ลักษณะของคํา ภาษาอังกฤษในภาษาไทย

 ลักษณะคำที่มาจากภาษาต่างประเทศ

เมื่อคนไทยมีการติดต่อกับประเทศต่างๆ ทั้งทางด้านการค้า  การทูต  การสงคราม  การเมือง  การศึกษา  วรรณคดี  ศาสนา   วัฒนธรรม  ขนบธรรมเนียมประเพณี  และอื่นๆ  ทำให้มีการรับภาษาต่างๆ  มาใช้ในภาษาไทยด้วย เช่น  ภาษาบาลี  ภาษาสันสกฤต   ภาษาเขมร  ภาษาจีน  ภาษาอังกฤษ ภาษาฝรั่งเศส  ภาษามาลายู  ภาษาญี่ปุ่น เป็นต้นการยืมคำภาษาต่างประเทศ มาใช้ในภาษาไทยทำให้ภาษามีการงอกงามและมีคำใช้ในการสื่อสารกันมากยิ่งขึ้น  คำที่ยืมมาจากภาษาต่างประเทศ   มีดังนี้

๑. คำบาลีสันสกฤต

                ภาษาไทยมีคำศัพท์ที่มีการปรุงแต่งมาจากภาษาต่างประเทศ  เช่น   ภาษาบาลี  และภาษาสันสกฤตอยู่มาก  ส่วนใหญ่จะใช้เกี่ยวกับเรื่องศาสนา  วรรณคดี   วัฒนธรรมและขนบธรรมเนียมประเพณีรวมทั้งใช้ในคำสุภาพและคำศัพท์ทั่วไป  มีหลักการสังเกต   ดังนี้

๑ ) เป็นคำที่มีหลายพยางค์  เช่น

๒ ) ตัวสะกดมักมีตัวการันต์อยู่ด้วย  เช่น  

แม่กง          >          องค์        รงค์         สงฆ์      วงศ์       หงส์        ณรงค์

แม่กน         >           สวรรค์      มนต์      ทันต์

แม่กม         >          พิมพ์       อารมณ์      รื่นรมย์

แม่กก         >           ทุกข์     พักตร์

แม่กด         >           ฤทธิ์      พจน์   โจทย์

แม่กบ         >           กาพย์      กษาปณ์

๓ ) มีคำที่ประสมด้วยพยัญนะ ฆ , ฌ , ญ , ฎ , ฏ , ฒ , ณ , ธ , ภ , ศ , ษ , ฤ , ฬ  

 เช่น ฆาต , มัชฌิม , สัญญา , กุฎี , โกฏิ , วุฒิ , เณร , พุทธ , โลภ , เศรษฐี , ฤดู ,จุฬา  เป็นต้น

๔ ) เป็นคำที่มีอักษรควบ  คำบาลีสันสกฤต  นิยมคำที่มีอักษรควบ  

เช่น  จักร  บุตร  เพชร  เนตร   ประสูติ   ประโยชน์   ปณิธาน  ปราโมทย์    ปรัชญา    ประมาท     ประกาศ    ปรัชญา     ประสูติ     เป็นต้น

๕ ) คำบาลีไม่มีวรรณยุกต์และไม้ไต่คู้

ภาษาบาลี

๑.  พยัญชนะบาลีมี ๓๓ ตัว  สระมี ๘ ตัว

๒. คำในภาษาบาลีจะต้องมีตัวสะกดและตัวตามในวรรคเดียวกันเสมอ พยัญชนะแถวที่ ๑ ,๓ , ๕ เป็นตัวสะกด    ถ้าพยัญชนะแถวที่ ๑ สะกด แถวที่ ๑ หรือ ๒ เป็นตัวตามได้  เช่น สักกะ ทุกขะ    ถ้าพยัญชนะแถวที่ ๓   สะกด  แถวที่ ๓ หรือ ๔ เป็นตัวตามได้ เช่น อัคคี วิชชา     ถ้าแถวที่ ๕ สะกด พยัญชนะทุกแถวในวรรคเดียวกันตามได้ เช่น องก์ สังข์ สงฆ์ องค์ ยกเว้น ง ตามตัวเองไม่ได้                           

๓.  สังเกตจากพยัญชนะ “ ฬ ” มีใช้เฉพาะบาลี เช่น จุฬา วิฬาร์ ครุฬ

๔.  บาลีมีตัวสะกดและตัวตามที่ซ้ำกัน ไทยจะตัดตัวที่ซ้ำกันออกให้เหลือตัวเดียว เช่น

รัฏ.ฐ       –    รัฐ                           ปุญ.ญ      –     บุญ

นิส.สิต    –    นิสิต                         กิจจ        –      กิจ

เขตต       –    เขต

ภาษาสันสกฤต

๑.  สันสกฤตมีพยัญชนะ  ๓๕  ตัว  ( เพิ่ม  ศ  ษ )    สระสันสกฤตมี  ๑๔  ตัว

๒. ตัวสะกดตัวตามของสันสกฤตจะอยู่ต่างวรรคกัน  เช่น  สัปดาห์  อักษร  บุษบา  อัศจรรย์ 

๓.  สันสกฤตนิยมใช้ตัว  “ ฑ ”   เช่น  กรีฑา  จุฑา  ครุฑ   

๔.  นิยมใช้อักษรควบเป็นตัวสะกด  เช่น  จักร  อัคร  บุตร  จันทร

๕.  มักจะมี  “ ษ ”  หรือ  “ รร ”  อยู่ในคำนั้น ๆ  เช่น  ราษฎร์  ฤษี  ภรรยา  กฤษณา 

ตารางแสดงตัวสะกด  ตัวตาม  ในภาษาบาลี – สันสกฤต

*หมายเหตุ           ตัวที่ขีดเส้นใต้เป็นอักษรที่มีใช้เฉพาะภาษาสันสกฤตเท่านั้น

สรุปข้อแตกต่างระหว่างภาษาบาลี  กับ  ภาษาสันสกฤต

 ๒. ภาษาเขมร

                ภาษาเขมรเข้ามาสู่ประทศไทยโดยทางการค้า  การสงคราม  การเมืองและวัฒนธรรม  คำที่มาจากภาษาเขมรส่วนใหญ่ที่พบมักใช้ในวรรณกรรม  วรรณคดี  คำราชาศัพท์  และใช้ในชีวิตประจำวัน มีหลักในการสังเกตดังนี้

๑ ) คำภาษาเขมรมักไม่มีวรรณยุกต์               

ยกเว้น          เสน่ง     เขม่า     เป็นต้น

๒ ) คำภาษาเขมรมักไม่ประวิสรรชนีย์ 

เช่น   ลออ        ผจง       ผอบ       ฉงน  เป็นต้น

๓ ) มักใช้  ร  ล  ญ  เป็นตัวสะกดในมาตรา  แม่ กน  เช่น

ขจร         ขะ-จอน                 ร              เหมือน  น  สะกด

กาล         กาน                        ล             เหมือน  น  สะกด

เจริญ      จะ-เริน                  ญ            เหมือน  น  สะกด

๔ ) มักใช้  จ  ส  เป็นตัวสะกดในมาตรา  แม่ กด  เช่น

เสด็จ     เผด็จ     บำเหน็จ     บังอาจ     ตรัส     จำรัส     เป็นต้น

๕ ) มักเป็นคำควบกล้ำและอักษรนำ

กระจอก     กระออม    ขนาด     ขลัง     โขมด        ตรอก      เฉนียน   เผด็จ   เป็นต้น

๖ ) คำราชาศัพท์บางคำมาจากภาษาเขมร  เช่น  

๗ ) คำที่ขึ้นต้นด้วย  บัง    บัน    บำ     บรร   มักมาจากภาษาเขมร  เช่น       

       บันดาล   บันได   บันทึก   บันเทิง   บันลือ    บันโดย

บันโหย    บันเดิน   บันกวด    บังเกิด       บรรทัด

บรรทม   บรรทัด     บรรจุ    บรรลุ    บรรพต    บรรเลง

บรรพชา    บรรหาร   บรรทุก    บำเพ็ญ       บำราศ

บำเรอ    บำนาญ    บำเหน็จ   บำบัด  บำบวม

บังคม       บังเกิด     บังอาจ    บังเหียน    บังคับ    บังคล    บังเหิน

๘ ) คำที่ขึ้นต้นด้วย   กำ   คำ   จำ    ชำ    ดำ   ตำ     ทำ    มักมาจากภาษาเขมร  เช่น  

   กำเนิด     กำหนด     กำจร      คำนับ       จำเริญ      จำเนียร        ชำนาญ

ดำเนิน      ดำริ        ดำรง       ตำรวจ     ตำนาน      ทำนาย     ทำเนียม

๙ ) คำภาษาเขมรส่วนใหญ่มักแผลงคำได้  เช่น  

                          เกิด        >        กำเนิด                           จ่าย        >       จำหน่าย

ครบ      >          คำรบ                           ชาญ      >       ชำนาญ

แจก      >         จำแนก                          ตรวจ    >         ตำรวจ

ความรู้เสริมเกี่ยวกับคำแผลง       

แผลงพยัญชนะ คือ  การเปลี่ยนพยัญชนะไปจากเดิม เช่น 

แผลงสระ  คือ  การเปลี่ยนสระให้ผิดไปจากเดิม
วชิระ          เป็น            วิเชียร
บุราณ         เป็น           โบราณ
ศิลา           เป็น            เศลา, ไศล
พิจิตร         เป็น           ไพจิตร
สินธุ           เป็น            สินธู
นู่น            เป็น           โน้น
สุภาพ        เป็น            สุวภาพ
ศิระ            เป็น           เศียร

 ๓. ภาษาจีน

   ภาษาจีนเข้าสู่ประเทศไทยโดยการติดต่อค้าขาย  ลักษณะภาษาจีนและภาษาไทยมี  คล้ายคลึงกัน   เพราะเป็นภาษาคำโดดและมีเสียงวรรณยุกต์  โดยมากเป็นคำนามที่เป็นเรื่องของ

อาหารและเครื่องใช้

คำจีนที่นำมาใช้โดยมากใช้ตามสำเนียงเดิม  จะมีเพี้ยนไปบ้างก็ไม่มาก  พอฟังกันรู้เรื่อง เช่น  เกาเหลา  แป๊ะซะ  ก๋วยเตี๋ยว  เต้าหู้  เต้าส่วน  พะโล้  กวยจั๊บ  จับฉ่าย  บะฉ่อ  เกี๊ยว  ปุ้งกี๋  ตะหลิว  บะหมี่   เกี๊ยะ  เป็นต้น

๔. ภาษาอังกฤษ

ภาษาอังกฤษเข้ามาในภาษาไทย  เนื่องจากความเจริญก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยีและการศึกษาในยุคที่ไร้พรมแดน  ทำให้คนไทยเรียนรู้ภาษาอังกฤษมากขึ้น  เช่น  กราฟ  กลูโคส กอล์ฟ  คริสต์มาส  เครดิต (  ชื่อเสียง ) เช็ค  เชิ้ต  โชว์  ชอล์ก  เช็ค  เชียร์  ซอส  ซีเมนต์  เซ็น เต็นท์  ทอฟฟี่  บล็อก  บรู๊ฟ  ปลั๊ก  พลาสติก  ฟุลสแก๊ป  ฟิล์ม ฟิวส์ แฟลต ไมโครเวฟ ไมโครโฟน  ไมล์  ริบบิ้น  ลิฟต์  เสิร์ฟ  หรีด  โหวด  อิเล็กทรอนิกส์   โอลิมปิก ไอศกรีม  ฮอกกี้ เฮลิคอปเตอร์  เป็นต้น

๕. ภาษาชวา

ภาษาชวาเข้าปะปนในภาษาไทย เพราะอิทธิพลจากวรรณคดีเรื่องอิเหนา  ซึ่งเป็นพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลศหล้านภาลัยเป็นที่รู้จักแพร่หลาย  คนไทยจึงรู้จักภาษาชวา และนำภาษาชวามาใช้ในภาษาไทยมากขึ้น เช่น  กระยาหงัน ( สวรรค์ )    กริช  โนรี ( นกแก้ว )   ซาหริ่ม ( ขนม )   ปั้นเหน่ง ( เข็มขัด)   โดม ( สูง ) บุหงา ( ดอกไม้ )   บุหรง ( นกยูง )   บุหลัน ( ดวงจันทร์ )  ยาหยี ( น้องรัก )   ยี่หว่า ( ชีวิตจิตใจ ) ตุนาหงัน ( คู่หมั้น )   มะงุมมะงาหรา    ช่าโบะ( ผ้าห่ม )

๖. ภาษาเปอร์เซีย  เช่น

กะลาสี ( ลูกเรือ ) กากี กาหลิน กุหลาบ จารบิ บัลกรี ยี่หร่า สักหลาด ชาร์ ( กษัตริย์ )

๗.  ภาษาโปรตุเกส 

ภาษาโปรตุเกสเข้ามาในสมัยพระรามาธิบดีที่ ๒ เช่น กะละมัง กะละแม ปิ่นโต เลหลัง สบู่ เหรียญ   

ดาวน์โหลด ลักษณะคำ ได้ด้านล่างนี้คะ

 >>  ลักษณะคำไทย_อื่น ๆ

ลักษณะของคำไทยแท้

ลักษณะคำไทย_เขมร

ลักษณะคำไทย_จีน

ลักษณะคำไทย_บาลี สันสกฤต

ลักษณะคำไทย_อังกฤษ  <<