- รู้จักเรา
- บริการศัลยกรรมความงาม
- บริการผิวหนัง & เลเซอร์
- เสียงจากผู้ใช้บริการ
- ครบเครื่องเรื่องศัลยกรรม
- คำถามที่พบบ่อย
- ร่วมงานกับเรา
เข้าสู่ระบบ
เข้าสู่ระบบ
Log in with Facebook
ลืมรหัสผ่าน
ส่ง ยกเลิก
ค้นหา
ค้นหา
สมัครสมาชิกใหม่
เลือกรูป
ส่ง ยกเลิก
แบบฟอร์มการติดต่อ
ส่ง ยกเลิก
“งานพยาบาล ต้องมีใจรัก เสียสละ และเห็นประโยชน์ส่วนรวม มากกว่าส่วนตน”
บทสัมภาษณ์ พว.อรัญญา นามสม พยาบาลวิชาชีพ ประจำหอผู้ป่วยในชั้น 10 ศูนย์ศัลยกรรมความงาม รพ.บางมด
คุณคิดว่า กุญแจดอกแรกที่สำคัญในการไขเปิด “ประตูแห่งความสำเร็จ” คืออะไร ?
“โอกาส”
“เงินทุน”
“ความคิดสร้างสรรค์”
“เครือข่ายทางสังคม”
“ชื่อเสียง”
“ความกล้า”
“การเอาชนะใจตนเอง”
หรือ.... “การลงมือทำ”
ไม่ว่าคุณจะตอบว่า “อะไร” ไม่มีถูก และไม่มีผิด เพราะความสำเร็จของแต่ละบุคคล ย่อมมีเส้นทางเริ่มต้นแตกต่างกัน
เช่นเดียวกับ “พว.อรัญญา นามสม” พยาบาลวิชาชีพ ประจำหอผู้ป่วยในชั้น 10 ศูนย์ศัลยกรรมความงาม รพ.บางมด กับ “ความสำเร็จ” ที่เป็นบทพิสูจน์ ซึ่งไม่ใช่เพียงความสำเร็จจากความพยายาม แต่ยังเป็น “ความภาคภูมิใจ” ในฐานะ “พยาบาล” ผู้ปฏิบัติหน้าที่เพื่อประโยชน์ส่วนรวมตามคำปฏิญาณที่ได้ให้ไว้
“อาชีพพยาบาล ไม่ใช่อาชีพในฝันเลยค่ะ เพราะตัวเองชอบคอมพิวเตอร์ ดังนั้น จึงอยากเรียนต่อด้านบริหารธุรกิจสาขาคอมพิวเตอร์มากกว่า แต่ทางบ้านอยากให้เรียน ซึ่งตอนนั้น ก็มีถามแม่ว่า “หนูจะทำได้เหรอ เพราะยังไม่มั่นใจในตนเอง และกลัวทั้งเลือด กลัวทั้งผี
แม่ก็บอกว่า “ยังไม่ลองเลย จะรู้เหรอ คนอื่นทำได้ ทำไมเราจะทำไม่ได้” ซึ่งพอมาเรียนจริงๆ ก็ชอบ และเป็นเรื่องแปลกมากว่า แม้ในทุกวันเราต้องดูแลและให้ความช่วยเหลือคนไข้ แต่เพียงคำว่า “ขอบคุณ” จากคนไข้ หรือครอบครัวของเขา ทำให้เรารู้สึกมีความสุข และภูมิใจในงานที่เราทำ
กว่า 5 ปีของการทำงานในฐานะ “พยาบาล” ทุกวันสำหรับ “พว.อรัญญา นามสม” ยังคงเป็นความท้าทาย สนุก และได้รับความรู้ใหม่ๆ อยู่เสมอจากการทำงาน
“เดิมเราประจำอยู่ในส่วนของแผนกผู้ป่วยใน เมื่อเข้ามาดูแลคนไข้ประจำศูนย์ศัลยกรรมความงาม ทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับเรา ซึ่งเราจะถูกมุ่งเน้นให้มีความใส่ใจ รักในงานบริการ และต้องมีความละเอียด เช่น การซักถามประวัติ การแพ้ยา หรือโรคประจำตัว
อย่างในช่วงแรกที่เข้ามาดูแลคนไข้ประจำหอผู้ป่วยในชั้น 10 ตอนนั้น คนไข้เป็นทนายความ เข้ารับบริการศัลยกรรมดึงหน้า ได้กดออดเพื่อขอยาแก้ปวด ช่วงประมาณตี 3 เราจึงได้ให้ยาระงับอาการปวด และ อยู่รอดูอาการหลังให้ยาสักพักจึงออกมา แต่ยังไม่ถึง 5 นาที คนไข้กดออดขอความช่วยเหลือ เพราะเกิดอาการหายใจไม่ออก ความดันต่ำ เพราะแพ้ยา ซึ่งคนไข้เองก็ไม่ทราบว่าแพ้ยา
ตอนนั้น เราก็พยายามเรียกคนไข้อยู่ตลอดเวลา แต่คนไข้ไม่ตอบสนอง พร้อมติดต่อกับแพทย์ เพื่อแจ้งอาการ เราก็ให้ออกซิเจน และดูแลจนความดันคนไข้กลับมาปกติ วันรุ่งขึ้น คนไข้ก็ทักว่า เป็นเราใช่ไหมที่เรียก และช่วยเหลือ พร้อมกล่าวคำขอบคุณที่ช่วยดูแล ซึ่งหลังจากนั้น คนไข้ก็ยังมาเข้ารับบริการศัลยกรรมตา และจมูกอีก ก็ถือเป็นเคสที่เรารู้สึกภูมิใจ และมีความสุขที่ได้ทำหน้าที่ตรงนี้
ดังนั้น สำหรับใครที่ฝันหรืออยากเข้ามาทำงาน “พยาบาล” สิ่งสำคัญที่ควรมีคือ ต้องมีใจรัก ต้องเสียสละ ต้องปฏิบัติตามจรรยาบรรณ ตามคำมั่นที่ได้ให้ไว้ในการปฏิญาณตน นั่นคือ การเห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าประโยชน์ส่วนตน และเป็นแบบนั้นจริงๆ อย่างเวลาจะกลับบ้านแล้ว แต่มีคนไข้ที่ยังต้องติดตามอาการ เราจะรู้สึกอยากรู้ว่าเขาดีขึ้นหรือเปล่า สบายดีหรือยัง ก็จะโทรกลับมาเช็คอาการ”
ชีวิตการทำงานในวันนี้ “พว.อรัญญา นามสม” ไม่ต่างอะไรจากคำกล่าวของ “โอปราห์ วินฟรีย์” ที่เคยกล่าวไว้ว่า “ยิ่งคุณมีความภูมิใจและมีความสุขในชีวิตมากเท่าไหร่ คุณก็จะยิ่งพบเจอความสุขเข้ามาในชีวิตมากเท่านั้น” การทำงานให้ดีและก้าวหน้า ต้องพัฒนาตนเองและทำประโยชน์ให้กับส่วนรวม ให้คนใกล้ชิดเรามีความสุข การได้รับโอกาสในการทำงานต้องทำให้ดี มีเรียนรู้เสมอ การทำงานถึงแม้มีอุปสรรคบ้าง เราก็คิดเสียว่า สุขทุกข์เดี๋ยวก็ผ่านไป ทำให้เราแกร่งขึ้น แผ่เมตตาให้กับตนเองและผู้อื่น แล้วทุกอย่างจะสำเร็จ ชีวิตก็เป็นเช่นนี้เอง
เรามักได้ยินคำอวยพรในทุกโอกาสทำนองเดียวกัน “ขอให้มีความสุขมากๆ” นับเป็นความสุขใจของทั้งผู้ให้และผู้รับ แท้จริงแล้วความสุขอยู่รอบตัวเราและในหัวใจของเราที่ให้คุณค่าว่าอะไรทำให้มีความสุข
บางคนมีความสุขจากภายนอก สัมผัสได้ด้วยตา หู จมูก ลิ้น และกาย
บางคนมุ่งหาความสุขจากภายใน ได้แก่ ความสงบของจิตใจ ไม่ทุกข์ ไม่เศร้า ไม่เหงา ไม่เครียด
สำหรับเราซึ่งเป็น “ครูพยาบาล” นั้น ชีวิตที่ผ่านร้อนหนาวมามาก รู้แล้วว่าสิ่งต่างๆ ไม่ได้อยู่กับเราตลอดเวลา เข้ามาและจากไป ความสุขจึงอยู่ที่จิตใจ สติ ความคิด ทัศนคติที่จะเผชิญปัญหา แก้ไข ยอมรับ และผ่านสิ่งเหล่านั้นให้ได้
เราเกิดมาเพื่อเป็นพยาบาล ภาคภูมิใจในวิชาชีพ เมื่อเป็นครูพยาบาลก็ต้องการบ่มเพาะ ปลูกฝัง สร้างแรงบันดาลใจให้ลูกศิษย์มีความรักและมีความสุขในวิชาชีพเช่นกัน ดังที่สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี “สมเด็จย่าของชาวไทย” (๒๔๔๓-๒๕๓๘) ทรงเป็นพยาบาลผู้อุทิศตนเป็นแบบอย่าง และเพื่อรำลึกถึงพระกรุณาธิคุณรัฐบาลได้กำหนดให้วันพระราชสมภพ ๒๑ ตุลาคม เป็นวันพยาบาลแห่งชาติมาตั้งแต่ปี ๒๕๓๓
เราน้อมนำพระราชดำรัสของพระองค์ท่านในพิธีทรงเปิดการประชุมพยาบาลแห่งชาติ ครั้งที่ ๑ ณ ศาลาสันติธรรม วันที่ ๗ มิถุนายน ๒๕๐๓ มายึดถือปฏิบัติอย่างภาคภูมิใจในวิชาชีพและถ่ายทอดสู่ลูกศิษย์เสมอ ดังว่า
“ผู้ที่สมัครใจเลือกวิชาชีพพยาบาล เป็นผู้ที่สมควรได้รับการยกย่องเพราะเป็นผู้ที่มิใช่เพียงแต่ประกอบอาชีพโดยใช้กำลังแรงและกำลังกายเท่านั้น แต่ต้องใช้กำลังใจอย่างแรงกล้าในการปฏิบัติงานด้วยความกล้าหาญ อดทน พร้อมทั้งรักษาความซื่อสัตย์ สุจริต และมีเมตตากรุณา คุณสมบัติต่างๆ เหล่านี้เป็นสิ่งจำเป็นยิ่งสำหรับพยาบาล”
ในระดับสากลหากจะกล่าวถึงการบริการด้วยหัวใจคงไม่มีใครไม่รู้จัก “สุภาพสตรีแห่งดวงประทีป” (Lady of the Lamp) มิสฟลอเรนซ์ ไนติงเกล (๒๓๖๓-๒๔๕๓) สตรีชั้นสูงชาวอังกฤษผู้ให้กำเนิดวิชาชีพการพยาบาลแผนปัจจุบัน ท่านมีอุดมการณ์ตั้งใจบำเพ็ญสาธารณประโยชน์เพื่อมวลมนุษย์ ในปี ๒๕๑๔ สภาพยาบาลระหว่างประเทศรำลึกถึงคุณความดีที่ท่านได้ทำไว้จึงกำหนดให้วันเกิดของท่าน คือ ๑๒ พฤษภาคม เป็นวันพยาบาลสากล
บุคคลต้นแบบที่กล่าวมาสะท้อนว่า ผู้ที่จะเลือกเรียนพยาบาลจะต้องมีหัวใจพร้อมเสียสละช่วยเหลือผู้อื่นได้ทุกเวลา
ในหน้าที่ของครูพยาบาล เราสอนนักศึกษาให้ปฏิบัติต่อผู้ป่วยด้วยความรัก ความเมตตา ควบคู่กับการรักษาพยาบาล รับฟังและไม่ตัดสินผู้รับบริการจากเพียงภายนอก ดูแลดุจญาติ ยิ้มและพูดจาสุภาพ โดยมุ่งมั่นตั้งใจปฏิบัติงาน นำความรู้และเข้าใจในธรรมชาติของมนุษย์ประยุกต์เข้ากับการพยาบาลเพื่อให้เกิดการดูแลแบบองค์รวม ครอบคลุมสี่มิติ ทั้งร่างกาย จิตใจ สังคม และจิตวิญญาณ
การทำหน้าที่ด้วยความเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์นำไปสู่การให้บริการด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์อย่างแท้จริง
ในฐานะของครูพยาบาล เรามุ่งพัฒนากระบวนการคิดเพื่อให้เข้าใจชีวิตในสภาพความเป็นจริง ความดี ความงดงาม และความสมดุลของชีวิตมนุษย์
นักศึกษาพยาบาลเป็นเมล็ดพันธุ์อันดีงามที่เราบ่มเพาะเพื่อเป็นพยาบาลวิชาชีพในอนาคต จำเป็นต้องฝึกฝนทักษะต่างๆ ในห้องปฏิบัติการพยาบาลเพื่อให้เกิดความมั่นใจและมีประสบการณ์ก่อนปฏิบัติการพยาบาลจริงบนหอผู้ป่วย และจบไปเป็นพยาบาลวิชาชีพที่ดี สามารถปฏิบัติงานได้อย่างมีความสุข
การให้ความรัก ความเมตตาเพื่อให้ผู้รับบริการมีความสุขทั้งด้านร่างกายและจิตใจส่งผลให้ผู้เจ็บป่วยคลายทุกข์และปฏิบัติตนตามแผนการรักษาพยาบาลได้ดี ทำให้หายป่วยเร็วขึ้น
ทุกวันที่เราสอนนักศึกษาเป็นทุกวันที่มีความสุข
เราไม่ใช่คนเก่งที่สุดที่ได้เรียนพยาบาล เราไม่ใช่คนดีที่สุดในโลก แต่เรามีความสุขที่ได้ “บ่มเพาะ ปลูกฝัง และสร้างแรงบันดาลใจ”