Addams family values อาด ม แฟม ล 1

The Addams Family try to rescue their beloved Uncle Fester from his gold-digging new love, a black widow named Debbie.The Addams Family try to rescue their beloved Uncle Fester from his gold-digging new love, a black widow named Debbie.The Addams Family try to rescue their beloved Uncle Fester from his gold-digging new love, a black widow named Debbie.

สารบัญ Show

180User reviews
55Critic reviews
61Metascore

Videos3

More like this

Review

No longer rehashing old material, they're even funnier this time.

One of my favorite films. Paul Rudnick clearly had a field day writing this screenplay.

As odd as it may seem, this sequel is in many ways superior to its predecessor. The first had to spend much of its time introducing the Family--and, just as importantly, paying (totally justified) homage to Charles Addams' brilliant cartoons and to the old television series. As a result, the plot felt forced, as if it had been the best way the writers could think of to showcase all the source material. In the end, one left the theater feeling that the movie had been 'about' the old sight gags. And then there was the totally shameless product placement...but I digress.

Addams Family Values, on the other hand, gets to be more playful. Because we all know who we're dealing with by now, we don't have to spend nearly so much time introducing the family and their skewed universe. Instead, the characters get more of a chance to develop as they glide blithely through a fuller, more cohesive story.

Paul Rudnick's screenplay is masterful--you'll be quoting from it for weeks. Raul Julia and Anjelica Huston are particularly marvelous as one of the most genuinely loving, passionate couples you've seen in ages. In a weird sort of way.

That dance number! Morticia's ever-present shaft of light! Christina Ricci as the sublime Wednesday! Joan Cusack, unhinged! A split-second cameo by Charles Busch! Oh, rapture. I could go on and on, but I'm running out of superlatives. Suffice it to say that this movie is well worth your time.

ดู The Addams Family รอบแรกเมื่อ 20 กว่าปีก่อน แต่จนถึงวันนี้ก็ยังไม่มีหนังสไตล์นี้ออกมาตอบสนองต่อมเพี้ยนของผมได้เท่านั้นอีกเลยครับ

ครอบครัวอดัมส์นี้ถือกำเนิดครั้งแรกในรูปการ์ตูนคอมมิคในปี 1938 ครับ ก่อนจะมาดังอีกรอบตอนทำเป็นซีรี่ส์ในยุค 60 และ 70 เรียกว่าอเมริกันชนส่วนมากคุ้นกับซีรี่ส์ชุดนี้ดี

ว่ากันว่าจุดเริ่มต้นที่ทำให้มีการสร้าง The Addams Family ฉบับหนังโรงก็คือตอนที่ผู้อำนวยการสร้าง Scott Rudin แกนั่งรถตู้ แล้วก็ได้ยินคนหนึ่งฮัมเพลงธีมของ Addams แล้วสักพักทุกคนบนรถพากันฮัมเพลงนี้กันหมด Rudin เลยแน่ใจว่าถ้าทำเป็นหนังล่ะดังแน่

ตอนแรกทุกคนคิดตรงกันว่าคนเหมาะจะกำกับคือ Tim Burton แต่พี่ท่านไม่ว่าง หน้าที่เลยถูกส่งไปยัง Barry Sonnenfeld ผู้กำกับภาพที่เคยร่วมงานกับพี่น้อง Coen, Danny DeVito และ Rob Reiner มานั่งเก้าอี้กำกับเป็นหนแรก

หนังเพี้ยนได้ใจ ตั้งแต่ตัวละคร มือเดินได้ ญาติอิทท์ขนดก ของประกอบฉาก บรรยากาศ อารมณ์ขัน การเดินเรื่อง ดนตรี (ที่แสนจะยั่วล้อโดย Marc Shaiman) ทั้งหมดผสมรวมเป็นความลงตัวได้สำเร็จ

จุดที่ผมนับถือคือหนังทำให้เรารู้สึกชอบพวกอดัมส์ รู้สึกว่าพวกเขาเนี่ยแหละที่ปกติ ในขณะที่ตัวละครคนปกติทั่วไปต่างหากที่ดูน่าขำทั้งแง่การกระทำและวิธีคิด (โดยเฉพาะแม่หนูเนตรนารีผมบลอนด์นั่น)

ดูแล้วก็อดคิดแซวสังคมรอบตัวไม่ได้ ว่าสิ่งที่เรายึดมั่นนิยามกันว่า "ปกติ" และ "เพี้ยน" นั้น มันใช่จริงตามนั้นไหม

ดาราในเรื่องที่ดังอยู่แล้วก็ดังขึ้นอีก อย่าง Raul Julia ผู้ล่วงลับก็เป็นที่จดจำถึงขนาดไปไหนมาไหนเด็กๆ จะเรียกเขาว่าโกเมซทุกทีไป (ได้ข่าวว่าเขายิ้มกว้างทุกครั้งที่เด็กๆ จำเขาได้น่ะครับ), Christina Ricci ก็เกิดและติดภาพเวนส์เดย์ไปหลายปีทีเดียว

เกร็ดที่น่าสนใจก็คือ จริงๆ แล้วบทดั้งเดิมจะไม่เฉลยชัดๆ ว่าตกลงแล้ว เฟสเตอร์ (Christopher Lloyd) เป็นตัวจริงหรือตัวปลอม แต่ทีมงานหลายคนโดยเฉพาะ Ricci บอกว่าถ้าให้เฟสเตอร์เป็นตัวจริงหนังจะดูลื่นและน่าประทับใจกว่า (ตอนนั้นเธออายุ 10 ขวบครับ) ในที่สุดตอนจบก็เลยสรุปออกมาอย่างในหนังนั่นเอง

อีกหนึ่งหนังดูเพลินที่ไม่ค่อยมีให้ดูบ่อยๆ (ยอมรับว่าแอบคาดหวังกับ Dark Shadows อยู่พอตัว แต่ก็ยังทำได้ไม่ถึงขนาด แม้พี่ Tim จะคุมบังเหียนเองก็ตาม ^_)