พื้นที่บริเวณใดของภูมิภาคเอเชียใต้เป็นแหล่งกำเนิดอารยธรรมที่สำคัญ

                                                                                                                                        ภูมิภาคเอเชียใต้(South Asia) 

  ขนาดและที่ตั้งของภูมิภาคเอเชียใต้

  เอเชียใต้เป็นภูมิภาคของทวีปเอเชีย เป็นที่ตั้งของประเทศอินเดีย ปากีสถาน บังคลาเทศ ศรีลังกา เนปาล ภูฏาน และ มัลดีฟส์มีพื้นที่กว้าง 4,480,000 ตารางกิโลเมตรหรือ 10% ของทวีปเอเชีย ภูมิภาคนี้ยังเป็นที่รู้จักกันในอีกชื่อหนึ่งว่า อนุทวีปอินเดียประเทศที่ตั้งอยู่ในภูมิภาคนี้ทั้งหมดต่างก็เป็นสมาชิกขององค์กรความร่วมมือใน

ภูมิภาคเอเชียใต้ (The South Asian Association for Regional Cooperation หรือSAARC) ในบางครั้งพื้นที่บางส่วนหรือทั้งหมดของประเทศอัฟกานิสถาน ก็ถูกจ าแนกให้เป็นส่วนหนึ่งของภูมิภาคเอเชียใต้ด้วย  

  เอเชียใต้เป็นภูมิภาคที่มีประชากรอยู่อาศัยหนาแน่นมากที่สุดแห่งหนึ่งของโลก มีจ านวนประชากรกว่า 1 พันล้านคนอาศัยอยู่ในภูมิภาคนี้ ซึ่งคิดเปรียบเทียบเป็นสัดส่วนเท่ากับ 1 ใน 3 ของชาวเอเชียทั้งหมด หรือ 1 ใน 5 ของประชากรโลก อัตราความหนาแน่นของประชากรเท่ากับ 305 คนต่อพื้นที่ 1 ตารางกิโลเมตร คิดเป็นสัดส่วนที่สูงกว่าอัตราความหนาแน่นโดยเฉลี่ยของประชากรโลกถึง 7 เท่า  

    ลักษณะสำคัญทางเศรษฐกิจ

  เศรษฐกิจขึ้นอยู่กับอาชีพเกษตรกรรม ร้อยละ 25 ของประชากรมี มาตรฐานการครองชีพต่่าฐานะยากจน การผลิตอาหารไม่เพียงพอกับประชากรเกิดความอดอยากและขาดแคลนอาหารอยู่เสมอ การเพาะปลูกเป็นแบบยังชีพเป็นส่วนมาก พืชที่ปลูกได้แก่ ข้าวเจ้า (ปลูกบริเวณที่มีน้่าฝนมาก ข้าวสาลี ข้าวฟ่าง(ปลูกเขตที่ฝนตกน้อย ชาซึ่งเป็นพืชเศรษฐกิจปลูกกันมากในศรีลังกา พืชที่ท่ารายได้ได้แก่ ฝ้าย ปอกระเจา ชา และพืชน้่ามัน สัตว์เลี้ยง

ที่ส่าคัญได้แก่ โค กระบือ แพะ เลี้ยงเพื่อให้นมเนย (ยกเว้นแพะ) การท่าป่าไม้และประมงมีน้อย อุตสาหกรรมแบบใหม่มีน้อย ประเทศที่มีการพัฒนาอุตสาหกรรมมากที่สุดในภูมิภาคนี้คือ ประเทศอินเดีย  

      เศรษฐกิจ   

           การเพาะปลูกส่วนใหญ่เป็นการเพาะปลูกแบบยังชีพพืชที่ปลูกเป็นพืชอาหาร  เช่น ข้าวเจ้า และอ้อย ซึ่งปลูกกันมากเขตที่ราบลุ่มแม่น้่าคงคาของอินเดียส่วนปากีสถานมีอากาศค่อนข้างแห้งแล้งพืชที่ปลูกได้ คือ ข้าวสาลี  ข้าวฟ่าง และฝ้าย 

    การเลี้ยงสัตว์เป็นอาชีพที่ส่าคัญของผู้คนในเอเชียใต้สัตว์ที่เลี้ยงส่วนใหญ่ คือ โค กระบือแพ แกะฯลฯโดยมากเลี้ยงไว้เพื่อใช้งานในไร่นาใช้บรรทุกขนส่งสินค้าในชนบทและใช้เนื้อและนมเป็นอาหาร   

 การประมงโดยทั่วไปมีสภาพล้าหลังหรือเป็นการประมงแบบยังชีพ เช่น การท่าประมงบริเวณชายฝั่งทะเลงมหอยมุกฯลฯในปัจจุบั อินเดียได้พัฒนาการประมงของตนก้าวหน้าไปมากโดยได้รับการสนับสนุนด้านเทคโนโลยีและร่วมทุนกับประเทศอุตสาหกรรมประมงชั้นน่าอย่างญี่ปุ่นและไต้หวัน 

      การทำป่าไม้ในปัจจุบันภูมิภาคเอเชียใต้สูญเสียพื้นที่ป่าไม้ไปมากเพราะมีการขยายพื้นที่เพาะปลูกให้สมดุลกับจ่านวนประชากรที่เพิ่มสูงขึ้นการท่าป่าไม้จึงลดความส่าคัญลงแหล่งป่าไม้ที่ยังคงสภาพความสมบูรณ์อยู่บริเวณทางตอนเหนือของอินเดีย เนปาล และภาคตะวันออกของบังคลาเทศ  

   การปกครอง วัฒนธรรมและสังคมของภูมิภาคเอเชีย 

     ลักษณะการปกครอง

    ทวีปเอเชียมีระบบธรรมชาติที่หลากหลาย ทั้งลักษณะภูมิประเทศ ภูมิอากาศทรัพยากรธรรมชาติ รวมทั้ลักษณะทางประชากรการได้รับอิทธิพลจากต่างชาติในยุคล่าอาณานิคมของตะวันตกทำให้มีผลกระทบต่อชีวิตความเป็นอยู่ลักษณะและรูปแบบการเมืองการปกครองของแต่ละประเทศด้วยโดยปัจจุบันทวีปเอเชียประกอบด้วยประเทศต่าง ๔๘ ประเทศ เมื่อพิจารณาจากความแตกต่างทางด้านระบบทางธรรมชาติ เศรษฐกิจสังคม และวัฒนธรรมสามารถแบ่ทวีปเอเชียออกเป็น ๕ ภูมิภาค และมีชื่อเรียกตามทิศของตำแหน่งที่ตั้งได้แก่ เอเชียตะวันออก เอเชียตะวันออกเฉียงใต้เอเชียใต้เอเชียตะวันตกเฉียงใต้และเอเชียกลาง 

     ลักษณะภูมิประเทศของภูมิภาคเอเชียใต้ 

   เอเชียใต้มีลักษณะเด่นคือทางตอนเหนือเป็นเขตเทือกเขาสูงที่ต่อเนื่องมาจากจุดรวมเทือกเขาปาร์มีนอต ถัดลงมาเป็นที่ราบใหญ่ซึ่งมีพื้นที่กว้างอันเกิดมาจากการตกตะกอนของดินในแม่น้ำสินธุแม่น้ำคงคาและสาขา ถัดจากที่ราบใหญ่ลงมาทางตอนกลางของคาบสมุทรอินเดียเป็นเขตที่ราบสูงหินเก่าที่มีเทือกเขาเตี้ยๆกั้นเป็นแนวอยู่ทั้งสามด้าน ส าหรับชายฝั่งคาบสมุทรจะมีที่ราบแคบๆอยู่ทั้งสองฟากทางตะวันออกเรียกว่าชายฝั่งคาราเมนเดลและทางฝั่งตะวันตกเรียกว่า ชายฝั่งทะเลมะละบาร์   

    ลักษณะภูมิอากาศของภูมิภาคเอเชียใต้

    ลักษณะภูมิอากาศภูมิภาคเอเชียใต้มีภูมิอากาศแบบมรสุมเขตร้อนและทุ่งหญ้าเขตร้อนเนื่องจากได้รัอิทธิพลของมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือและมรสุมตะวันตกเฉียงใต้แต่บริเวณที่อยู่เหนือเส้นทรอปิกออฟแคนเซอร์ขึ้นไปจะมีอากาศแบบเมืองหนาวภาคพื้นทวีปและมีอุณหภูมิต่ ากว่าทางใต้ เอเชียใต้มี 4ฤดูคือ ฤดูหนาว ร้อนฝน และช่วงเปลี่ยนฤดูระหว่างช่วงต่อของมรสุมตะวันตกเฉียงใต้และมรสุมตะวันออกเฉียง-เหนือ มักเกิดพายุหมุนเขตร้อนที่เรียกว่า "ไซโคลน" ก่อตัวขึ้นในอ่าวเบงกอลแล้วพัดสู่ฝั่งทำให้เกิดฝนตกหนักและน้ำท่วมรุนแรงก่อความเสียหายแก่แถบชายฝั่งทุกปี