จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี สมัยโรแมนติก เป็นยุคของดนตรีคลาสสิกในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19 (ค.ศ. 1810–1910) ซึ่งเน้นอารมณ์ของดนตรีมากกว่าความสมดุลของบทตอน และเน้นความเป็นตัวตนของคีตกวีมากกว่ากฎเกณฑ์ทางดนตรีที่มีมาแต่เดิม คำว่า "โรแมนติก" ได้รับการนำมาประยุกต์ใช้ในวงการดนตรี ค.ศ. 1810 ซึ่งเอามาจากวงการวรรณกรรม มีความหมายว่า อารมณ์ที่รุนแรงของมนุษย์ โดยลักษณะดนตรีแบบโรแมนติกนี้เริ่มขึ้นในงานของนักประพันธ์เพลงและนักดนตรีชื่อลูทวิช ฟัน เบทโฮเฟิน ดนตรีสมัยโรแมนติกนั้นเริ่มต้นด้วยเพลงขับร้องและเพลงเปียโนสั้น ๆ ต่อมาเป็นเพลงสำหรับวงออร์เคสตรา ลักษณะ[แก้]ดนตรีสมัยโรแมนติกมีลักษณะของแนวทำนองที่เต็มไปด้วยการบรรยายความรู้สึก มีแนวทำนองเด่นชัด ลักษณะการแบ่งวรรคตอนเพลงไม่ตายตัว การประสานเสียงได้พัฒนาต่อจากสมัยคลาสสิกทำให้เกิดการคิดคอร์ดใหม่ ๆ เพิ่มขึ้น เพื่อใช้แสดงออกถึงอารมณ์และความรู้สึก มีการนำคอร์ดที่เสียงไม่กลมกลืนมาใช้มากขึ้น มีการใช้โน้ตนอกคอร์ด บันไดเสียงที่มีโน้ตครึ่งเสียง (chromatic scale) การเปลี่ยนบันไดเสียงหนึ่งไปอีกบันไดเสียงหนึ่งอย่างคาดไม่ถึง การประสานเสียงแบบสหศัพท์ (homophony) ยังคงเป็นลักษณะเด่นสืบเนื่องมาจากสมัยคลาสสิก การใช้เสียงดัง-เบา มีตั้งแต่ ppp ไปจนถึง fff คีตลักษณ์ของเพลง (form) ยังคงเป็นแบบโซนาตาฟอร์มแบบสมัยคลาสสิก แต่มีความยืดหยุ่นของโครงสร้าง ในยุคนี้ดนตรีบรรเลงและบทเพลงสำหรับเปียโน เป็นที่นิยมประพันธ์กันมากขึ้น ลักษณะของวงออร์เคสตราจะมีขนาดใหญ่ขึ้นตามแต่ผู้ประพันธ์เพลงจะกำหนด เพลงคฤหัสถ์หรือเพลงสำหรับชาวบ้านเป็นที่นิยมประพันธ์กัน แต่เพลงโบสถ์ก็ยังคงมีการประพันธ์อยู่เช่นกัน ในลักษณะของเพลงแมส ที่ใช้เพื่อประกอบศาสนพิธี และเพลงเรเควียม ที่ใช้ในพิธีศพ สำหรับบทเพลงอุปรากร และเพลงร้องก็มีพัฒนาการควบคู่ไป เนื้อร้องมีตั้งแต่การล้อการเมือง ความรัก ไปจนถึงเรื่องโศกนาฏกรรม นักดนตรี[แก้]
บทประพันธ์ที่สำคัญในสมัยโรแมนติก[แก้]
Symphony No. 3 (Eroica) - เบทโฮเฟิน Symphony No. 6 (Pastoral) - เบทโฮเฟิน Symphony No. 9 (Choral) - เบทโฮเฟิน Symphony No. 8, in B minor (Unfinished) - ชูเบิร์ท Symphony No. 4 (Italian) - เม็นเดิลส์โซน Symphony No. 3 (Rhenish) - ชูมัน Symphony No. 1-4 - บรามส์ Symphony No. 6 (Pathetique) - ไชคอฟสกี Symphony No. 9 (From the New World) - ดโวชาก
Piano Concerto No.5 (Emperor) - เบทโฮเฟิน Piano Concerto in B-flat minor - ไชคอฟสกี Piano Concerto in A minor Op.16 - กริกก์ Piano Concerto No. 1 in E minor - ชอแป็ง Piano Concerto No.2 - รัคมานีนอฟ Violin Concerto in D, Op.61 - เบทโฮเฟิน Violin Concerto in E minor, Op.64 - เม็นเดิลส์โซน Violin Concerto in D major, Op.77 - บรามส์ Violin Concerto in D major, Op.35 - ไชคอฟสกี
Carmen - บีแซ Aida - แวร์ดี La Traviata - แวร์ดี Madama Butterfly - ปุชชีนี (Puccini) Tristan and Isolde - วากเนอร์ William Tell - รอสซีนี
The Barber of Seville - รอสซีนี The Barthered Bride - รอสซีนี The Doctor Despite Himself - กูโน
Habrides Overture - เม็นเดิลส์โซน Overture1812 - ไชคอฟสกี Romeo and Juliet - ไชคอฟสกี
A Midsummer Night's Dream - เม็นเดิลส์โซน The Planets - โฮลสต์ Peer Gynt - กรีก Scheherazade - ริมสกี-คอร์สคอฟ The Carnival of the Animals - แซ็ง-ซ็องส์
Dante - ลิสท์ Faust - ลิสท์ Harold in Italy - แบร์ลีโยซ Romeo and Juliet - แบร์ลีโยซ Symphony Fantastique - แบร์ลีโยซ
Don Juan - ชเตราส์ Don Quixote - ชเตราส์ Finlandia - ซิเบเลียส The Moldau - สเมนตานา
Borelo - ราแวล Cinderella Ballet - โปรโคฟีเอฟ Romeo and Juliette - โปรโคฟีเอฟ The Sleeping Beauty - ไชคอฟสกี Swanlake - ไชคอฟสกี
Piano Quintet in A Major, Op.114 - ชูเบิร์ท String Quintet in C D.956 (2 violins, viola, 2 cellos) - ชูเบิร์ท String Sextet in Bb Op.18 (Spring) - บรามส์
Piano Sonata in C minor (Pathetique) - เบทโฮเฟิน Piano Sonata in Bb minor - ชอแป็ง Violin Sonata Op.47 (Kreutzer) - ชอแป็ง
Erikonig - ชูเบิร์ท Nocturne in Eb Major Op.9 No.2 - ชอแป็ง Études Op.10 - ชอแป็ง Ballade No. 1 in G minor, Op. 23 - ชอแป็ง
Missa Solemnis - เบทโฮเฟิน Requiem - แบร์ลีโยซ Requiem - แวร์ดี German Requiem - บรามส์ อ้างอิง[แก้]
|