ขึ้น เครื่องบิน ครั้งแรก เชียงใหม่

อายุ19 ขึ้นเครื่องบินครั้งแรกค่ะ

555555555เหมือนเป็นเรื่องแปลกในศตวรรษที่ 21 เลย บางคนนี่บินไปบินกลับ บินทุกๆ เดือนด้วยซ้ำ แต่นี่ครั้งแรกของเราไง

ท้าวความจากที่เห็นโปรโมชั่นตั๋วเครื่องบินลดบ่อยมากๆ วางแผนกับเพื่อนว่าควรไปไหนกันได้แล้ว ผลสรุปได้ที่เชียงใหม่ ไปช่วงฤดูฝนนี่แหละ เพราะช่วงนี้ถูกสุด ปิดเทอมด้วย ไม่ต้องกังวลว่าจะชนกับสอบ จัดการเลย จองตั้งแต่มกราคม เดินทางก็มิถุนายนโน่น รวมๆ ค่าจองแล้วคนละ600กว่าบาท ไปกันสี่คน ไม่เอาอาหาร ไม่โหลดกระเป๋า แต่ทำประกันเดินทางนะ

พอจ่ายเงินค่าตั๋วเครื่องบินแล้ว ก็เป็นการประกันว่าทริปนี้จะไม่ล่มแน่นอน หาที่พงที่พัก แพ็คเสื้อผ้ารอต่อไป จริงๆ ก็มาแพ็ควันสุดท้ายนี่แหละ ตอนแรกมีธีมแต่งตัวสีเหลือง แต่ภายหลังก็ล้มเลิกไป เพราะอะไรไม่รู้ ดีเหมือนกัน ไม่มีเงินซื้อชุดใหม่พอดี

อะ กลับเข้าเรื่อง ทริปเชียงใหม่ของเราก็จะไปด้วยรถไฟใหม่นั่นแหละ เพราะอยากลองนั่งรถไฟ นั่นก็เป็นการนั่งรถไฟครั้งแรกของเราเช่นกัน นั่งรถไฟครั้งแรก ไปเชียงใหม่ครั้งแรก นั่งเครื่องบินครั้งแรก ครั้งแรกอะไรๆ มันก็จะเป็นที่จดจำอะเนอะ เหมือนรักครั้งแรกไรงี้ มีครั้งแรกแล้วมันก็จะมีครั้งต่อๆ ไปแน่นอน เป็นบ่วงกรรม ขากลับเราก็จะนั่งเครื่องบินที่จองไปนั่นแหละ

เริ่มแรกก็ไปสนามบินก่อน "ท่าอากาศยานนานาชาติเชียงใหม่" พอเข้าปุ๊บ ก็ต้องตรวจกระเป๋าตั้งแต่ขาเข้าเลย อันนี้งงมาก ไม่รู้ว่าต้องตรวจตั้งแต่ตรงนี้ พีคตรงพนักงานส่งพิซซ่าก็วางพิซซ่า รวมของทุกอย่างที่เครื่องตรวจเหมือนกัน โทรศัพท์ หมวก เสื้อคลุม อะไรที่ไม่ได้แนบเนื้อสนิทเรียกว่าต้องวางใส่กระบะให้หมด ถ้าข้ามแผงกั้นไปได้ แล้วเครื่องดังก็ตรงให้เขาตรวจโดยใช้ไม้กระบอง ตรวจไปตรวจมาจนเสร็จ ก็ยกกระเป๋ามาสะพายต่อ เข้าไปเช็คอิน ทำธุระในสนามบินได้ ผ่าน

เข้าไปก็จะมีเคาท์เตอร์ให้เช็คอินมากมาย ตามสายการบินที่คุณซื้อตั๋ว

ร้านของฝาก ของกินต่างๆ สามารถนั่งที่ร้านอาหารก่อนเข้าไปข้างในได้ นั่งยาวๆ เลย แต่ซื้อของเขากินด้วยละ

ใกล้เวลาเครื่องออก ก็ขึ้นไปข้างบน ก่อนจะเข้าไปข้างในได้ ก็ตรวจกระเป๋าอีกหนึ่งครั้ง

เจ้าหน้าที่ก็จะเริ่มตรวจตั๋วตรงนี้แหละ จะให้ที่นั่งพรีเมียมตรวจก่อน ตรวจตามแถวนั่นแหละ

มีหนังสือให้อ่าน แต่เวลาเดินทางชั่วโมงเดียวเอง นอนไปสองงีบ คุยอีกแป๊บ กัปตันก็บอกให้เตรียมตัวครับ เครื่องจะลงจอดแล้ว

หลังจากนี้ก็รอเครื่องขึ้น ช่วงขึ้นนี่แบบลมหมด วืด หูอื้อ แต่ประมาณ5วิได้ นอกนั้นก็ชิวๆ นั่งสบายกว่ารถตู้ มีความสุขกว่า ขาลงชิวๆ ไม่มีอะไรน่ากลัวเลย

(Everything Everything: Nicola Yoon, 2015, 188)

ลงเครื่องปุ๊บ ก็เดินต่อไปอีกประมาณกิโลนึงได้ กว่าจะถึงด้านหน้าของดอนเมือง ไม่มีใครมารอรับ เศร้า

เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อ 14/06/60