10.3.1 เจ้าหนี้ทำให้ลูกค้ำประกันรับช่วงสิทธิที่ไม่ได้ กรณีตามปพพ. มาตรา 697 ด้วยหลักกฎหมายในมาตรา 693 วรรคสอง กำหนดให้ผู้ค้ำประกันที่ชำระหนี้แทนลูกหนี้เข้ารับช่วงสิทธิของเจ้าหนี้บรรดามีเหลือลูกหนี้ได้ 10.3.2 การผ่อนเวลาให้แก่ลูกหนี้โดยผู้ค้ำประกันไม่ได้ตกลง กรณีตามปพพ. มาตรา 700 การผ่อนเวลาตามมาตราที่นี้มีความหมายว่ามีการกำหนดชำระหนี้ขึ้นใหม่ในลักษณะขยายเวลาออกไป หากมีการผ่อนเวลาให้แก่ลูกหนี้โดยผู้เข้ากันไม่ได้ตกลงด้วยผู้ค้ำประกันก็นำมาเป็นข้ออ้างได้ว่าต้น หลุดพ้นจากความรับผิดชอบไม่ต้องชำระหนี้ที่ประกันไว้ 10.3.3 ผู้ค้ำประกันขอชำระหนี้แต่เจ้าหนี้ไม่ยอมรับชำระ กรณีตามปพพ. มาตรา 701 ในสิทธิแก่เจ้าหนี้ที่จะเลือกให้ผู้ค้ำประกันชำระหนี้เมื่อลูกหนี้ผิดนัดคือเมื่อหนี้ถึงกำหนดชำระแล้วลูกหนี้ไม่ชำระในมาตรา 701 ให้สิทธิแก่ผู้ค้ำประกันบางหว้าเมื่อหนี้ถึงกำหนดชำระไม่ต้องรอให้ลูกหนี้ผิดนัดผู้ค้ำประกันสามารถขอชำระหนี้แก่เจ้าหนี้ได้ถ้าเจ้าหนี้ไม่ยอมรับชำระหนี้ผู้ค้ำประกันก็หลุดพ้นจากความรับผิดชอบ เข้าใจกฎหมายค้ำประกันฉบับใหม่ หรือ พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ เป็นที่ชัดเจนแล้วว่า พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ (ฉบับที่ 20) พ.ศ. 2557 หรือ กฎหมายค้ำประกันฉบับใหม่ ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในสิทธิของผู้ค้ำประกันและผู้จำนอง ซึ่งไม่ใช่ลูกหนี้ชั้นต้น มีผลบังคับใช้ในวันที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 แน่นอนแล้วนั้น สืบค้นจาก : http://www.thanaiphorn.com/content.php?type=4&id=187 |