นายกรี วรศะริน ประวัติการศึกษา

-ประวัติและผลงาน - บันทึกภาพถ่ายการแสดงแม่ท่าลิงต่างๆ บันทึกท่ารำลายมือครูกรี - เรือ่งราววานร ลักษณะหัวโขน และประวัติ - บทความเรื่อง รำบำวีรชัยสิบแปดมงกุฏ รำโคม บันทึกท่ารำโคมลายมือครูกรี ท่ารบและท่าขึ้นลอยพิเศษ - พระคุณของครูกรีต่อศิษย์ - โขนมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์กับพ่อกรี - การแสดงผลงานของนายกรี ในงานพระราชทานเพลิงศพ

  • ISBN : 978-616-235-1
  • ผู้ผลิต/ผู้พิมพ์ : สำนักงานเสริมสร้างเอกลักษณ์ของชาติ สำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี
  • ปีที่เผยแพร่ (พ.ศ.) : 2555
  • สถานที่เก็บเอกสาร : ศูนย์สารนิเทศมนุษยศาสตร์ จุฬาฯ สำนักงานวิทยทรัพยากร จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย [หอสมุดกลาง] ศูนย์บรรณสารสนเทศทางการศึกษา จุฬาฯ ห้องสมุดคณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาฯ ศูนย์บรรณสารสนเทศทางการศึกษา จุฬาฯ ห้องสมุด ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร หอสมุดแห่งชาติเขตลาดกระบัง เ
  • ลิขสิทธิ์ : สำนักงานเสริมสร้างเอกลักษณ์ของชาติ สำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี
  • ที่มา :


Aboriginal, Torres Strait Islander and other First Nations people are advised that this catalogue contains names, recordings and images of deceased people and other content that may be culturally sensitive. Please also be aware that you may see certain words or descriptions in this catalogue which reflect the author’s attitude or that of the period in which the item was created and may now be considered offensive.

ประวัติ วั ติ นายกรี ว รศะ ริน -สาขาการแสดงโขน - - ศิลศิปินปิ แห่ง ห่ ชาติ - www.reallygreatsite.com ประวัติ วั ติ และการศึกษา <> นายกรี วรศะริน ผู้เชี่ยวชาญการสอน นาฏศิลป์ไทย (โขน - ลิง) วิทยาลัยนาฏศิลป กองศิลปศึกษา กรมศิลปากร กระทรวง ศึกษาธิการ และศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะ การแสดง (นาฏศิลป์ – โขน) พ.ศ. 2531 เกิดที่ตำ บลบางลำ พู อำ เภอพระนคร จังหวัดพระนคร เมื่อวันที่ 26 มกราคม 2457 เป็นบุตรของนายเผื่อนและ นางแป้น วรศะริน พ.ศ. 2468 ได้เริ่มการ ศึกษาชั้นต้นที่โรงเรียนสังเวชวิทยาราม จบชั้น ประถมศึกษาปีที่ 3 ต่อจากนั้นจึงลาออกมา ฝึกหัดโขนอยู่ที่บ้านเจ้าพระยาวรพงศ์พิพัฒน์ (ม.ร.ว. เย็น อิศรเสนา ขณะนั้นดำ รงตำ แหน่งเสนาบดี <> ต่อมาได้ย้ายไปฝึกหัดโขนต่อ ณ วังสวนกุหลาบ ตำ บลเทเวศร์ ได้เรียนหนังสือวิชาสามัญ ที่โรงเรียน ศรีอยุธยา ซึ่งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 7 ได้ทรงตั้งขึ้นเพื่อให้พวกโขน หลวงได้ศึกษา จน สำ เร็จชั้นมัธยมปีที่ 3 ภายหลังย้ายไปฝึกหัดอยู่ที่ ท้ายวังตำ บลท่าเตียน และได้ มีโอกาสแสดงถวายตัว ต่อหน้าพระที่นั่งพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่ หัว รัชกาลที่ 7 พ.ศ. 2472 ได้เข้ารับราชการในกรมพิณพาทย์และ โขนหลวง แผนกโขนหลวง ตำ แหน่ง พระยาวานรได้ รับพระราชทานเงินเดือน 8 บาท และได้มีโอกาส แสดงโขนต่อหน้าพระที่นั่ง รับรองราชอาคันตุกะ และงานพระราชพิธีหลายครั้ง เมื่อวันที่ 5 มกราคม 2478 นายกรี วรศะริน ได้ สมัครเข้ารับราชการทหารกองทัพ ทหารราบที่ 9 ทหารรักษาวัง จนครบกำ หนด และในปีนั้นเองมีคำ สั่งโอนโขน - ละครหลวง มาขึ้นอยู่กับกรมศิลปากร นายกรี วรศะริน จึงย้ายมาประจำ โรงเรียนศิลปากร แผนกนาฏดุริยางค์ (คือวิทยาลัยนาฏศิลปใน ปัจจุบัน) เมื่อวันที่ 1 เมษายน 2479 ขณะนั้นพลตรี หลวงวิจิตรวาทการ ดำ รงตำ แหน่งอธิบดีกรม ศิลปากร นายกรี วรศะริน จึงได้รับมอบหมายหน้าที่ เป็นครูสอนวิชา นาฏศิลป์โขน (ลิง) ภาคปฏิบัติและ เป็นศิลปินผู้แสดงด้วย <> ครู – อาจารย์ ผู้ประสิทธิ์ประสาทความรู้ในวิชา นาฏศิลป์โขนแก่นายกรี วรศะริน คือพระยานัฏกา นุรักษ์ คุณหญิงเทศ นัฏกานุรักษ์ จ่าเร่งงานรัด รุด (เฉลิม รุทธวณิช) จ่าห้าว ยุทธการ (สุด คชจันทร์) ครูสง่า ศศิวณิช และท่านผู้หญิง แผ้ว สนิทวงศ์เสนี ผู้เชี่ยวชาญการสอน นาฏศิลป์ ไทย สถาบันนาฏดุริยางคศิลป์ กรมศิลปากร เมื่อเริ่มฝึกหัดโขน เป็นศิษย์ของขุนชาญเฉลียว (ชื่น โรหิตะพงศ์) ครูสมัยรัชกาลที่ 6 ท่านได้สอน ให้เต้นเสา สอนท่าเต้นเป็นมาก่อน ซึ่งเวลานั้นยัง ไม่ได้ตั้งโขนหลวงรัชกาลที่ 7 ขึ้น และได้เข้าร่วม แสดงเป็นเป็นลิงในรุ่นครู ในพระราชพิธีสมโภชขึ้น ระวางพระเศวตคชเดชดิลก (วันที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2470) สถานที่ที่แสดงเวลานั้น คือริมกำ แพงด้านแถว ๆ ตึกรัฐสภา ปัจจุบัน ต่อ มาเมื่อได้ตั้งโขนหลวงของรัชกาลที่ 7 แล้ว ก็ได้ ฝึกหัดกันมา ในจำ พวกที่ฝึกหัดลิง ด้วยกันนั้นมี มาก และก็มีนายกรี วรศะริน คนเดียวเท่านั้นที่ (พระยานัฏกานุรักษ์) ได้นำ ตัวไปร่วม แสดงเป็น สิบแปดมงกุฎคู่ท้ายร่วมกับรุ่นครู เพราะท่านเห็น ว่านายกรีใช้ได้แล้วคือมีความสามารถ ผลงาน การแสดง <> นายกรี วรศะริน ได้รับคัดเลือกแสดงเป็น ตัวเอกและตัวรองทางฝ่ายโขน (ลิง) เช่น ชามภูวราช สุครีพ องคต นิลพัท ชมพูพาน มัจฉานุ นางกากนาสูร เป็นต้น เฉพาะตัวหนุมาน นายกรี วรศะริน แสดงได้ เป็นเยี่ยม และมีฝีมือเป็นเลิศ ยากที่จะ ผู้ใดเสมอเหมือนและเทียบได้ในขณะนี้ นอกจากนี้ ยังได้แสดงเป็นตัวประกอบตัวเอก และตัวรองในการแสดงละครเรื่องต่าง หลายเรือง เช่น พระราชมนู น่านเจ้า อุณรุท พระเจ้ากรุงธน อนุสาวรีย์ไทย พระร่วง ตึก ถลาง พ่อขุนผาเมือง สุวรรณหงส์ เจ้า หญิงแสนหวี พระมหาเทวีอิเหนา สังข์ทอง สาวิตรี พระลอ เบญจเพส <> ในด้านการแสดงเปิดเคล็ด เช่น รำ ลาวกระทบไม้ ตีกลอง ยาวในชุดเถิดเทิง เป็นต้น นอกจากนี้ ในงานรับรองราชอาคันตุกะและแขกต่าง ประเทศของรัฐบาล นายกรี วรศะริน เป็นผู้หนึ่งที่มีส่วนช่วยผู้เชี่ยวชาญนาฏศิลป์ฝึกซ้อมและ ควบคุมการแสดง ในบางโอกาสก็เป็น แสดงเพื่อให้งานเหล่านั้นสำ เร็จลุล่วงลงด้วยดี เช่น งานรับผู้สําเร็จราชการอินเดีย พ.ศ. 2473 โรงละครหลวงสวนมีสักวัน งานรับรองลอร์ดหลุยส์เมาท์แบตเทน ณ โรงละครสวนศิวาลัย ในพระบรมมหาราชวัง งานรับรองเจ้าหญิงอเล็กซานดรา ณ หอประชุมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรมเดิมสนามเสือป่า) งานรับรองพระเจ้าเลโอโปลด์ พระชนกนาถ แห่ง ษัตริย์ เบลเยียม และเจ้าหญิงสีเลียน ณ หอประชุมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรมเดิม (สนามเสือป่า) งานรับรอง ฯพณฯ อาดูโร ทรอนด์ซี ประธานาธิบดี สาธารณรัฐอาร์เจนตินาณ หอประชุม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ งานรับรองประธานาธิบดี โชการ์โน แห่งประเทศ อินโดนีเซีย ณ หอประชุมวัฒนธรรม งานรับรองพระเจ้ากรุงเดนมาร์ก และสมเด็จพระราชินีอิน กริด ณ หอประชุมมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ งานรับรอง ฯพณฯ ไฮน์ริช ลิบเก้ ประธานาธิบดีสหพันธ์ สาธารณรัฐเยอรมนีณ หอประชุมมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ งานรับรอง ฯพณฯ นายพล เนวิน แห่งสหภาพพม่า ณ หอประชุมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ <> นายกรี วรศะริน ได้เป็นผู้แสดง ผู้ฝึกซ้อม ควบคุมการ แสดง และหัวหน้าคณะ ควบคุมข้าราชการศิลปินและ นักเรียนไปเผยแพร่แลกเปลี่ยนศิลปวัฒนธรรมไทย ทั้งภายในประเทศและนอกประเทศหลายครั้ง โดยเฉพาะในต่างประเทศ ได้แก่ พ.ศ. 2498 เผยแพร่และแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม ณ สหภาพพม่า นคร ย่างกุ้ง พ.ศ. 2500 เผยแพร่และแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม ณ ราชอาณาจักรลาว พ.ศ. 2505 งานสมาคมอาสา ณ ประเทศมาเลเซีย พ.ศ. 2505 งานพระธาตุหลวง ณ ราชอาณาจักรลาว พ.ศ. 2505 งานเผยแพร่และแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมระหว่างชาติ พ.ศ. 2512 ณ สาธารณรัฐสิงคโปร์ และสาธารณรัฐอินโดนีเซีย งาน ประชุมระหว่างประเทศเกี่ยวกับละครดนตรีและประเพณี อาเซียอาคเนย์ ณ กรุงกัวลาลัมเปอร์ พ.ศ. 2513 งานสัปดาห์แห่งเอเชียประจำ ปี ค.ศ. 1970 ณ สหพันธ์ พ.ศ. 2517 งานพระธาตุหลวง ณ ราชอาณาจักรลาว พ.ศ. 2522 ไปประเทศญี่ปุ่น เนื่องในงานปีเด็กสากล เมื่อวันที่ 20 สิงหาคม 2522 ถึงวันที่ 31 สิงหาคม 2522 ณ สาธารณรัฐประชาชนจีน (มณฑลปักกิ่ง) ผลงาน สร้า ร้ งสรรค์ <> นอกจากการสอนและการเรียนรู้บทบาทของลิง ตั้งแต่เริ่มฝึกจนถึง การเคลื่อนไหวที่เจาะจงกับ บทบาทของลิงทุกตัว คุณได้สร้างผลงานที่สำ คัญอีก ชิ้นหนึ่ง ชุดต่าง ๆ ในช่วงเวลาต่าง ๆ ตลอด 44 ปี ของการเป็นครูและศิลปินในกรมศิลปากร ผลงาน สำ คัญๆ ที่รวบรวมมา ได้แก่ 1. แร็ต เทิง เป็นผู้สร้างสรรค์การเคลื่อนตัวของ กลองชาย วิถีการเล่นเครื่องลีลาโดยเฉพาะท่ารำ ของนักฉาบตัวเล็ก 2. ส่งเสริมและสร้างกระบวนท่าฮีโร่สำ คัญในเพลง ปลุกบรรพบุรุษไทย เพลงเดินในสมัยที่หลวงวิจิตร วาทะเป็นแม่ทัพ และเป็นยุคแห่งการฟื้นฟูละครปลุก เร้าเพลงปลุกใจที่อดีตรองอธิบดี นายสมภพ จันทร ประภา นำ มาถวายอาจารย์ ในวิทยาลัยนาฏศิลป์ ครู กรีได้จัดทำ ชุดที่โดดเด่นที่สุด คือ ชุดรบบางระจัน และทหารเสือของสมเด็จพระนเรศวร (กรีดร้อง เสียงดังด้วยเสียงฟ้าร้อง) 3. การรำ โคม นอกจาก การสืบทอดท่วงทำ นองดั้งเดิมแล้ว พระองค์ทรง สร้างท่ารำ ใหม่และเรียบเรียงพิเศษ 4.หนุมานจับนางเบญกาย สร้างท่ารำ ใหม่ แสดง เพลงระนาดเดี่ยว เจ็ดนก กับนางเจริญจิตต์ ภัทรเส วี โดยมีหม่อมแล้ว สนิทวงศ์เสนี (ยอดในขณะนั้นเป็น ที่ปรึกษา) <> 5. ในปี พ.ศ. 2498 ได้มีการสร้างระบำ คนขี้โกงจาก ด่านทหารเดิมให้เป็นชุดการแสดงพิเศษที่เรียกว่า "ระบำ วีระชัย" 6. พ.ศ. 2508 : การสร้างระบำ เพื่อจัด เรียงลิง ตามบทที่เรียบเรียงใหม่ ทหารลงตามลำ ดับ ความสำ คัญ จากเป็นลิง เดียวเพชร คนขี้โกง เป็นลิง 7. พ.ศ. 2518 การสร้างท่าเกี้ยวพาราสี ในบทบาทของ ลีเจ้าชู้กับนักแสดงหญิง 8. พ.ศ. 2523 การสร้างระบำ ลิงฉุยฉายที่ไม่เคยปรากฏ ในรายการมาก่อน เขียนโดย คุณเสรี วังในธรรม แสดงในเทศกาลละครศรีสุขา ครั้งที่ 52 9. สร้างขบวนพาเหรดนาฏศิลป์ตลาด (หนุมาน IX) และขับร้องเสียงหนุมาน ให้รวมอยู่ในชั้นปีที่ 2 และ หลักสูตรนาฏศิลป์ขั้นสูงระดับปริญญาตรีที่ใช้เป็น แบบอย่างในรายวิชา การสอนที่คณะครุศาสตร์และ ศิลปะดนตรี สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ ในปัจจุบัน ผล งานดังกล่าวเป็นเพียงส่วนหนึ่ง ตลอดชีวิตการเป็น ศิลปินและอาจารย์ยังคอยให้คำ แนะนำ ในการสร้างสรรค์ นาฏศิลป์มากมายในวาระต่างๆ ทั้งในสถาบัน กรม ศิลปากร และสถาบันการศึกษาอื่นๆ ด้วย นายครี ว รสารินทร์ หรือ ครูกรี ของนักเรียนทุกคน ถึงแก่กรรม เมื่อวันที่ 17 สิงหาคม 2541 <> แต่งานและครูที่เขาพยายามถ่ายทอดความรู้ด้าน นาฏศิลป์ ได้ทำ ผลงานมาอย่างยาวนานเกินกว่าจะ ประเมินได้ ศิลปะของท่านไม่มีจำ กัด เฉพาะ วิทยาลัยนาฏศิลป์และกรมศิลปากร เขามีนักเรียน จากโรงเรียนต่างๆ เช่น มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ คุณเสียสละด้วยการคาดหวังรางวัล หวังเพียงว่า ความรู้ของพระองค์จะเป็นประโยชน์แก่เหล่าสาวก และเป็นประโยชน์ในการรักษาวัฒนธรรมการรำ ให้คงอยู่ในชาติต่อไป ดังจะเห็นได้จากวาระงาน ศพ ในวันพฤหัสบดีที่ 5 พฤศจิกายน 2541 ณ เมรุ วัดตรีทศเทพวรวิหาร จัด จั ทำ โดย <