Hometown cha cha cha pantip สปอย

★ ★ ★ ★ ★ I 5/5

Hometown Cha Cha Cha

ความสุข ความเศร้า รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ

ครบรส ลงตัวอย่างกลมกล่อม ( #เนื้อหาไร้สปอย )

* Hometown cha cha cha เป็นอีกหนึ่งซีรีส์ที่ไม่ได้คิดว่าจะดูเลย แทบไม่ได้อยู่ในเพลย์ลิสต์ซีรีส์ที่อยากติดตามของปีนี้เลย ด้วยความที่ตัวเอง ก็อยู่ในกลุ่มซีรีส์เกาหลีหลายๆกลุ่ม ติดตามเพจเกี่ยวกับซีรีส์อะไรพวกนี้ค่อนข้างที่จะเยอะมาก ซึ่งหลายๆเสียงต่างก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เป็นซีรีส์ที่สนุก ควรค่าแก่การดูมาก นักแสดงน่าสนใจ อีกทั้งเรื่องนี้ยังเป็นเรื่องนี้ที่ #คิมซอนโฮ รับบทนำพระเอกซีรีส์เรื่องแรกอย่างเต็มตัว เราเองเป็นแฟนคลับเขาจากหลายๆเรื่องของเขา ก็ไม่รอช้า ...

* โดยเรื่องนี้จะเล่าเกี่ยวกับ ยุนฮเยจิน ทันตแพทย์สาว ที่ได้ฉายาว่าเป็นคนที่จริงจัง แต่เพราะการรักษาความถูกต้องชอบธรรมของเธอ ทำให้ชีวิตต้องเปลี่ยนแปลงไป สุดท้ายเธอต้องจำใจย้ายมาอยู่ที่เมืองริมชายฝั่งที่ชื่อว่า หมู่บ้านกงจิน ที่นั่นทำให้เธอได้พบและรู้จักกับ ฮงดูชิก ชายหนุ่มที่ทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจและสงสัยไม่หยุด เพราะใครๆ ก็เรียกเขาว่า หัวหน้าฮง เขาเป็นผู้ชายรูปหล่อและดูดี แต่กลับไม่มีอาชีพเป็นหลักแหล่ง แต่กระนั้นเขาก็ดูเหมือนจะยุ่งอยู่ตลอดเวลา เพราะถ้าใครในหมู่บ้านต้องการความช่วยเหลือ แน่นอนว่า...หัวหน้าฮงจะต้องไปโผล่ที่นั่นเสมอๆ

* ด้วยความที่ว่าตัวซีรีส์มันเป็นแนวเบาสมองฟิลด์กู้ด ไม่ได้หวือหวาอะไรมาก ซึ่งมันสามารถรับชมได้ทุกเพศทุกวัย เด็กดูได้ผู้ใหญ่ดูดี (แต่เรท 16+) นะ 55555555555555 แต่จากที่ติดตามจริงๆ เนื้อหาไม่ได้มีความรุนแรง ถึงขนาดเด็กๆไม่สามารถดูได้

* โจทย์ที่สำคัญคือ ผู้กำกับจะเล่าเรื่องยังไงให้ตัวซีรีส์มันน่าสนใจ ให้สนุกและน่าติดตามได้ยาวๆไปจนจบ เพราะซีรีส์เป็นแนวฟิลด์กู้ด เนื้อหาส่วนใหญ่จะออกแนวเบาสมอง ไม่ได้เครียด เหมือนซีรีส์อื่น ๆ ซึ่งมันสามารถติดตามได้เรื่อยๆ เป็นซีรีส์ที่ค่อยๆไต่ระดับความสนุก ทีละขั้นๆ จาก 1 ไป 2 จาก 2 ไป 3 โดยตอนแรกแรก เปิดมาเนื้อเรื่องเรื่อยๆ มาเรียงๆเลย ถ้าใครไม่ใช่แนวนี้อาจจะเทตั้งแต่ตอนแรก แต่ตอนหลังๆมานี่ ความเข้มข้นของตัวบทจะสนุกมากขึ้นเรื่อยๆเลย

* สิ่งเราอยากชื่นชมคนเขียนบทซีรีส์ของเรื่องนี้มากเลยนะ เป็นซีรีส์ที่ให้ความสำคัญกับทุกตัวละครจริงๆ แทบจะทุกตัวละครเป็นคนที่มีปม และปัญหาชีวิตเป็นของตัวเอง ซึ่งเราว่ามันดีมากๆ มันทำให้ตัวซีรีส์มันเพิ่มความอยากดู อยากจะติดตามต่อว่าต่อไปจะขึ้นอะไรขึ้นบ้าง ว่าท้ายที่สุดแล้ว ทุกตัวละครจะลงเอยกันยังไง ยิ่งช่วงหลังๆมานี่ บทเข้มข้นขึ้นมาก และอยากชื่นชมอีกอย่างหนึ่งก็คือ ตัวละครที่ชื่อ “ จางอีจุน ” น้องเป็นเด็กที่เก่งและฉลาดมากๆ คำพูดคำจำ วุฒิภาวะใดใด มันดีกว่าผู้ใหญ่หลายๆคนในเรื่องนี้มากๆ น้องเป็นคนที่เก็บอาการ ความรู้สึกเก่งมาก แล้วเมื่อคืนเราเองก็ร้องให้หนักมากกกกกก กับฉากเฉลยปมของน้อง เราไม่อยากให้ทุกคน พลาดซีรีส์เรื่องนี้ไปจริงๆ มันดีต่อใจมาก เป็นซีรีส์ที่ฮิลล์ความรู้สึกเราได้จริงๆนะ

* สถานที่ถ่ายทำผู้กำกับเลือกสถานที่ถ่ายได้สวยมากกกกกกก และถูกใจคนดูอย่างเรามาก เป็นหมู่บ้านที่อบอุ่นน่ารัก น่าอยู่ใครไปก็รัก ใครอยู่ก็สบายใจ เนี้ยมันเลยทำให้คนดูรู้สึกอิน และอยากจะไปเที่ยวกงจินจริงๆ ถ้ามีโอกาส ได้เจอกันแน่นอน * มีใครสังเกตอย่างหนึ่งไหมเวลาซีรีส์จบ มันจะมีฉากที่เฉลยปัญหาของตอนนั้นๆ อยู่ตลอดทุกตอน ก็คือทุกคนเคยผ่านหูผ่านตากัน แต่แค่ยังไม่ได้รู้จัก ไม่ได้สนิทกันเหมือนปัจจุบันแค่นั้น ผู้กำกับทำออกมาได้ดีมากๆ

* โดยรวมแล้วซีรีส์เรื่อง Hometown cha cha cha เป็นซีรีส์ที่ทำออกมาได้สนุก ครบรส กลมกล่อมอย่างที่สุด ดูง่ายสบายใจ ถึงจะเป็นซีรีส์ที่ไม่ได้ชวนตื่นเต้นไปทุกตอน แต่ก็ทำให้คนดูอย่างผม สามารถติดตามเรื่องนี้ถึงตอนจบได้ แนะนำให้ดูเรื่องนี้กับครอบครัว มันอาจจะให้เรารักครอบครัวขึ้นไปอีกก็ได้ เสน่ห์สำคัญอีกอย่างหนึ่งของซีรีส์ที่ทำออกมาได้น่าประทับใจมากที่สุด อีกอย่างหนึ่ง คือการแคสตัวละคร ทุกคนเล่นได้สมกับบทบาทมาก เล่นจนรู้สึกว่า เออเขาคือตัวละครคนนั้นจริงจริง เหมือนหลุดออกมาจากนิยายเรื่องนั้นเลย แบบนี้เขาจึงเรียกว่าตีบทแตก และเรื่องนี้เรายกให้เป็นอีกหนึ่งซีรีส์ที่ชอบมากที่สุดอีกหนึ่งเรื่องของปีนี้เลย

#Hyungreview

#NetflixKdrama

#hometownchachacha

สมัยที่ผมยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย มีคำกล่าวหนึ่งจากหนังสือเล่มโปรดที่ยังคงจดจำได้ขึ้นใจเกี่ยวกับนิยามของ "ความรัก" เขาบอกว่า

"ความรักคือความสัมพันธ์ที่สมบูรณ์ระหว่างคนสองฝ่าย เป็นเหมือนฤดูใบไม้ร่วงที่แช่มช้า เป็นเหมือนการถ่ายทอดความงดงามของตัวเรา ไปยังอีกคนหนึ่ง"

วันนี้ ในซีรีส์เรื่อง Hometown ChaChaCha EP.14 การเดินทางของความรัก ระหว่าง ฮเยจิน กับหัวหน้าฮง ถึงแม้จะแสนเศร้า แต่ก็เต็มไปด้วยความงดงามในแบบที่ผมพูดได้อย่างเต็มปากว่า นี่แหละความรักในโลกแห่งความเป็นจริง

ท่ามกลางบรรยากาศที่อึมครึม ซีรีส์เริ่มต้นด้วยฉากที่ ฮเยจิน ออกมาจากบ้านหัวหน้าฮง แบบเงียบๆ เพราะผิดหวังกับคำขอโทษที่เขาพูดออกมา แทนที่จะอธิบายเรื่องราวในอดีต จนเธอมาเจอเข้ากับ ยอฮวาจอง วินาทีนั้นเอง ที่น้ำตาแห่งความอึดอัดใจของ ฮเยจิน ไหลออกมา

"กินข้าวเข้ามาหรือยัง?" ฮวาจอง ป้อนคำถามนั้น เหมือนกับที่ ซองฮยอน มักจะชวนฮเยจินให้ไปกินข้าวกัน เวลาที่เขาอยากปลอบใจ หรือชื่นชมเธอ

ซุปสาหร่ายหอยเม่นหอมกรุ่นอยู่ตรงหน้า แต่เรื่องของ หัวหน้าฮง ที่ฮวาจอง กำลังเล่าให้ ฮเยจิน ฟังอย่างตั้งใจ มีความหมายมากกว่ามื้อเช้า

"ฉันจำวันที่แรกที่เขากลับมาได้ เขาดูเป็นทุกข์มาก ไม่เหลือเค้าเดิมของ ดูชิก ที่เรารู้จัก สีหน้าว่างเปล่า เหมือนพร้อมจะละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง" นั่นคือคำบรรยายแรกที่ ฮวาจอง พูดถึงภาพของ หัวหน้าฮง ในอดีต

"ดูชิกน่ะ เรียนรู้แต่วิธีอดกลั้น เลยไม่รู้วิธีระบายมันออกมา คุณหมอน่าจะเป็นต้นไม้พักใจให้ ดูชิก ได้นะ" คำแนะนำที่เรียบง่ายจากผู้หญิงที่ผ่านการแต่งงาน มีลูก และหย่าร้างให้คำแนะนำกับ ฮเยจิน เหมือนคุยกับ "รุ่นน้อง" แม้ว่า "ความรัก" สำหรับ ฮวาจอง จะเป็นสิ่งที่เธอรักษาไว้ไม่ได้ก็ตาม

ต่างคนต่างหยิบโทรศัพท์....

"ขอโทษที่ปล่อยคุณไปแบบนั้น" อีกครั้งที่คำขอโทษมาจากปาก หัวหน้าฮง

"ฉันว่าพวกเราน่าจะต้องการเวลาอีกหน่อย... เวลาที่จะไม่รู้สึกผิด... เวลาที่จะจริงใจได้มากขึ้น..." นี่ไม่ใช่ประโยคบอกเลิก แต่เป็นการขอพื้นที่ส่วนตัวกลับคืน เพื่อทบทวนว่าแต่ละคนต้องการอะไร

ความห่างเหินของคู่รักคู่หนึ่งในกงจินยังคงดำเนินต่อไป ในขณะที่ความห่างเหินของอีกคู่ที่แยกทางกันไปกำลังจะวกกลับมา

"...ถ้าชีวิตนี้มีใครแบบนั้นสักคน คงไม่เหงาไปตลอดชีวิต..."

คำสารภาพของ โชฮี ที่บอกกับ ยองกุก เธอถูกวางบทบาทให้เป็นเหมือนตัวการทำครอบครัวแตกร้าว ทั้งที่ความจริงแล้ว คนที่เธอรักมาตลอด ไม่เคยเป็น ยองกุก เลยสักครั้ง แต่เป็น "ฮวาจอง" คนที่เธอเรียกว่า "พี่สาว" ได้อย่างสนิทใจ คนที่เธอยอมหนีจากบ้านมา เพียงเพื่อจะได้อยู่ใกล้ๆ ได้หัวเราะไปด้วยกัน

ในที่สุด EP นี้ ก็เฉลยว่า แท้จริงแล้ว "โชฮี" เป็น LGBTQ และ "ความรัก" ที่เธอมีต่อ ฮวาจอง หมายถึง การได้เห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุข เธอจึงตัดสินใจพูดเตือนสติ ยองกุก ให้หวนนึกถึงอดีตที่มีความสุขระหว่างเขา กับฮวาจอง อีกครั้ง

มาถึงตรงนี้ ผมเองก็แทบไม่อยากเชื่อว่า คู่รักที่เปิดตัวมาด้วยความสัมพันธ์แบบหย่าร้างตั้งแต่ช่วงต้นเรื่อง จะกลายมาเป็นคู่รักที่สร้างซีนน่าประทับใจประจำ EP นี้ไปได้

ฉากในร้านปลาดิบฮวาจอง ฉีกทุกกฎความโรแมนติกในโลกของซีรีส์ เหลือไว้แต่เพียงความจริง บนโลกที่ อดีตสามี และภรรยา อาจจะกลับมาเพื่อรักกันได้อีกครั้ง ด้วยคำพูดที่เรียบง่าย แต่จริงใจว่า

"...ฉันจำได้หมดแล้ว ว่าทำอะไรลงไปกับเธอ ขอโทษนะ ที่ทำให้เจ็บปวด แล้วยังมีหน้าไม่รู้ตัวอีก ฉันเลยตั้งใจจะปล่อยเธอไป เพื่อชดใช้ความผิด แต่ฉันทำไม่ได้น่ะ เพราะเธอกับฉันอยู่ด้วยกันมาตลอดตั้งแต่เด็ก เลยมองว่าเธอเป็นของตาย ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเธอมีความหมายยังไงกับฉัน ขอโทษจริงๆนะ ฮวาจอง เราสองคนมมาเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้งจะได้ไหม เพราะฉันเป็นคนรู้ตัวช้า โง่งม และซื้อบื้อ... ถึงได้รู้ใจเธอเป็นคนสุดท้าย..."

จบคำสารภาพของ ยองกุก สายตาของ ฮวาจอง ที่มองมายังเขา ก็งดงามราวกับว่าภาพทุกอย่างหวนกลับคืนมาอีกครั้ง ภาพของเขาที่เช็ดตัวแม่ของเธอที่เตียงด้วยรอยยิ้ม ภาพของเขาที่ยกหัวปลาให้เธอ เพราะรู้ว่าเธอชอบกินตาปลา ภาพที่เขาและเธอยิ้ม หัวเราะ กันอย่างมีความสุข เหมือนวันวาน

"ไอ้คนเฮงซวย กว่าจะรู้ใช้เวลาตั้ง 15 ปี" คำด่าที่คุ้นเคย กับคนที่คุ้นเคย ในที่สุดการรอคอยความรักอันยาวนานของ ฮวาจอง ก็สิ้นสุดลง

ความรักใน กงจิน ผลิบานต่อไป ท่ามกลางความห่างเหินของ ฮเยจิน กับหัวหน้าฮง เราได้เห็นคู่ของ มีซอน กับอึนชอล ที่สอนเราว่า สิ่งของไม่ได้สำคัญเท่ากับความรู้สึกที่เรามีให้กัน ฐานะไม่ได้สำคัญ เท่ากับอนาคตที่เราฝันไว้ร่วมกัน วันนี้ อึนชอล ข้ามขั้นอีกแล้ว ด้วยคิสซีนที่แทนความหมายว่า เขาอยากดูแลผู้หญิงคนนี้ไปตลอดชีวิต ในขณะที่ ซองฮยอน ก็รู้หัวใจตัวเองเป็นครั้งแรก ว่าต้องเก็บรักษา ผู้หญิงอย่าง "วังจีวอน" ที่คอยอยู่เคียงข้างเขาไว้ให้ดีกว่าที่เคยทำมา เหมือนกับคำพูดที่เขาบอกกับ นักเขียนวัง ว่า "...โปรดิวเซอร์จีที่ขาดนักเขียนวังไป จินตนาการไม่ออกเลย ฉันยังมีเรื่องที่อยากทำกับเธออีกเพียบเลยนะ..."

เล่ามาถึงตรงนี้ มีคำพูดหนึ่งซองฮยอน ที่ผมชอบมาก ตอนที่เขาให้คำปรึกษากับหัวหน้าฮงเรื่อง ฮเยจิน คำพูดนั้น คือ

"....ฉันไม่รู้หรอกว่านายถือไพ่อะไรอยู่ ก็แค่เปิดไพ่ในมือวางลงบนโต๊ะไปซะ การคบกันไม่ใช่เกมโป๊กเกอร์ ที่ลักไก่แล้ววางเดิมพัน นายแค่แสดงออกไปตามตรงว่า "ฉันเป็นคนแบบนี้"แล้วให้อีกฝ่ายตัดสินใจเอง..."

ในฉากนั้น มีคำถามของ หัวหน้าฮง ที่ถามกับ ซองฮยอน ว่า ฮเยจินจะผิดหวังในตัวผมไหม? โปรดิวเซอร์คนเก่งจอบคำถามนั้นแทยจะทันทีว่า ไม่หรอก เธอจะยอมรับสิ่งที่นายเป็น เพราะฮเยจิน เป็นคนแบบนั้น

ซึ่งก็จริงอย่างที่เขาพูดไว้ เพราะการที่ ฮเยจิน เอาเครื่องเคียงที่พ่อส่งมาให้ถึงบ้าน มีความหมายหลายอย่างกับเขาจริงๆ โดยเฉพาะคำพูดของ ฮเยจิน ที่เป็นเหมือน "ต้นไม้พักใจ"สำหรับเขา ที่บอกไว้ว่า

"...ถ้าหัวหน้าฮงให้ความมั่นใจว่าสักวันจะเปิดใจ ฉันก็รอได้ ฉันไม่ต้อง

การให้เปิดใจตอนนี้ สิ่งที่หวังจากคุณคือโอกาส ว่าวันพรุ่งนี้จะมีฉันอยู่ย้างไหม มีความเป็นไปได้ไหมที่อนาคตของเราจะเดินร่วมกัน..."

ในฉากนั้น แค่เขาพูดคำว่า "ผมก็อยากให้เป็นแบบนั้น..." เธอก็ตัดบท แล้วบอกว่าพอแล้ว แค่คำว่า "อยากให้เป็นแบบนั้น" ก็มีความหมายมากพอให้เธอรอต่อไปได้แล้ว

ถึงแม้ว่าใน EP นี้ เราจะได้เห็นความเจ็บปวดในอดีตของหัวหน้าฮง แต่เราก็ยังไม่รู้ชัดเจนว่าสาเหตุมันมาจากอะไร เรารู้แค่ว่า ผู้ชายในภาพถ่าย คือ พคจองอู รุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย ของหัวหน้าฮง และพี่สาวของ ซองฮยอน ที่แวะมาพร้อมกับ ฮารัง ก็คือ "ซอนอา" ผู้หญิงในภาพถ่ายที่หัวหน้าฮงเก็บไว้ ด้วยความรู้สึกผิดต่อเธอและลูกเสมอมา

"ยายครับ... ผมมีความสุขได้จริงเหรอ?" คำถามจากหัวหน้าฮง ที่เอ่ยถามคุณยายกัมรี ด้วยความไม่แน่ใจ หลังจากที่คุณยาย รู้ว่าเขากับฮเยจิน ทะเลาะกัน เลยขอให้เขารีบไปขอโทษ และคืนดีกับเธอ อย่าปล่อยให้เธอหลุดมือไป

เสียงโทรศัพท์จากคนที่คุ้นเคยดังขึ้นในห้องทำงานของ ฮเยจิน ตำแหน่งศาสตราจารย์ประจำคลินิกที่โซล อ้าแขนเปิดรับให้เธอต้องตัดสินใจอีกครั้ง ซึ่งมันก็พอดีกับที่ หัวหน้าฮง ตัดสินใจว่าจะบอกเรื่องของตัวเองกับเธอพอดี

แต่ชีวิตไม่ได้ถูกออกแบบมาให้ง่ายดายแบบนั้น ทันทีที่ชื่อจริงของหัวหน้าฮง ถูกเปิดเผยต่อ ผู้ช่วยผู้กำกับ "โดฮา" หัวหน้าฮง ก็ล้มลงไปแล้ว พร้อมกับคำพูดของ โดซอน ที่ทำให้สายตาแห่งความกลัวของ หัวหน้าฮง กลับมา

"นายชื่อ ฮงดูชิก เคยทำงานที่เควายบริหารสินทรัพย์ใช่ไหม นายรู้จัก คิมกีฮุน ใช่ไหม"

ดูเหมือนความจริงที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าของทุกคน น่ากลัวกว่าที่ใครคาดคิด หรือเดากันไว้ หัวหน้าฮง ที่ผู้คนต่างก็รักใคร่ กำลังถูกกล่าวหาว่าทำให้ชีวิตของชายคนหนึ่งต้องทนทุกข์อยู่กับการเป็นอัมพาตไปชั่วชีวิต

กระดาษหนังสือถูกเปิดไว้ พร้อมกับข้อความที่เขียน แล้วถูกขีดฆ่าออกไป มันคือ หนึ่งในบักเก็ตลิสต์ของ ดูชิก กับ ฮเยจิน

"ทำให้คุณมีความสุข" ไม่ซิ "มีความสุขกับคุณไปนานๆ"

จนกว่าจะถึงสัปดาห์หน้า ผมขอปิดท้ายบทความนี้ ด้วยถ้อยคำของ "คิมรันโด" ที่เขียนเอาไว้เกี่ยวกับความรักว่า

"สิ่งที่เรียกว่าความรัก

ปลดปล่อยปีกของนก

อย่ากลัวสิ่งรอบข้าง

สร้างรังเล็กๆขึ้นกลางใจ

พักปีกที่อ่อนล้า

เติมพลังให้เต็มเปี่ยม

จนทะยานขึ้นสู่ฟากฟ้าได้อีกครั้ง"