ช่วยแปลกลอนพระอภัยมณี ตอน หนีนางผีเสื้อสมุทร Show ตั้งกระทู้ใหม่ ตั้งกระทู้ใหม่ ถ้าทิ้งไว้ไหนน้องจะครองตัว ทั้งจากผัวจากบุตรสุดอาไลย มิขออยู่สู้ตายวายชีวิต ไม่เห็นจิตต์น้องรักจะตักไษย เชิญพระองค์ลงมาชลาไลย เมียจะให้มนต์เวทวิเศษครัน แล้วร้องเรียกลูกยามาด้วยพ่อ แม่จะขออำลาเจ้าอาสัญ อย่าสงไสยใจจริงทุกสิ่งอัน ไม่รำพรรณพูดลวงเจ้าดวงใจ ฯ * สินสมุทรสุดแสนสงสารแม่ ชำเลืองแลดูหน้าน้ำตาไหล จึงกราบกรานมารดาแล้วว่าไป จะเข้าใกล้ทูลหัวลูกกลัวนัก เมื่อวานนี้ตีข้าน้อยไปหรือ ระบมมือเหมือนกระดูกลูกจะหัก ซึ่งรักลูกลูกก็รู้อยู่ว่ารัก มิใช่จักลืมคุณกรุณา ถึงตัวไปใจลูกยังผูกคิด พอปลดปลิดเปลื้องธุระจะมาหา อย่ากริ้วโกรธโปรดปรานเถิดมารดา ไปไสยาอยู่ในถ้ำให้สำราญ ฯ * ฝ่ายโยคีมียศพจนาถ ให้โอวาทนางยักษ์ไม่หักหาญ จงตัดบ่วงห่วงใยอาไลยลาญ อย่าปองผลาญลูกผัวของตัวเลย ทั้งนี้เพราะเคราะห์กรรมทำให้วุ่น จึงสิ้นบุญวาสนาสีกาเอ๋ย เห็นมิได้ไปอยู่เป็นคู่เชย ด้วยสองเคยปลูกเลี้ยงกันเพียงนั้น อย่าควรคิดติดตามด้วยความโกรธ จะเป็นโทษกับสีกาเมื่ออาสัญ จงยับยั้งฟังคำรูปรำพรรณ ไปสวรรค์นฤพานสำราญใจ ฯ * นางผีเสื้อเหลือโกรธพิโรธร้อง มาตั่งซ่องศีลาจะมีอยู่ที่ไหน ช่างเฉโกโยคีหนีเขาใช้ ไม่อยู่ในศีลสัตย์มาตัดรอน เขาว่ากันผัวเมียกับแม่ลูก ยื่นจมูกเข้ามาบ้างช่วยสั่งสอน แม้นคบคู่กูไว้มิให้นอน จะรานรอญรบเร้าเฝ้าตอแย แล้วชี้หน้าด่าอึงหึงนางเงือก ทำซบสอพลออีตอแหล เห็นผัวรักยักคอทำท้อแท้ พ่อกับเข้าไปอยู่ในท้อง ทำปั้นเจ๋อเย่อหยิ่งมาชิงผัว ระวังตัวให้ดีอีจองหอง พลางเข่นเขี้ยวเคี้ยวกรามคำรามร้อง เสียงกึกก้องโกลาลูกตาโพลง ฯ * พระโยคีชี้หน้าว่าอุเหม่ ยังโว้เว้วุ่นวายอีตายโหง เพราะหวงผัวมัวเมาเฝ้าตะโกรง ว่ากูโกงก็ตกนรกเอง อียักษาตาโตโมโหมาก รูปก็กากปากก็เปราะไม่เหมาะเหมง นมสองข้างอย่างกระโปรงดูโตงเตง ผังของเองเขาระอาไม่น่าชม จึงหนีมาอาไศรยกูให้อยู่ มิใช่กูรู้เห็นเท่าเส้นผม มาตรีชาว่ากูผิดในกิจกรม จะให้สมน้ำหน้าสาแก่ใจ แล้วเสกทรายปรายขว้างมากลางคลื่น ดังลูกปืนยิงยักษ์ให้ตักไษย ผีเสื้อกลัวตัวสั่นเพียงบรรไลย ก็หลบไปตามวลชลธาร ฯ 007000 26 มิ.ย. 53 เวลา 18:05 น. 3 like 2,084 views Facebook Twitter รายชื่อผู้ถูกใจกระทู้นี้ คนยกเลิก * ผีเสื้อน้ำซ้ำวอนด้วยอ่อนหวาน ไม่โปรดปราน อนุกูลเลยทูลหัว |