิ่งนี้ไปได้นั่นคือปัญญา หรือความรู้ ความสามารถ ต่อให้เรารักในงานที่ทำอยู่ ขยันหมั่นเพียร ใจจดจ่อขนาดที่ว่าทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจให้งานเพียงอย่างเดียว แต่หากขาดการพินิจพิเคราะห์ ไตร่ตรอง ใช้สมองคิด งานก็อาจจะผิดพลาดได้ และหลังจากที่ทำงานสำเร็จลุล่วงแล้ว ก็ควรมีการติดตามผลหลังจากนั้นเช่นกัน หากมีข้อผิดพลาดก็เรียนรู้จากสิ่งนั้น และปรับปรุงในครั้งต่อๆ ไป ให้ดีขึ้นกว่าเดิม

�Ըպ����çҹ����  ��� ����ҸԻ�·�����駾��പ��о�Фس��觷�������駹��㨤���мŢͧ�ҹ  �ѡ������Ẻ����ҸԻ���ִ��������ѡ㹡�ú��������ո���������¡��� ��� � ��С��� ������ ���

�) �ѭ�Ҿ��    ���ѧ����������ͤ�����Ҵ

�) ����¾��        ���ѧ��觤�������

�) ͹�Ѫ����   ���ѧ�ҹ�������������ͤ����ب�Ե

�) �ѧ�˾��      ���ѧʧ������ ��������������ѹ��

������͡��ѧ��觤س������� � ��С�� �������ѡ�����û�Ժѵ�˹�ҷ�����ҧ�ջ���Է���Ҿ ����Ǥ�� �ѡ������ ������ö�ҧἹ �Ѵͧ���� �觵�駺ؤ�ҡ� �ӹ�¡�� ��ФǺ�����յ�ͧ�դ�����Ҵ ��ѹ  �ب�Ե�������������ѹ�� ������դس������� � ��� �ҡ������� ����觷ӧҹ���ջ���Է���Ҿ�ҡ�����ҹ�� �ç�ѹ���� ����ä�㴢Ҵ�س������� � ��С�� �����§�ҧ��� �ҡ��繹ѡ�����÷��������

�ѡ�����õ�ͧ�繤���Ҵ�ͺ�����Т�ѹ�ѹ�� ����ͧ�����������¡��������˵��  ���������¨���ҹ�繹ѡ�����������㴡�����ͧ������������͹��

���ҧ���շ�駤�����Ҵ��Ф�����ѹ ���ҡ�������Ѻ�������͹���˹��繹ѡ������������ͺ������ǡ����Ѻ��͸Ժ�¨ҡ����˭���� "������� ���� � �����͡ �����������ҧ���Ǥ����� ���繤�����Ҵ��Т�ѹ ���Ҵ⡧��Т�ѹ⡧"  �ѧ��鹹ѡ�����÷��յ�ͧ�դ�����Ҵ ������ѹ ��Ф����ب�Ե

���ҧ���դس������������С�� ��� �繤���Ҵ ��ѹ����ب�Ե ���ҡ�������Ѻ�������͹���˹��繹ѡ������ ������ͺ������ǡ����Ѻ��͸Ժ����� "��������繤��ը�ԧ  �褧�繤��շ���š����ͧ��������Ҷ�͵����ҩ�Ҵ���Ҥ���� �֧��������Ծҡ���Ԩ�ó��Ǻ�ҹ ��ѹ����ѵ�ٷ����  ���繤����ٴ�������٤���Ф�͹��ҧ����駹���" ����ʴ���Ҥ������Ҵ����������ѹ��֧�ӧҹ�����Ѻ����������

เป็นหลักธรรมอันเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวน้ำใจของกันและกันเห็นเหตุให้ตนเอง และหมู่คณะก้าวไปสู่ความเจริญรุ่งเรือง

1.ทาน ให้ปันสิ่งของแก่คนที่ควรให้

2.ปิยวาจา เจรจาด้วยถ้อยคำไพเราะอ่อนหวาน

3.อัตถจริยา ประพฤติในสิ่งที่เป็นประโยชน์

4.สมานนัตตตา วางตนให้เหมาะสมกับฐานะของตน

๔.อิทธิบาท 4

เป็นหลักธรรมถือให้เกิดความสำเร็จ

1.ฉันทะ ความพึงพอใจในงาน

2.วิริยะ ความขยันมั่นเพียร

3.จิตตะ ความมีใจฝักใฝ่เอาใจใส่ในงาน

4.วิมังสา ไตร่ตรองหาเหตุผล

๕.ทศพิธราชธรรม 10 ประการ

เป็นหลักธรรมสำหรับพระมหากษัตริย์จะพึงถือปฏิบัติมาแต่โบราณกาลแด่นักบริหาร เช่น

สรรพสามิตจังหวัด สรรพสามิตอำเภอ ก็น่าจะนำไปอนุโลมถือปฏิบัติได้

หลักทศพิธราชธรรม 10 ประการ มีอยู่ดังนี้

1. ทาน คือ การให้ปัน ซึ่งอาจเป็นการให้เพื่อบูชาคุณหรือให้เพื่อเป็นการอนุเคราะห์

2. ศีล ได้แก่การสำรวม กาย วาจา ใจ ให้เรียบร้อยสะอาดดีงาม

3. บริจาค ได้แก่ การให้ทรัพย์สิ่งของเพื่อเป็นการช่วยเหลือหรือความทุกข์ยากเดือดร้อน

                 ของผู้อื่นหรือเป็นการเสียสละเพื่อหวังให้ผู้รับได้รับความสุข

4. อาชวะ ได้แก่ ความมีอัธยาศัยซื่อตรงมั่นในความสุจริตธรรม

5. มัทวะ ได้แก่ ความมีอัธยาศัยดีงาม ละมุนละไม อ่อนโยน สุภาพ

6. ตบะ ได้แก่ การบำเพ็ญเพียรเพื่อขจัดหรือทำลายอกุศลกรรมให้สิ้นสูญ

7. อโกรธะ ได้แก่ ความสามารถระงับหรือขจัดเสียได้ซึ่งความโกรธ

8. อวิหิงสา ได้แก่ การไม่เบียดเบียนคนอื่น

9. ขันติ ได้แก่ ความอดกลั้นไม่ปล่อยกาย วาจา ใจ ตามอารมณ์หรือกิเลสที่เกิดมีขึ้นนั้น

10. อวิโรธนะได้แก่ การธำรงค์รักษาไว้ซึ่งความยุติธรรม

๖.บารมี 6

เป็นหลักธรรมอันสำคัญที่จะนิยมมาซึ่งความรักใคร่นับถือ นับว่าเป็นหลักธรรมที่เหมาะมาก

สำหรับนักบริหารจะพึงยึดถือปฎิบัติ มีอยู่ 6 ประการคือทาน

1. ทาน การให้เป็นสิ่งที่ควรให้

2. ศีล การประพฤติในทางที่ชอบ

3. ขันติ ความอดทนอดกลั้น

4. วิริยะ ความขยันหมั่นเพียร

5. ฌาน การเพ่งพิจารณาให้เห็นของจริง

6. ปรัชญา ความมีปัญญารอบรู้

๗.ขันติโสรัจจะ

เป็นหลักธรรมอันทำให้บุคคลเป็นผู้งาม (ธรรมทำให้งาม)

1. ขันติ คือ ความอดทน มีลักษณะ 3 ประการ

1.1 อดใจทนได้ต่อกำลังแห่งความโกรธแค้นไม่แสดงอาการ กาย วาจา ที่ไม่น่ารัก

ออกมาให้เป็นที่ปรากฏแก่ผู้อื่น

1.2 อดใจทนได้ต่อความลำบากตรากตรำหรือความเหน็ดเหนื่อย

2. โสรัจจะ ความสงบเสงี่ยม ทำจิตใจให้แช่มชื่นไม่ขุนหมอง

๘.ธรรมโลกบาล

เป็นหลักธรรมที่ช่วยคุ้มครองโลก หรือมวลมนุษย์ให้อยู่ความร่มเย็นเป็นสุข มี 2 ประการคือ

1. หิริ ความละอายในตนเอง

2. โอตัปปะ ความเกรงกลัวต่อทุกข์ และความเสื่อมแล้วไม่กระทำความชั่ว

๙.อธิฐานธรรม 4

เป็นหลักธรรมที่ควรตั้งไว้ในจิตใจเป็นนิตย์ เพื่อเป็นเครื่องนิยมนำจิตใจให้เกิดความรอบรู้ความจริง

รู้จักเสียสละ และบังเกิดความสงบ มี 4 ประการ

    1. ปัญญา ความรู้ในสิ่งที่ควรรู้ รู้ในวิชา

     2. สัจจะ ความจริง คือประพฤติสิ่งใดก็ให้ได้จริงไม่ทำอะไรจับจด

     3. จาคะ สละสิ่งที่เป็นข้าศึกแห่งความจริงใจ คือ สละความเกียจคร้าน หรือความหวาดกลัวต่อความยุ่งยาก ลำบาก
     4. อุปสมะ สงบใจจากสิ่งที่เป็นข้าศึกต่อความสงบ คือ ยับยั้งใจมิให้ปั่นป่วนต่อความพอใจ

           รักใคร่ และความขัดเคืองเป็นต้น

เป็นหลักธรรมของผู้ครองเรือนพึงยึดถือปฏิบัติ มี 4 ประการ คือ

1. ความหมั่นเพียร

2. ความโอบอ้อมอารี

3. ความไม่ตื่นเต้นมัวเมาในสมบัติ

4. ความไม่เศร้าโศกเสียใจเมื่อเกิดภัยวิบัติ

๑๑.ราชสังคหวัตถุ 4

เป็นหลักธรรมอันเป็นเครื่องช่วยในการวางนโยบายบริหารบ้านเมืองให้ดำเนินไปด้วยดี มี 4 ประการ คือ

1. ลัสเมธัง ความเป็นผู้ฉลาดปรีชาในการพิจารณาถึงผลิตผลอันเกิดขึ้นในแผ่นดิน แล้วพิจารณาผ่อนผันจัดเก็บเอาแต่บางส่วนแห่งสิ่งนั้น

2. ปุริสเมธัง ความเป็นผู้ฉลาดในการดูคนสามารถเลือกแต่งตั้งบุคคลให้ดำรงตำแหน่งในความถูกต้องและเหมาะสม

3. สัมมาปาลัง การบริหารงานให้ต้องใจประชาชน

4. วาจาเปยยัง ความเป็นบุคคลมีวาจาไพเราะรู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาวตามเหตุการณ์ ตามฐานะและตามความเป็นธรรม

๑๒.สติสัมปชัญญะ

เป็นหลักธรรมอันอำนวยประโยชน์แก่ผู้ประพฤติเป็นอันมาก

1.สติ คือ ความระลึกได้ก่อนทำ ก่อนบูชา ก่อนคัด คนมีสติจะไม่เลินเล่อ เผลอตน

2.สัมปชัญญะ คือ ความรู้ตัวในเวลากำลังทำ กำลังพูด กำลังคิด

๑๓.อกุศลมูล 3 อกุศลมูล คือ รากเหง้าของความชั่ว มี 3 ประการคือ

1. โลภะ ความอยากได้

2. โทสะ ความคิดประทุษร้ายเขา

3. โมหะ ความหลงไม่รู้จริง

๑๔.นิวรณ์ 5

นิวรณ์ แปลว่า ธรรมอันกลั้นจิตใจไม่ให้บรรลุความดี มี 5 ประการ

1. กามฉันท์ พอใจรักใคร่ในอารมณ์ มีพอใจในรูป เป็นต้น

2. พยาบาท ปองร้ายผู้อื่น

3. ถีนมิทธะ ความที่จิตใจหดหู่และเคลิบเคลิ้ม

4. อุธัจจะกุกกุจจะ ความฟุ้งซ่านและรำคาญ

5. วิจิกิจฉา ความลังเลไม่ตกลงใจได้

ผู้กำจัดหรือบรรเทานิวรณ์ได้ ย่อมได้นิสงส์ 5 ประการคือ

1. ไม่ข้องติดอยู่ในกายตนหรือผู้อื่นจนเกินไป

2. มีจิตประกอบด้วยเมตตา

3. มีจิตอาจหาญในการประพฤติความดี

4. มีความพินิจและความอดทน

5. ตัดสินใจในทางดีได้แน่นอนและถูกต้อง

๑๕.เวสารัชชกรณะ 5

เวสารัชชกรณะ แปลว่า ธรรมที่ยังความกล้าหาญให้เกิดขึ้นมี 5 ประการ คือ

1. ศรัทธา เชื่อในสิ่งที่ควรเชื่อ

2. ศีล ประพฤติการวาจาเรียบร้อย

3. พาหุสัจจะ ความเป็นผู้ศึกษามาก

4. วิริยารัมภะ ตั้งใจทำความพากเพียร

5. ปัญญา รอบรู้สิ่งที่ควรรู้

๑๖.อริยทรัพย์ 7

1. ศรัทธา เชื่อในสิ่งที่ควรเชื่อ

2. ศีล ประพฤติการวาจาเรียบร้อย

3. หิริ ความละอายต่อบาปทุจริต

4. โอตัปปะ ความสะดุ้งกลัวต่อบาปทุจริต

5. พาหุสัจจะ ความเป็นคนได้ยินได้ฟังมามาก

6. จาคะ การให้ปันสิ่งของแก่คนที่ควรให้

7. ปัญญา ความรอบรู้ทั้งสิ่งที่เป็นประโยชน์และสิ่งที่เป็นไท

๑๗.สัปปุริสธรรม 7

เป็นหลักธรรมอันเป็นของคนดี (ผู้ประพฤติชอบ) มี 7 ประการ

1. ธัมมัญญุตา ความเป็นผู้รู้ว่าเป็นเหตุ

2. อัตถัญญุตา ความเป็นผู้รู้จักผล

3. อัตตัญญุตา ความเป็นผู้รู้จักตน

4. มัตตัญญุตา ความเป็นผู้รู้จักประมาณ

5. กาลัญญุตา ความเป็นผู้รู้จักกาลเวลาอันเหมาะสม

6. ปุริสัญญุตา ความเป็นผู้รู้จักสังคม

7. บุคคลโรปรัชญญุตา ความเป็นผู้รู้จักคบคน

๑๘.คุณธรรมของผู้บริหาร 6

ผู้บริหาร นอกจากจะมีคุณวุฒิในทางวิชาการต่าง ๆ แล้วยังจำเป็นต้องมีคุณธรรมอีก 6 ประการ

1. ขมา มีความอดทนเก่ง

2. ชาตริยะ ระวังระไว

3. อุฎฐานะ หมั่นขยัน

4. สังวิภาคะ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่

5. ทยา เอ็นดู กรุณา

6. อิกขนา หมั่นเอาใจใส่ตรวจตราหรือติดตาม

๑๙.ยุติธรรม 5

นักบริหารหรือผู้นำมักจะประสบปัญหาหรือร้องเรียนขอความเป็นธรรมอยู่เป็นประจำ

หลักตัดสินความเพื่อให้เกิดความ “ยุติธรรม” มี 5 ประการ คือ

1. สัจจวา แนะนำด้วยความจริงใจ

2. บัณฑิตะ ฉลาดและแนะนำความจริงและความเสื่อม

3. อสาหะเสนะ ตัดสินด้วยปัญญาไม่ตัดสินด้วยอารมณ์ผลุนผลัน

4. เมธาวี นึกถึงธรรม (ยุติธรรม) เป็นใหญ่ไม่เห็นแก่อามิสสินจ้าง5. ธัมมัฎฐะ ไม่ริษยาอาฆาต ไม่ต่อเวร

๒๐.ธรรมเครื่องให้ก้าวหน้า 7

นักบริหารในตำแหน่งต่าง ๆ ย่อมหวังความเจริญก้าวหน้าได้รับการเลื่อนชั้นเลื่อนตำแหน่งสูงขึ้นพระพุทธองค์ทรงตรัสธรรมเครื่องเจริญยศ (ความก้าวหน้า) ไว้ 7 ประการ คือ

1. อุฎฐานะ หมั่นขยัน

2. สติ มีความเฉลียว

3. สุจิกัมมะ การงานสะอาด

4. สัญญตะ ระวังดี

5. นิสัมมการี ใคร่ครวญพิจารณาแล้วจึงธรรม

6. ธัมมชีวี เลี้ยงชีพโดยธรรม

๒๑.ไตรสิกขา

เพื่อเป็นการสนับสนุนให้เกิดความตั้งใจดีและมีมือสะอาด นักบริหารต้องประกอบตนไว้ใน

ไตรสิกขาข้อที่ต้องสำเหนียก 3 ประการ คือ

1. ศีล

2. สมาธิ

3. ปัญญา

ทั้งนี้เพราะ ศีล เป็นเครื่องสนับสนุนให้กาย (มือ) สะอาด

สมาธิ เป็นเครื่องสนับสนุนให้ใจสงบ

ปัญญา เป็นเครื่องทำให้ใจสว่าง รู้ถูก รู้ผิด

๒๒.พระพุทธโอวาท 3

นักบริหารที่ทำงานได้ผลดี เนื่องจากได้ ”ตั้งใจดี” และ “มือสะอาด” พระพุทธองค์ได้วางแนวไว้ 3 ประการ ดังนี้

1. เว้นจากทุจริต การประพฤติชั่ว ทางกาย วาจา ใจ

2. ประกอบสุจริต ประพฤติชอบ ทางกาย วาจา ใจ

3. ทำใจของตนให้บริสุทธิ์สะอาด ไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง

การนำหลักธรรมที่ประเสริฐมาปฎิบัติ ย่อมจักนำความเจริญ ตลอดจนความสุขกาย

สบายใจ ให้บังเกิดแก่ผู้ประพฤติทั้งสิ้น สมดังพุทธสุภาษิตที่ว่า “ ธัมโม หเว รักขติ ธัมมจาริง” ธรรมะย่อมคุ้มครองรักษาผู้ประพฤติธรรม

หลักธรรมสำหรับผู้บริหาร คือข้อใด

ข้อใดคือหลักธรรมของนักบริหารที่พระพุทธเจ้าทรงใช้

หลักธรรมใดสำคัญที่สุดที่ผู้บริหารทุกคนควรนำมาใช้ในการบริหารงาน

หลักธรรมที่ผู้ปกครองควรยึดถือคือข้อใด