ลูกจ้างทุกคน รวมทั้งลูกจ้างแบบพาร์ตไทม์และชั่วคราวมีสิทธิลาหยุด 10 วันโดยได้รับค่าแรง ในกรณีที่ได้รับความรุน แรงในครอบครัวและระหว่างสามีกับภรรยา Show การลาหยุดโดยได้รับค่าแรงเนื่องจากความรุนแรงในครอบ ครัวและระหว่างสามีกับภรรยาเป็นสิทธิการลาหยุดขั้นต่ำแบบใหม่ เช่นเดียวกับการลาหยุดประจำปี หรือการลาป่วย และ การลาหยุดของผู้ดูแล การลาหยุดนี้จะเริ่มใช้ตั้งแต่:
ลูกจ้างสามารถลาหยุดได้ด้วยเหตุ ผลหลายประการ ซึ่งรวมถึง:
ลูกจ้างทุกคน ยกเว้นลูกจ้างประเภทชั่ว คราว (casual) มีสิทธิได้รับค่าจ้างสำ หรับการลาหยุดพักผ่อน และเจ็บป่วยและการลาของผู้ดูแล เมื่อลางาน ลูกจ้างต้องได้รับค่าจ้างในอัตราค่าจ้างขั้นต่ำ ซึ่งไม่รวมค่าล่วง เวลา ค่าทำงานนอกเวลา ค่าเบี้ยเลี้ยงหรือเงินโบนัส ค่าจ้างสำหรับวันหยุดพักผ่อนค่าจ้างสำหรับวันหยุดพักผ่อน (ซึ่งรู้จักกันในนามว่า การลาหยุดประจำปี (annual leave)) จะอนุญาตให้ลูก จ้างได้รับค่าจ้างในขณะที่ลาหยุดงานได้ รับชมวิดีโอสั้นของเราเกี่ยวกับการลาหยุดประจำปี ลูกจ้างจะได้รับวันลามากแค่ไหน?ลูกจ้างประเภทเต็มเวลา และไม่เต็มสามารถลาหยุดประจำปีได้ 4 สัปดาห์ต่อปี ลูกจ้างบางคนจะได้รับค่าจ้างพิเศษที่เรียกว่าการจ่ายเงินพิเศษสำหรับการลาประจำปี (annual leave loading) ลูกจ้างประเภทชั่วคราวจะไมได้รับค่า จ้างสำหรับการหยุดงาน แต่สามารถขอลาหยุดพักผ่อนโดยไม่ได้รับค่าจ้างจากนายจ้างได้ จะลาหยุดพักผ่อนได้เมื่อไร?ลูกจ้างเริ่มสะสมวันหยุดประจำปีตั้งแต่พวกเขาเริ่มทำงาน การลาหยุดประจำปีอาจ:
นายจ้าง และลูกจ้างต้องตกลงกันว่าเมื่อ ไรจึงจะลาได้ นายจ้างสามารถปฏิเสธคำขอลาหยุดประจำปีของลูกจ้างได้ก็ต่อเมื่อมีเหตุผลอันสมควรเท่านั้น บางที นายจ้างสามารถแนะนำให้ลูกจ้างของพวกเขาลาหยุดประจำปีก็ได้ การสิ้นสุดการจ้างงานเมื่อสิ้นสุดการจ้างงาน ลูกจ้างจะได้รับการจ่ายเงินเป็นค่าวันลาหยุดประจำปีที่พวกเขาได้สะสมมาแต่ยังไม่ได้ลาหยุด จำนวนที่จ่ายให้ต้องรวมเงินเพิ่มสำหรับการลาหยุดประจำปี (annual leave loading) หากลูกจ้างคนนั้นควรได้รับเงินเพิ่มจำนวนนั้นเมื่อเขาลาหยุด ระหว่างการจ้างงาน ตัวอย่างเช่น เวลางานปกติในวันหยุดกำหนดให้พนักงานมาทำงานเวลา 08.00 น. ถึง 17.00 น. แต่พนักงานอาจจำเป็นต้องทำงานให้แล้วเสร็จ จึงทำงานจนถึงเวลา 20.00 น. ลักษณะแบบนี้เข้าข่ายที่นายจ้างต้องจ่ายค่าล่วงเวลา 3 เท่าของค่าจ้างต่อชั่วโมงถ้าทำงานเกินเวลาทำงานปกติของวันทำงาน นายจ้างต้องจ่ายค่าล่วงเวลาไม่น้อยกว่า 1.5 เท่า ของอัตราค่าจ้างต่อชั่วโมงในวันทำงานตามจำนวน ชั่วโมงที่ทำหรือไม่น้อยกว่า 1.5 เท่า ของอัตราค่าจ้างต่อหน่วย ในวันทำงานตามจำนวนผลงานที่ทำได้สำหรับลูกจ้างที่ได้รับค่าจ้างตามผลงาน ถ้าทำงานในวันหยุดเกินเวลาทำงานปกติของวันทำงาน นายจ้างต้องจ่ายค่าล่วงเวลาในวันหยุดให้แก่ลูกจ้างในอัตรา 3 เท่าของอัตราค่าจ้างต่อชั่วโมง ในวันทำงานตามจำนวนชั่วโมงที่ทำหรือตามจำนวนผลงานที่ทำได้สำหรับลูกจ้างที่ได้รับค่าจ้างตามผลงานโดยคำนวณเป็นหน่วย กรณีทำงานในวันหยุดในเวลาทำงานปกติ นายจ้างต้องจ่ายค่าทำงานในวันหยุดให้แก่ลูกจ้างที่มีสิทธิได้รับค่าจ้างในวันหยุดเพิ่มขึ้นอีก 1 เท่าของค่าจ้าง ในวันทำงานตามชั่วโมงที่ทำงานในวันหยุด หรือตามจำนวนผลงานที่ทำได้ สำหรับลูกจ้างที่ได้รับค่าจ้างตามผลงานโดยคำนวณเป็นหน่วย สำหรับลูกจ้างที่ไม่มีสิทธิได้รับค่าจ้างในวันหยุดต้องจ่ายไม่น้อยกว่า 2 เท่า ของค่าจ้างในวันทำงานตามชั่วโมงที่ทำงานในวันหยุดหรือตามจำนวนผลงานที่ทำได้สำหรับลูกจ้างที่ได้รับค่าจ้างตามผลงานโดยคำนวณเป็นหน่วย |