ต วแปรท ม ผลต อประส ทธ ภาพการฉ ดลาก

สถานะตลาด Closed

ข้อมูลล่าสุด 07 ธ.ค. 2566 03:04:56

ดัชนี ล่าสุด เปลี่ยนแปลง ปริมาณ ('000 หุ้น)1 มูลค่า (ลบ.)1

SET

1,389.55

+6.01 11,983,547 38,636.74

SET50

857.44

+1.74 980,911 24,946.47

SET100

1,901.56

+5.56 1,389,358 29,294.30

sSET

865.15

+13.55 948,563 3,019.58

SETCLMV

852.34

+3.48 506,423 15,993.36

SETHD

1,100.01

+1.29 612,480 10,222.22

SETESG

908.54

+2.72 1,258,904 25,931.55

SETWB

819.28

+3.64 348,743 9,436.81

ดัชนี ล่าสุด เปลี่ยนแปลง SETTRI

10,035.18

+23.63 (+0.24%)

ข้อมูล ณ วันที่ 04 ธ.ค. 2566

ข้อมูล ณ วันที่ 06 ธ.ค. 2566

สรุปมูลค่าการซื้อขายสิ้นวัน

นักลงทุน ซื้อ (ล้านบาท) ขาย (ล้านบาท) สุทธิ สถาบัน 3,461.60 2,855.17 +606.42 บัญชีบล. 3,198.87 3,234.59 -35.72 ต่างประเทศ 21,555.09 22,009.30 -454.20 ในประเทศ 10,415.94 10,532.44 -116.50

ข้อมูล ณ วันที่ 06 ธ.ค. 2566

อักษรไทย เป็นอักษรที่ใช้เขียนภาษาไทยและภาษาของกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ เช่น คำเมือง, อีสาน, ภาษาไทยใต้, มลายูปัตตานี เป็นต้น ในประเทศไทย มีพยัญชนะ 44 รูป สระ 21 รูป วรรณยุกต์ 4 รูป และเครื่องหมายอื่น ๆ อีกจำนวนหนึ่ง พยัญชนะไทยจะเรียงตัวไปตามแนวนอน จากซ้ายไปขวา ส่วนสระจะอยู่หน้า บน ล่าง และหลังพยัญชนะประกอบคำแล้วแต่ชนิดของสระ

อักษรไทยไม่มีการแยกอักษรตัวใหญ่หรืออักษรตัวเล็กอย่างอักษรโรมัน และไม่มีการเว้นวรรคระหว่างคำ เมื่อจบหนึ่งประโยคจะลงท้ายด้วยการเว้นวรรค กับมีเครื่องหมายวรรคตอนจำนวนหนึ่ง

ภาษาไทยมีเลขไทยเป็นของตัวเอง แต่นิยมใช้ตัวเลขอาหรับเป็นส่วนใหญ่ในชีวิตประจำวัน

ประวัติและวิวัฒนาการ[แก้]

ราว พ.ศ. 400 ไทยได้อพยพจากถิ่นเดิมมาตั้งภูมิลำเนาอยู่ใกล้อาณาเขตมอญ ซึ่งกำลังเป็นชาติที่เจริญรุ่งเรืองในสมัยนั้น เริ่มแรกคงเริ่มเลียนแบบตัวอักษรมาจากมอญ ต่อมาราว พ.ศ. 1500 เมื่อขอมขยายอำนาจเข้ามาในดินแดนของคนไทยซึ่งตั้งอยู่บริเวณริมแม่น้ำยม และได้ปกครองเมืองเชรียงและเมืองสุโขทัย ไทยก็เริ่มดัดแปลงอักษรที่มีอยู่เดิมให้คล้ายกับอักษรขอมหวัด

อักษรมอญและอักษรขอมที่ไทยนำมาดัดแปลงใช้นั้นล้วนเป็นอักษรที่รับและแปลงรูปมาจากอักษรพราหมี ของพวกพราหมณ์ซึ่งแพร่หลายในอินเดียตอนเหนือ และอักษรสันสกฤตในสมัยราชวงศ์ปัลลวะ ซึ่งแพร่หลายบริเวณอินเดียตอนใต้ อักษรอินเดียทั้งคู่นี้ต่างก็รับแบบมาจากอักษรฟินิเชียนอีกชั้นหนึ่ง อักษรเฟนีเซียนับได้ว่าเป็นอักษรที่เก่าแก่ที่สุด และเป็นแม่แบบตัวอักษรของชาติต่างๆ ทั้งในเอเชียและยุโรป

ราว พ.ศ. 1826 พ่อขุนรามคำแหงทรงประดิษฐ์อักษรไทยที่เรียกกันว่า "ลายสือไทย" ขึ้น[ใครกล่าว?] ซึ่งได้เค้ารูปมาจากอักษรมอญและอักษรขอมที่มีอยู่เดิม ทำให้อักษรไทยมีลักษณะคล้ายคลึงกับอักษรทั้งสอง แม้บางตัวจะไม่คล้ายกัน แต่ก็สามารถรู้ได้ว่าดัดแปลงมาจากอักษรตัวไหน

อักษรไทยมีการปรับปรุงอยู่เรื่อยๆ ในสมัยพญาฦๅไทราว พ.ศ. 1900 มีการแก้ไขตัวอักษรให้ผิดเพี้ยนไปบ้างเล็กน้อย โดยเฉพาะการเพิ่มเชิงที่ตัว ญ ซึ่งใช้ติดต่อเรื่อยมาจนทุกวันนี้ คาดว่าน่าจะเอาอย่างมาจากเขมร ในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ราว พ.ศ. 2223 ตัวอักษรเริ่มมีทรวดทรงดีขึ้นแต่ก็ไม่ทิ้งเค้าเดิม มีบางตัวเท่านั้นที่แก้ไขผิดไปจากเดิม คือตัว ฎ และ ธ ซึ่งเหมือนกับที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน นักวิชาการจำนวนหนึ่งเชื่อว่าในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ตัวอักษรและการใช้งานมีความคล้ายคลึงกับในปัจจุบันมากที่สุด

อักษรไทย[แก้]

อักษรไทย รูปพยัญชนะ ก ข ฃ ค ฅ ฆ ง จ ฉ ช ซ ฌ ญ ฎ ฏ ฐ ฑ ฒ ณ ด ต ถ ท ธ น บ ป ผ ฝ พ ฟ ภ ม ย ร ล ว ศ ษ ส ห ฬ อ ฮ รูปสระ ะ –ั า –ํ –ิ ' " –ุ –ู เ โ ใ ไ –็ อ ว ย ฤ ฤๅ ฦ ฦๅ รูปวรรณยุกต์ –่ –้ –๊ –๋ เครื่องหมายอื่น ๆ –์ –๎ –ฺ เครื่องหมายวรรคตอน ฯ ฯลฯ ๆ ๏ ๚ ๛ ┼

พยัญชนะ[แก้]

พยัญชนะไทยมี 44 รูป แต่ละตัวมีชื่อเรียกโดยเฉพาะ สามารถแบ่งตามฐานที่ใช้ในการออกเสียงเป็นวรรค เสียงอ่านที่กำกับไว้คือเสียงเมื่อเป็นพยัญชนะต้น

วรรค ฐานกรณ์ กักสิถิล กักธนิตหรือเสียดแทรก นาสิก วรรค กะ เพดานอ่อน ก ไก่ [k]ข ไข่ [kʰ]ฃ ขวด¹ [kʰ]ค ควาย [kʰ]ฅ คน¹ [kʰ]ฆ ระฆัง [kʰ]ง งู [ŋ]วรรค จะ เพดานแข็ง จ จาน [t͡ɕ]ฉ ฉิ่ง [t͡ɕʰ]ช ช้าง [t͡ɕʰ]ซ โซ่ [s]ฌ เฌอ [t͡ɕʰ]ญ หญิง [ɲ]²วรรค ฏะ ปุ่มเหงือก ฎ ชฎา [d]ฏ ปฏัก [t]ฐ ฐาน [tʰ]ฑ มณโฑ [tʰ]/[d]ฒ ผู้เฒ่า [tʰ]ณ เณร [n]วรรค ตะ ด เด็ก [d]ต เต่า [t]ถ ถุง [tʰ]ท ทหาร [tʰ]ธ ธง [tʰ]น หนู [n]วรรค ปะ ริมฝีปาก บ ใบไม้ [b]ป ปลา [p]ผ ผึ้ง [pʰ]ฝ ฝา [f]พ พาน [pʰ]ฟ ฟัน [f]ภ สำเภา [pʰ]ม ม้า [m]ไตรยางศ์ กลาง สูง ต่ำ วรรค เปิดหรือรัว เสียดแทรก เปิดข้างลิ้น ปุ่มเหงือก กัก เส้นเสียง เสียดแทรก เส้นเสียง เศษวรรค ย ยักษ์ [j]ร เรือ [r]ล ลิง [l]ว แหวน [w]ศ ศาลา [s]ษ ฤๅษี [s]ส เสือ [s]ห หีบ [h]ฬ จุฬา [l]อ อ่าง³ [ʔ]ฮ นกฮูก [h]ไตรยางศ์ ต่ำ สูง ต่ำ กลาง ต่ำ

1. ฃ และ ฅ เป็นอักษรที่ในปัจจุบันเลิกใช้แล้ว
2. ในปัจจุบันเสียงนี้ถูกแทนที่ด้วย /j/ ในภาษาไทยกลาง แต่ยังคงพบได้ในภาษาไทยถิ่นอื่นๆ เช่น ภาษาไทยอีสาน เป็นต้น
3. อ ถือว่าเป็นเสียงว่างให้รูปสระมาเกาะได้

พยัญชนะไทยยังแบ่งออกเป็น 3 หมู่ เรียกว่า ไตรยางศ์ ประกอบด้วย

• อักษรสูง 11 ตัว ได้แก่ ข ฃ ฉ ฐ ถ ผ ฝ ศ ษ ส ห
• อักษรกลาง 9 ตัว ได้แก่ ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อ
• อักษรต่ำ 24 ตัว ได้แก่ ค ฅ ฆ ง ช ซ ฌ ญ ฑ ฒ ณ ท ธ น พ ฟ ภ ม ย ร ล ว ฬ ฮ

ความถี่ของพยัญชนะไทย พยัญชนะไทยที่ใช้บ่อยที่สุดคือ น และที่ใช้น้อยที่สุดคือ ฅ ความถี่ที่แสดงในตารางอาจแตกต่างกันในทางปฏิบัติตามประเภทของข้อความ (ผู้อ่านสามารถทดลองเปิดหน้าข่าว หรือเปิดหนังสือ ebook สักเล่มแล้วลอง ค้นหา(search) อักษรโดดๆ เช่น ก ข ค ... จะพบว่าพยัญชนะไทยที่ใช้มากที่สุดในเอกสารนั้นคือ น (นอ หนู) หรืออาจจะเป็นตัวพยัญชนะ ร อ บ้างในบางเอกสารเท่านั้น)

ยูนิโคด ชื่อตัวอักษร พยัญชนะไทย ความถี่ TNC v.1 ความถี่ LEXiTRON Data 2.0 ความถี่ พจนานุกรมราชบัณฑิตฯ 2554 0E19 NO NU น 9.68% 8.61% 8.29% 0E23 RO RUA ร 7.47% 9.17% 9.04% 0E2D O ANG อ 7.44% 6.61% 6.42% 0E01 KO KAI ก 7.35% 7.54% 7.79% 0E07 NGO NGU ง 6.90% 6.26% 5.66% 0E21 MO MA ม 6.24% 5.77% 5.78% 0E22 YO YAK ย 4.90% 4.90% 5.18% 0E27 WO WAEN ว 4.80% 4.71% 4.56% 0E25 LO LING ล 3.97% 4.26% 4.85% 0E14 DO DEK ด 3.96% 3.89% 3.60% 0E17 THO THAHAN ท 3.75% 2.89% 2.73% 0E2B HO HIP ห 3.59% 3.26% 3.67% 0E15 TO TAO ต 3.31% 3.81% 3.93% 0E04 KHO KHWAI ค 3.09% 3.35% 2.47% 0E2A SO SUA ส 3.07% 3.84% 4.13% 0E1B PO PLA ป 2.90% 2.60% 2.76% 0E1A BO BAIMAI บ 2.88% 3.06% 3.06% 0E08 CHO CHAN จ 2.69% 2.05% 1.98% 0E02 KHO KHAI ข 2.13% 1.78% 1.88% 0E1E PHO PHAN พ 1.95% 2.27% 2.43% 0E0A CHO CHANG ช 1.56% 1.73% 1.75% 0E1C PHO PHUNG ผ 0.86% 0.87% 0.72% 0E16 THO THUNG ถ 0.79% 0.79% 0.73% 0E13 NO NEN ณ 0.64% 0.65% 0.80% 0E28 SO SALA ศ 0.60% 0.89% 0.90% 0E18 THO THONG ธ 0.56% 0.63% 0.78% 0E29 SO RUSI ษ 0.47% 0.56% 0.60% 0E0D YO YING ญ 0.46% 0.57% 0.57% 0E20 PHO SAMPHAO ภ 0.44% 0.61% 0.70% 0E0B SO SO ซ 0.42% 0.45% 0.43% 0E09 CHO CHING ฉ 0.25% 0.29% 0.36% 0E10 THO THAN ฐ 0.20% 0.15% 0.20% 0E1F FO FAN ฟ 0.18% 0.44% 0.33% 0E1D FO FA ฝ 0.13% 0.24% 0.20% 0E0F TO PATAK ฏ 0.08% 0.08% 0.14% 0E0E DO CHADA ฎ 0.08% 0.08% 0.08% 0E12 THO PHUTHAO ฒ 0.07% 0.04% 0.04% 0E2E HO NOKHUK ฮ 0.06% 0.10% 0.12% 0E11 THO NANGMONTHO ฑ 0.03% 0.11% 0.14% 0E06 KHO RAKHANG ฆ 0.03% 0.07% 0.12% 0E2C LO CHULA ฬ 0.02% 0.03% 0.07% 0E0C CHO CHOE ฌ 0.003% 0.01% 0.03% 0E03 KHO KHUAT ฃ 0.001% 0% 0% 0E05 KHO KHON ฅ 0.0003% 0% 0%

1นับความถี่จาก Thai National Corpus (1st version on CQPweb) จำนวน 34,782,267 โทเค็น

2 2017-09-27 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

3นับความถี่จากฐานข้อมูล พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ จำนวนคำศัพท์ในพจนานุกรม 39,191 คำ (db.version 2018.07.24)

สระ[แก้]

สระในภาษาไทยมี 21 รูป ซึ่งรูปสระเหล่านี้จะนำไปประกอบเป็นรูปสระที่ใช้จริงอีกต่อหนึ่ง (ดูที่ ภาษาไทย)

• ะ วิสรรชนีย์ นมนางทั้งคู่
• ั ไม้หันอากาศ หางกังหัน ไม้ผัด
• ็ ไม้ไต่คู้ ไม้ตายคู้
• า ลากข้าง
• ิ พินทุ์อิ พินทุอิ
• ่ ฝนทอง
• ํ นิคหิต นฤคหิต หยาดน้ำค้าง
• " ฟันหนู, มูสิกทันต์
• ุ ตีนเหยียด ลากตีน
• ู ตีนคู้
• เ ไม้หน้า
• ใ ไม้ม้วน
• ไ ไม้มลาย
• โ ไม้โอ
• อ ตัวออ
• ย ตัวยอ
• ว ตัววอ
• ฤ ตัวรึ
• ฤๅ ตัวรือ
• ฦ ตัวลึ
• ฦๅ ตัวลือ

วรรณยุกต์[แก้]

วรรณยุกต์ในภาษาไทยมี 4 รูป 5 เสียง

เสียงวรรณยุกต์ไทยตามหลักภาษาศาสตร์ แบ่งได้ดังนี้

• เสียงสามัญ (ระดับเสียงกึ่งสูง-กลาง)
• เสียงเอก (ระดับเสียงกึ่งต่ำ-ต่ำ)
• เสียงโท (ระดับเสียงสูง-ต่ำ)
• เสียงตรี (ระดับเสียงกึ่งสูง-สูง)
• เสียงจัตวา (ระดับเสียงต่ำ-กึ่งสูง)

รูปวรรณยุกต์[แก้]

เครื่องหมายวรรณยุกต์ในภาษาไทย มี 4 รูป ดังนี้

ไม้เอก (-่) ไม้โท (-้) ไม้ตรี (-๊) และ ไม้จัตวา (-๋)

อย่างไรก็ตาม ในจารึกสมัยโบราณ เช่น ศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหง มีเครื่องหมายวรรณยุกต์เพียง 2 รูป คือ ไม้เอก (-่) และไม้โท (-๋)[ต้องการอ้างอิง] เช่น น๋อง (น้อง), ห๋า (ห้า)

การผันเสียงวรรณยุกต์[แก้]

โดยทั่วไปเสียงพยางค์หนึ่งในภาษาไทย สามารถผันได้ ๕ เสียงวรรณยุกต์ แต่ในภาษาเขียน จะมีกฎเกณฑ์การผันที่ตายตัว ดังนี้

หมู่อักษร-คำเป็นคำตาย เสียงสามัญ เสียงเอก เสียงโท เสียงตรี เสียงจัตวา อักษรกลาง คำเป็นกาก่า ก้า ก๊า ก๋า อักษรกลาง คำตาย สระสั้น -กะก้ะ ก๊ะ ก๋ะ อักษรกลาง คำตาย สระยาว -กาบก้าบ ก๊าบ ก๋าบ อักษรสูง คำเป็น - ข่า ข้า -ขาอักษรสูง คำตาย สระสั้น -ขะข้ะ - - อักษรสูง คำตาย สระยาว -ขาบข้าบ - - อักษรต่ำ คำเป็นคา- ค่า ค้า - อักษรต่ำ คำตาย สระสั้น - - ค่ะคะค๋ะ อักษรต่ำ คำตาย สระยาว - -คาบค้าบ ค๋าบ

คำตายของอักษรกลางและอักษรสูง ไม่ว่าสระจะเป็นเสียงสั้นหรือเสียงยาวก็ผันวรรณยุกต์ตามรูปแบบเดียวกัน เว้นแต่คำตายของอักษรต่ำ เมื่อเป็นสระเสียงสั้นหรือเสียงยาวจะผันคนละแบบ

อักษรต่ำและอักษรสูงไม่สามารถผันให้ครบ ๕ เสียงได้ จึงมักจะใช้อักษรเสียงเดียวกันจากอีกหมู่หนึ่งมาใช้เป็นอักษรนำ โดยมีอักษรสูงนำ (ยกเว้นอักษร อ ซึ่งเป็นอักษรกลาง สามารถนำ อักษร ย ได้) เช่น นา หน่า น่า น้า หนา, มี หมี่ มี่ มี้ หมี