นิยาย วาย พระเอก มีแฟน แล้ว ธัญ วลัย

Chapter 3

แฟนเก่าที่ยังรัก กับเพื่อนที่แสนดี

(PART I)

[Special Part: Krit]

@The Attribute Condominium

ตั้งแต่อยู่ในรถจนมาถึงคอนโดของผม ธารไม่พูดอะไรเลยสักคำ เอาแต่ก้มหน้านั่งเล่นมือถือเงียบๆ ทำอย่างกับว่าผมไม่มีตัวตนทั้งที่เรานั่งอยู่ข้างกันบนโซฟา

ผมรู้ดีว่าธารไม่ใช่คนโง่ ทุกครั้งที่ผมโกหกหรือแอบนอกใจธารรับรู้โดยตลอด อยู่ที่ว่าเขาจะพูดมันออกมารึเปล่า จนบางครั้งมันดูเหมือนว่าเขาไม่แคร์ ไม่ใส่ใจกัน ธารเคยเจอผมเดินควงกับผู้หญิงในห้าง แต่เขาทำเป็นเมิน เดินคุยกับเพื่อนในกลุ่มผ่านหน้าผมไป ไม่โวยวายออกมาสักคำ เคยแม้กระทั่งจับได้คาหนังคาเขาตอนที่กำลังคุยโทรศัพท์กันแล้วผมบอกว่าไม่ว่าง แต่ดันนั่งกินข้าวอยู่กับคนอื่น

กับครั้งล่าสุดที่เราทะเลาะกันจนธารเอ่ยปากบอกเลิกผม คงเพราะเขาทนไม่ไหวจริงๆ แน่ล่ะ...ใครจะไปทนไหวถ้าเห็นแฟนตัวเองกำลังมีเซ็กส์กับผู้ชายคนอื่นบนเตียงที่เคยนอนกอดกัน

“ธาร” ผมเรียกอีกฝ่ายเบาๆ อยากให้เราพูดคุยปรับความเข้าใจกันดีกว่ามานั่งทนกับบรรยากาศที่น่าอึดอัด “ธารยังโกรธพี่เรื่องนั้นอยู่รึเปล่า”

“ไม่โกรธครับ” ธารพูดทั้งที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นจากมือถือ “ธารบอกพี่กฤษไปแล้วว่าธารเข้าใจ แค่ธารทำใจยอมรับไม่ได้และไม่อยากทนให้เกิดเรื่องเดิมๆ ซ้ำอีก”

“นี่เราจะไม่ยอมกลับมาคืนดีกับพี่จริงๆ เหรอ”

“.....”

            “เลิกเล่นมือถือแล้วเงยหน้ามาคุยกันก่อนได้ไหม” ผมทนไม่ไหวกับท่าทีเฉยเมยของธารจนต้องพูดออกมา

“ทำไมพี่กฤษถึงอยากคืนดีกับธารครับ” ธารยอมเก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกงแล้วเงยหน้าขึ้นมาคุยกับผมดีๆ ผมถึงได้เห็นว่าธารกำลังกลั้นน้ำตา เขาคงอายที่จะร้องไห้ต่อหน้าผม

“เพราะพี่รักธารไง”

ผมโกหก...

ทุกคำพูดที่บอกธารก็แค่ต้องการรั้งธารไว้ วันที่ธารเข้ามาขัดจังหวะผมกับผู้ชายคนอื่น ผมโกรธและรำคาญด้วยซ้ำถึงได้พูดจาทำร้ายจิตใจ ยกความผิดให้กับธาร โดยไม่ทันคิดว่ามันจะทำให้ธารเสียใจ แต่พอธารบอกเลิกกัน ใจของผมก็วูบโหวงแปลกๆ ยิ่งไม่มีธารอยู่ใกล้ๆ ไม่ได้ยินเสียงธารทางโทรศัพท์ ไม่มีข้อความบอกฝันดีอย่างทุกที ผมก็หงุดหงิดจนไม่เป็นตัวของตัวเอง

            ผมไม่รู้หรอกความรู้สึกที่มีให้ธารมันคืออะไร รู้แค่ว่า...อยากให้ธารกลับมาเป็นเหมือนเดิม

เป็นคนของผม...

 “.....” อาจเพราะคำว่ารักที่ผมพูดออกไป ธารถึงกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จนต้องรีบก้มหน้าหลบสายตาของผม แล้วใช้หลังมือป้ายน้ำตาทิ้งอย่างลวกๆ “ถ้าพี่กฤษรักธารจริงๆ พี่กฤษไม่มีทางทำอย่างนั้นหรอกครับ”

ผมดึงธารเข้ามากอดแนบอก ลูบหัวของธารเบาๆ กระซิบบอกธารข้างหู ย้ำคำเดิมเพื่อให้เขาใจอ่อน

“รักสิ ถ้าไม่รักพี่จะรั้งธารไว้ทำไม”

“คงเพราะยังไม่ได้ฟันผมมั้งครับ ผมเป็นแฟนคนแรกที่เด็กขนาดนี้ บางทีพี่อาจจะอยากลองอะไรใหม่ๆ ก็ได้”

ผมนิ่งอึ้ง...นี่ธารคิดแบบนี้มาตลอดเลยเหรอ ก็จริงที่ผมขาดเซ็กส์ไม่ได้ อยากจะมีอะไรกับธารตั้งแต่อาทิตย์แรกที่เราเพิ่งคบกัน แต่ผมไม่เคยคิดจะฟันแล้วทิ้ง หากเราต้องเลิกกันมันไม่ใช่เพราะเรื่องเซ็กส์แต่เป็นเพราะเราเข้ากันไม่ได้

“มันก็จริงที่มีอยากมีเซ็กส์กับธาร อยากลองรสชาติใหม่ๆ แต่พี่ไม่เคยคิดจะฟันแล้วทิ้ง” ผมพยายามอธิบาย “ธารอาจจะยังเด็ก ธารถึงได้ไม่เข้าใจ ในโลกของคนที่โตกว่า เซ็กส์กับความรักมันเป็นสิ่งที่มาคู่กัน พี่ต้องการเซ็กส์เพื่อระบายอารมณ์ ในเมื่อธารให้พี่ไม่ได้พี่ก็เอาไปลงกับคนอื่น”

“มันก็แค่คำพูดที่เห็นแก่ตัว สุดท้ายพี่ก็ไม่เคยโทษว่าตัวเองผิด”

“ธาร” ผมถอนหายใจ “ถ้าธารโตกว่านี้ธารจะเข้าใจในสิ่งที่พี่พูด...ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ชายด้วยกันเป็นสิ่งที่ฉาบฉวย เซ็กส์มันก็แค่เรื่องสนุกชั่วครั้งชั่วคราว ตราบใดที่พี่ยังมีความรู้สึกดีๆ ให้ธาร ยังมี ‘ตัวจริง’ อยู่ตรงนี้ คนที่ผ่านเข้ามาก็แค่ผ่านไป ไม่มีความหมายอะไรเลย”

“ครับธารเข้าใจ พี่ต่างหากที่ไม่เข้าใจ” ธารผลักผมออกห่าง “ธารรู้ว่าผู้ชายกับเซ็กส์เป็นสิ่งที่ขาดกันไม่ได้ แต่ยังมีผู้ชายอีกเยอะแยะที่เขาไม่ได้ใช้เซ็กส์พร่ำเพรื่อ...ธารเข้าใจคนอย่างพี่ดีครับ ธารถึงได้บอกว่าไม่โกรธ แต่ธารก็ไม่อยากกลับไปคบกับพี่ ต่อให้ธารยอมมีอะไรด้วย ซักวันพี่กฤษก็จะเบื่อรสชาติเดิมๆ แล้วไปหาคนใหม่ ถึงธารจะเป็นตัวจริง คนอื่นที่เข้ามาก็แค่ผ่านไปอย่างที่พี่กฤษพูด แต่ธารคงทำใจไม่ได้ถ้าเกิดเรื่องเหมือนอย่างวันนั้นขึ้นอีก ภาพมันคงฝังในหัวธารไปจนตาย”

ใช่...ธารพูดถูก และผมมักจนมุมกับเหตุผลของเขาเสมอ ธารไม่ใช่เด็กอายุสิบสี่ที่ไร้เดียงสา ธารโตกว่าที่ผมคิดมาก

ผมเอนหลังพิงพนักโซฟาอย่างอ่อนแรง ไม่เคยเลิกกับใครแล้วรู้สึกแบบนี้มาก่อน...เจ็บหน่วงๆ ในอก

“ก็แฟร์ดี ธารเป็นฝ่ายเข้าหาพี่ก่อน แล้วธารก็เป็นฝ่ายบอกเลิกพี่ก่อน” ผมหันไปมองคนที่นั่งก้มหน้าเงียบอยู่ข้างๆ อดไม่ได้ที่จะดึงเขามากอด ล้มตัวลงนอนบนโซฟาด้วยกันโดยมีเขานอนซบอยู่บนอกของผม “งั้นพี่ถามหน่อยสิ...ทำไมวันนั้นเราถึงทักแชทพี่มา”

“เคยเล่าให้ฟังแล้วนี่ครับ” ธารพูดด้วยน้ำเสียงอู้อี้

“เล่าให้ฟังอีกสิ พี่อยากฟัง”

“ก็พี่กฤษหน้าตาคล้ายพี่ชายธาร ธารเลยทักแชทไปคุยด้วย พี่กฤษก็ขอเบอร์ธาร ธารก็ให้ไป”

“บอกตามตรงนะ เราไม่ใช่สเป๊กพี่เลย ปกติพี่ไม่ชอบกินเด็ก ไม่ชอบผู้ชายตัวเล็กๆ แต่พอเจอกันครั้งแรก พี่ก็รู้สึกว่าเราน่ารักดี ตาโตแล้วก็สวยมาก เลยอยากลองคบดู”

“ไม่หิวเหรอครับ อยากทานอะไรรึเปล่า” ธารเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะคงไม่อยากรื้อฟื้นความทรงจำเก่าๆ ฟังจากน้ำเสียง...คงร้องไห้อีกแล้ว

“ไว้ค่อยกินดีกว่า พี่ไม่อยากลุกละ ขอนอนกอดธารอย่างนี้นะ” ผมพลิกตัวให้ธารลงมานอนข้างๆ ให้หัวทุยๆ หนุนแขนผมต่างหมอน กอดร่างเล็กๆ ไว้แนบแน่น

“อย่าทำดีกับธารมากสิครับ...ธารไม่อยากใจอ่อน สงสารธารบ้างเถอะ...ถ้าธารทนไม่ไหวจนกลับไปคบกับพี่กฤษอีก ก็ไม่รู้ว่าต้องทนเจ็บไปถึงเมื่อไหร่”

ผมได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ ดังมาจากหน้าอก ถึงจะรู้สึกหน่วงๆ ที่ทำให้ธารร้องไห้ แต่ความอยากเอาชนะและอยากมีธารอยู่ข้างๆ มันมีมากกว่า

ธารต้องกลับมาเป็นของผม...

ผมจะทำทุกทางให้เขารักผมมากขึ้นและทิ้งผมไปไม่ลง...

โดยไม่สนว่าต่อไป...ผมจะทำให้ธารต้องร้องไห้อีกสักกี่ครั้งก็ตาม

-Pie2Na-

คอมเม้นเป็นกำลังใจให้คนเขียนกันบ้างน้า TT 

ขอบคุณครับ