คนกลัวความสูง ขึ้น เครื่องบิน

- ทำจิตใจที่เข้มแข็ง โดยโฟกัสไปที่จุดหมายปลายทาง นึกถึงสถานที่สวยๆ ที่เราจะได้เห็น นึกถึงความสุข และประสบการณ์ที่เราจะได้เจอ

- ให้ทดลองบินในระยะทางที่ใกล้ใช้เวลาบินไม่นาน หรือหลีกเลี่ยงการต่อเครื่องเพราะการต่อเครื่องจะต้องมีการขึ้นลงของเครื่องบินบ่อยครั้งมากขึ้น และการที่เครื่องบินขึ้นลงอาจจะเสี่ยงต่อการตกหลุมอากาศ หรืออากาศที่แปรปรวนจะทำให้รู้สึกกลัวมากขึ้นได้

- แนะนำให้เลือกที่นั่งตรงกลางเครื่องที่ไกลห่างจากหน้าต่างทั้งสองฝั่งเพื่อที่เราจะได้ไม่มองเห็นข้างนอก

- หากิจกรรมทำเพื่อมุ่งความสนใจไปทางอื่น ไม่มัวแต่คิดถึงสิ่งที่เรากำลังกลัว

- พาเพื่อนมานั่งข้างๆ เพื่อสร้างความอุ่นใจ มีเพื่อนคุยชวนเพื่อลดความกลัวของตัวเองลง

ทั้งหมดนี้เป็นเพียงเทคนิคเล็กๆน้อยๆ ลองนำไปใช้ได้กันนะคะ สำหรับคนที่กลัวการนั่งเครื่องบินและอย่าลืมหาเวลาไปตรวจสุขภาพก่อนเดินทางไกลกันด้วยนะคะ

เมื่อสัญญาณรัดเข็มขัดดับลง บอกได้คำเดียวเลยครับว่า โล่งงงงง! ย้อนกลับไปสักนิดตอนเครื่อง Take Off จริง ๆ ผมว่ามันก็ไม่ได้แตกต่างจากเครื่องบินปกติที่เคยนั่งเลยนะครับ แถมไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดด้วย จริง ๆ แล้วไฟลท์นี้จะต้องมีการแจกน้ำเปล่าด้วย แต่เพราะโควิด19 ก็เลยต้องปัดทิ้งไป ซึ่งเป็นนโยบายของทางสายการบิน แล้วแต่ละที่นั่งก็มีเพียงแถวละ 2 คนเท่านั้น ซ้ายหนึ่งคนริมหน้าต่าง ขวาอีกหนึ่งคนริมหน้าต่าง สอดคล้องกับมาตรการ Social Distancing ได้เป็นอย่างดี ผมก็นั่งชมวิวอ่าวไทยไปเรื่อย ๆ เพราะรู้สึกว่าพอมองจากมุมนี้แล้วมันสวยแปลก ๆ ยังไงไม่รู้ เมื่อใกล้ถึงจุดหมายปลายทาง แอร์ก็นำเอกสารมาให้กรอก เหมือนเป็นการคัดกรองเล็ก ๆ น้อย ๆ ว่ากำลังจะเดินทางไปไหน เที่ยวบินอะไร มีอาการอะไรมาบ้างก่อนหน้านี้

สัญญาณรัดเข็มขัดดังขึ้นอีกครั้ง เพื่อเป็นการเตือนว่ากำลังจะ Landing ลงจุดหมายปลายทางแล้ว ผมยิ้มร่าเลยครับเพราะรู้สึกว่าเครื่องบินใบพัดมันก็ชิลเหมือนกันนะ แต่ก็ยิ้มได้ไม่นานจริง ๆ เมื่อเครื่องต้องฝ่าฝูงเมฆก้อนหนาระหว่าง Landing ตอนนั้นคือเครื่องสั่นแรงมาก แถมรอบข้างยังขาวโพลนไปด้วยเมฆ ผมนี่รีบงัดยาดมออกมาดมแทบไม่ทัน เหมือนเป็นการรับน้องผมเข้าให้แล้ว เพราะนี่เป็นการนั่งเครื่องบินใบพัดครั้งแรกของผมด้วย จำความรู้สึกตอนนั้นได้ดีเลยว่า ความหมายที่แท้จริงของคำว่า "เสียว" นั้นเป็นยังไง สุดท้ายก็ถึงจังหวัดตรัง บ้านเกิดของผมโดยสวัสดิภาพ เล่นเอาลุ้นแทบแย่

สุดท้ายนี้ผมอยากบอกว่า นี่เป็นเพียงความคิดเห็นของผมคนเดียวเท่านั้น ไม่ได้ต้องการเพื่อดิสเครดิต หรือใส่ร้ายให้กับทางสายการบินนะครับ เพราะจริง ๆ แล้วนั้น สายการบินก็ได้ใช้เครื่องใบพัดทำการบินเป็นปกติอยู่ก่อนแล้ว นี่เป็นเพียงความรู้สึกของคนที่ขึ้นเครื่องแบบนี้ครั้งแรกเท่านั้น ท่านอื่น ๆ อาจจะไม่ได้รู้สึกเหมือนกันกับผมก็ได้นะครับ สุดท้ายนี้ขอขอบคุณสายการบินนกแอร์ ที่พาผมกลับบ้านได้อย่างสวัสดิภาพ และขอให้กำลังใจทุกสายการบินฝ่าวิกฤติครั้งนี้ไปได้ด้วยดีนะครับ แล้วรีบกลับมาให้บริการตามปกติโดยเร็วนะครับ พวกเรารออยู่

เครดิตรูปภาพทั้งหมดจากเจ้าของบทความ

มีบางท่านส่งข้อความมาถามว่า ไปรักษาโรคกลัวความสูง (กลัวเครื่องบิน) ที่ไหน? อย่างไร? จึงบินไปเยอรมัน - เชค ได้...