ISBN : 9786163137432 โดย : ยุทธภูมิ ตั้งศิริสัมฤทธิ์ (Yuttapum Tangsirisamrit) ลิขสิทธิ์ : Vibulkij อื่นๆ : ภาค : มิติพิศวง ในที่สุด ก็มาถึงเล่มสุดท้ายสำหรับหนีตายนรก 3/1 ขอบคุณนักอ่านที่ติดตามมากครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ใช้เวลาวาดนานมาก เพราะมีปัญหาหลายอย่างทำให้วาดๆ หยุดๆ ไม่ต่อเนื่องเท่าไหร่ และด้วยประสบการณ์ฝีมือที่ยังน้อยในตอนนั้น ทำให้งานมีข้อบกพร่องไปบ้าง ก็ต้องกราบขออภัยมาด้วยครับ และสิ่งที่ผิดพลาดเหล่านี้ ผมได้นำมาเป็นบทเรียนในการทำงานชิ้นต่อๆ ไป ซึ่งปัจจุบัน งานชิ้นใหม่ของผมก็จะต่างจากงานนี้มาก ซึ่งอีกไม่นาน ท่านก็จะได้อ่านงานใหม่ของผม ก็ต้องขอฝากงานชิ้นใหม่ในอนาคตด้วยนะครับ สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณทุกท่านจากใจจริงครับ ที่สนับสนุนการ์ตูนไทย และผมสัญญาว่า จะพยายามตั้งใจทำงานให้ดีขึ้น เพื่อช่วยพัฒนาวงการการ์ตูนไทยให้เป็นที่ยอมรับอีกหนึ่งแรงครับผม ยุทธภูมิ ตั้งศิริสัมฤทธิ์ About Oshi no Ko (【推しの子】, “Favorite Girl” or “My Idol’s Child”) is a Japanese manga series written by Aka Akasaka and illustrated by Mengo Yokoyari. It has been serialized in Shueisha‘s Weekly Young Jump since April 2020, with its chapters collected in three tankōbon volumes as of February 2021. Latest Chapters
Search for: หลังจากที่ขับรถมาถึงต้นน้ำแล้ว ทุกคนก็เลือกที่จะพักผ่อนกันเนื่องจากทุกคนยังไม่ได้นอนกันเลยสักนิด(ยกเว้นคุณหมอชิซึกะ) ทำให้ทั้งกลุ่มตัดสินใจที่จะผลัดเวรกันเฝ้ายามเพื่อเฝ้าระวังพวกซอมบี้และคอยมองดูว่าเซโระจะมาถึงเมื่อไหร่ ส่วนเวรเฝ้ายามแรกนั้นก็คือซายะ ซาเอโกะ และคุณหมอชิซึกะ (ซีคอีก 1 ตัว) แต่ว่าคุณหมอชิซึกะก็ดันหลับไปอีกรอบทำให้คนที่เฝ้ายามจริงๆเหลือแค่ซายะกับซาเอโกะ ส่วนเหตุผลที่พวกเธอเลือกจะเฝ้ายามก่อน เนื่องจากพวกเธอนั้นเป็นเซโระ ทำให้พวกเธอตัดสินใจที่จะเป็นคนเฝ้ายามเวรแรก “เป็นห่วงนั้นหรอ?” ซาเอโกะที่นั่งเช็ดดาบอยู่ข้างๆหันมาถามเธอ “ใครบอกว่าฉันเป็นห่วงเจ้าบ้านั้นกันยะ! ฉันแค่อยากรู้ว่าทำไมเจ้าบ้าเซโระถึงได้มาช้าก็เท่านั้นเอง!” ซายะสะบัดหน้าไปทางก่อนที่จะหยิบกล้องขึ้นมาส่องดูอีกครั้ง เมื่อซาเอโกะเห็นท่าทางของซายะมันก็ทำให้เธออดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ “ก็ท่าทางแบบนั้นแหละ ที่บอกว่าเธอเป็นห่วงเซ…...” “อ่ะ! มาแล้ว!” ก่อนที่ซเอโกะจะได้พูดจบ ซายะก็ได้ตะโกนออกมาอย่างดีใจ เนื่องจากสังเกตเห็นเซโระที่กำลังขับรถมาทางนี้ เมื่อซาเอโกะเห็นดังนั้นเธอได้ก็ทำได้แค่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับรอยยิ้ม ก่อนที่จะพูดพึมพำว่า “ปากไม่ตรงกับใจจริงๆเลยนะ” ………………… “สงสัยจะต้องทิ้งรถมอไซค์ไว้ที่นี่แล้วสินะ” ผมพูดออกมาก่อนที่จะหันไปมองที่รถมอไซค์ “ก็รถมอไซค์ต่ำเกินไปที่จะข้ามแม่น้ำได้นี่นา” ซาเอโกะพูดออกมาก่อนที่จะไปมองรถมอไซค์ที่จอดอยู่ตรงหน้า “นั่นสินะ” ผมพยักหน้าเห็นด้วย แต่ในตอนนั้นเองซายะยืนพิงรถอยู่ ก็ได้หันพูดผมด้วยความสงสัยว่า “แล้วไอ้เวทมนตร์ที่นายเอาไว้ใช้เก็บของ ไม่สามารถเก็บรถมอไซค์คันนี้ได้งั้นหรอ!?” เมื่อได้ยินคำถามของซายะ ผมก็กะจะหันหน้ากลับไปเพื่อตอบเธอ แต่ในตอนนั้นเองผมก็ดันอดคิดไปถึงคำอธิบายของกล่องเก็บของไม่ได้ มันไม่ได้พูดถึงขนาดหรือน้ำหนักของสิ่งของที่ต้องเก็บไว้นี่นา ถ้างั้นบางทีผมอาจจะทำได้ก็ได้ “งั้น ฉันขอลองดูก่อนแล้วกัน” ผมพูดออกไปก่อนที่จะเดินไปที่รถแล้ว คิดว่าจะเก็บเข้ากล่องเก็บของ ในตอนนั้นเองรถคันนั้นก็ค่อยๆหายไปพร้อมกับกล่องเก็บของของผมที่มีสิ่งของเพิ่มขึ้นมาอีก 1 ชิ้น “เธอนี่เก่งจริงๆเลยนะ ซายะ!” ผมหันกลับไปยกนิ้วโป้งให้เธอ ก่อนที่ผมกับซาเอโกะจะเดินกลับมามายืนข้างๆเธอ “ของพรรค์นั้นมันแน่นอนอยู่แล้ว ก็ฉันเป็นอัจฉริยะนี่นา” ซายะพูดออกมาพร้อมกับยื่ดหน้าอกขึ้น ทำให้หน้าอกของเธอเด้งไปมา จนทำให้ผมอดใจไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปคว้าหมับที่หน้าอกของเธอแล้ว แล้วเค้นคลึงไปมา “อืมม~ นี่เจ้าบ้า เดี๋ยวทุกคนก็เห็นหรอก” ซายะพยายามพูดออกมาให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้คนอื่นได้ยิน เมื่อเห็นท่าทางที่ดูระแวงของเธอ มันก็ทำให้ผมก้มหน้าลงไปกระซิบที่ข้างๆหูของเธอเบาๆว่า “ไม่ต้องห่วงหรอก ทุกคนกำลังนอนหลับพักผ่อนที่นา นอกจากฉัน เธอและซาเอโกะ ก็ไม่มีใครแล้วที่ตื่นหรอก อ่ะ ยังมีเจ้าซีคที่กำลังวิ่งเล่นอยู่ที่เธอ หรือว่าเธอกลัวว่าหมาจะรู้ว่าเรากำลังจะทำอะไรกัน” ผมไล่สายตาไปมองทุกคนในรถ ก่อนที่จะนึกได้ว่ายังมีเจ้า ซีคที่กำลังวิ่งเล่นอยู่ริมแม่น้ำอีกตัวหนึ่ง “เธอไม่คิดจะลองครั้งแรก แบบท่ามกลางธรรมชาติดูงั้นหรอ” ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้ดูโรคจิตที่สุด เพื่อที่จะได้แกล้งซายะที่กำลังแสดงท่าทางเขินอายออกมา “มะ ไม่เอา…..อืมมม~” ก่อนที่เธอจะได้พูดปฏิเสธออกมา ผมก็ได้จูบลงไปที่ริมฝีปากอันอ่อนหวานของเธอทันที ก่อนจะค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อลิ้นของเธอ ในขณะที่ซาเอโกะกำลังมองดูอยู่ข้างๆด้วยรอยยิ้ม “โฮ่งๆ โฮ่งๆ” แต่ในตอนนั้นเองก็ได้มีเสียงเห่าของเจ้าซีคดังขึ้นมา พร้อมกับพวกซอมบี้ที่ค่อยๆปรากฏตัวขึ้น ทำให้ผมต้องถอนตัวออกจากริมฝีปากอันหอมหวานของซายะอย่างไม่เต็มใจนัก “ทำไมต้องมีอะไรบางอย่าง มาขัดจังหวะฉันตลอดเวลาเลยนะ!” ผมบ่นพึมพำออกไปเบาๆทำให้ซาเอโกะที่อยู่ข้างๆหัวเราะออกมาเบาๆ “ฉันก็ไม่รู้สินะ” เธอพูดออกมา ก่อนที่จะพุ่งตัวออกไปตัดหัวซอมบี้ที่เข้ามาทันที “ช่างเถอะ ไว้ค่อยหาที่ที่สงบแล้วค่อยทำกันดีกว่า” ผมพูดออกไป ก่อนที่จะหยิบดาบไม้ออกมาแล้ววิ่งเข้าไปฟาดหัวซอมบี้อีกตัวทันที ……………………… “พาย~ พาย~ พาย~ พายล่ะสิ~ พาย~ ไปตามแม่นํ้า~ พายซิ~ พายซิ~ พายสิ~ พายไปตามแม่น้ำ~” ในระหว่างที่รถกำลังข้ามแม่น้ำอยู่นั้นโคตะกับอารีสก็ได้ช่วยกันร้องเพลงออกมา ในขณะที่อาซามินั่งข้างๆกำลังดูพวกเขาด้วยรอยยิ้ม ส่วนทางคาชิกับเรย์นั้นก็กำลังนั่งหลับอยู่ที่ท้ายรถ ต้องขอบคุณคุณหมอชิซึกะ ที่ขับรถได้ดีอย่างนี้ไม่อย่างนั้นทั้งคู่ก็คงจะได้ตกลงไปในนํ้า “อารีสร้องเป็นภาษาอังกฤษได้ด้วยนะ” อารีสพูดออกมาด้วยน้ำเสียงร่าเริง “เก่งจังเลยนะ งั้นก็ลองร้องดูสิ” “Row~,row~,row~ your boat~. Gently down the stream~. Merrily~,merrily~,merrily~,merrily~. Life is but a dream~” หลังจากเห็นว่าอารีสจบแล้วโคตะก็รีบพูดขึ้นมาทันที “งั้นคราวนี้ฉันจะร้องแบบเพลงแปลงบ้างนะ!” “อือ” เมื่ออารีสได้ยินคำพูดของโคตะ เธอก็รีบพยักหน้าออกมาเลยทันที “Shoot~,shoot~,shoot~,your gun~, Kill them all now~. Bang~,Bang~,Bang~,Bang~. Life is but a dream~” แปะๆ แปะๆ “โคตะจัง เก่งจังเลย!” อารีสตบมือให้โคตะ ในขณะเดียวกันอาซามิที่นั่งอยู่ข้างๆก็ตบมือร่วมไปด้วยก่อนที่จะพูดชมโคตะออกมา “โคตะซังสุดยอดจริงๆเลยนะจ๊ะ!” เมื่อโคตะได้ยินคำชมของทั้งคู่ มันก็ทำให้เขาอดที่จะหยีชินฉีกยิ้มหน้าบานออกมาไม่ได้ ตอนนั้นเองเสียงคุณหมอชิซึกะก็ได้ดังขึ้นมา “ทุกคนตื่นเถอะจ้ะ ใกล้จะได้เวลาขึ้นฝั่งแล้วนะ!” เสียงเรียกของคุณหมอทำให้ผมก็รู้สึกตัวขึ้นมา หลังจากจัดการซอมบี้พวกนั้นจนหมดทุกตัวแล้วผมก็ได้เข้าไปปลุกทาคาชิเพื่อแลกเวรยามกัน หลังจากนั้นผม ซายะและซาเอโกะ ก็ได้เข้าไปนอนข้างในรถแทนที่ของพวกนั้น “ซายะ ซาเอโกะ ตื่นได้แล้ว!” ผมพูดออกมาก่อนที่จะเขย่าไปตัวทั้งคู่ไปมาเพื่อปลุกให้เธอตื่น พวกเธอทั้งคู่นั้นได้นอนหนุนตักของผมก่อนก่อนที่จะหลับไป ทำให้ตักทั้งสองข้างของผมตอนนี้ถูกหนุนด้วยพวกเธอ “มีอะไรกันเหรอ~ เซโระ~” ซาเอโกะตื่นขึ้นมาพูดอย่างงัวเงีย ในขณะที่น้ำลายสีใสของเธอนั้นค่อยๆไหลออกมาจากมุมปาก ทำให้ผมอดที่จะก้มหน้าลงไปเลีย แล้วจูบเธออย่างดูดดื่มทันที “จะขึ้นฝั่งแล้วนะ” หลังจากจูบอย่างดูดดื่มเสร็จ ผมก็ค่อยๆถอยออกมาก่อนที่จะบอกเธอ “งั้นเหรอ~” ซาเอโกะก็พยักหน้าว่าเข้าใจแล้ว ในขณะที่ซายะนั้นกำลังนั่งขยี้ตาไปมาหลังจากตื่นนอนอยู่ “อารีส จับซีคเอาไว้แน่นๆนะ” “โฮ่งๆ โฮ่งๆ” “เรย์จับให้ดีๆล่ะ” “ทาคาชิก็ด้วยนะ” ในตอนนั้นเองเสียงของคนที่อยู่ข้างบนก็ได้ดังขึ้นมา พร้อมกับตัวรถที่สั่นสะเทือน “จะว่าไป ฉันว่าพวกเธอน่าจะเปลี่ยนชุดกันดีกว่านะ” ผมพูดออกไปพร้อมกับใช้สายตาสำรวจมองดูชุดของทั้งคู่ที่ค่อนข้างจะเปิดเผยสักหน่อย “เข้าใจแล้วยะ! นี่นายคงไม่คิดว่าฉันจะใส่ชุดนี้ออกไปข้างนอกก่อนนะ!” ซายะพูดออกมาด้วยท่าทางเขินอาย ก่อนที่จะรีบลงไปจากรถทันที “แกล้งซายะ อีกแล้วนะ” ซาเอโกะพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่จะเจอลงจากรถตรงไปอีกคน “ก็มันสนุกดีนี่” ผมพูดพึมพำออกมาก่อนที่จะเดินขึ้นลงมาจากรถ แล้วเดินขึ้นไปข้างบนเพื่อชมบรรยากาศและดูว่าพวกซอมบี้หายไปไหนกันหมด เท่าที่จำได้รู้สึกว่ามันจะโดนเสียงดึงดูดไปนี่นะ หรือว่าจะเป็นเพราะเสียงระเบิดปั๊มน้ำมันที่ผมทำเอาไว้เมื่อคืนกันนะ “จะว่าไปตอนนี้จำนวนการฆ่าซอมบี้ก็ค่อยๆลดลงมาแล้ว จากตอนแรกเมื่อคืนนั้นเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆจนไปถึง 500 ตัวเลย สงสัยไปจะเริ่มดับแล้ว” “คุณเซโระเห็นอะไรบ้างไหมครับ?” ในตอนนั้นเองโคตะกับทาคาชิก็ได้เดินขึ้นมาข้างบนพร้อมกับซีคที่อยู่ในอ้อมแขนของโคตะ “ไม่มีพวกมันเลยซักตัว สงสัยจะโดนดึงดูดไปเพราะเสียงระเบิดเมื่อคืนละมั้ง” ผมตอบออกไปก่อนที่จะหันหน้าไปมองเจ้าซีคที่อยู่ในอ้อมแขนของโคตะด้วยสายตาเซ็งๆ ก็เมื่อคืนมันทำให้ผมถูกขัดจังหวะนี่นา ถึงจริงๆแล้วมันจะเห่าเพื่อเตือนว่าซอมบี้มาก็เถอะ แต่สำหรับผมแล้วมันก็ยังถือว่าเป็นการขัดจังหวะอยู่ดีแหละน่า “มีอะไรงั้นหรอครับ?” โคตะพูดออกมาเมื่อสังเกตเห็นว่าผมกำลังมองเจ้าซีคอยู่ “ไม่มีอะไรหรอก” ผมส่ายหน้ากลับไปก่อนที่จะเดินลงไปข้างล่าง ในขณะที่โคตะกับาคาชิหันหันมามองหน้ากันความสงสัย “พวกเราจะเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะฉะนั้นพวกนายอย่าแอบดูเด็ดขาด!” หลังจากที่ผมเดินลงมาข้างล่างนั้นเอง ซายะก็ได้เดินมาหาผมก่อนที่จะชี้นิ้วใส่ผม แล้วพูดขึ้นมา “เข้าใจแล้วน่า” ผมตอบกลับไป ก่อนที่จะหันหน้าไปมองทาคาชิกับโคตะที่กำลังเดินลงมาข้างล่างอย่างช้าๆ “ก็ตามนั้นแหละ เพราะฉะนั้นหันหลังกลับไปซะ!” ผมตะโกนสั่งออกไป ก่อนที่จะหันหน้ากลับมามองซายะด้วยสายตาที่ดูจริงจัง แล้วผมก็ก้มหน้าลงไปกระซิบข้างหูเธอว่า |
High school of the dead ม งงะ ตอนท 31
กระทู้ที่เกี่ยวข้อง
ลิขสิทธิ์ © 2024 th.apacode Inc.
