หกโมงเย็น...
อาจจะเป็นเวลาเลิกงานของใครหลายๆ คน แต่ไม่ใช่ของเธอคนนี้แน่ๆ ธารธารา สุกิจกุล “น้ำ น้ำ เดินไปเอาเอกสารที่แผนกการตลาดมาให้พี่หน่อยซิ แฟ้มแผนงานตลาดของไทย-อเมริกา” ทิวาภา ผู้จัดการแผนกของเธอพูดขณะที่กำลังรีบตรวจสอบเอกสารเพื่อนำเสนอในวันพรุ่งนี้
“ได้ค่ะพี่อ้อ” ธารธารา รีบเดินไปขอเอกสารจากแผนกการตลาด เนื่องจากวันพรุ่งนี้เจ้าของบริษัทจากบริษัทใหญ่ จะมาตรวจเยี่ยมงานสาขาเล็ก ที่อยู่ในโซนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งคือที่ไทย และสิงคโปร์ เห็นพี่อ้อบอกเธอว่าตอนนี้ท่านประธานบริษัทกำลังตรวจเยี่ยมงานที่ส่าขาสิงคโปร์อยู่ คืนนี้ก็จะบินมาที่ไทยแล้ว ซึ่งบอสที่สาขาไทยนี้ให้แต่ละแผนกนำทีมสองคนช่วยกันทำงานนำเสนอผลความก้าวหน้าของบริษัทแผนกละสองคน งานทั้งหมดจึงตกมาอยู่ที่พี่อ้อ ผู้จัดการแผนกการจัดการระหว่างประเทศ และเธอผู้ช่วยผู้จัดการหมาดๆ อย่างเธอท่ได้ทำงานที่นี่มาได้หนึ่งปีแล้ว ที่เธอได้ตำแหน่งนี้ พี่อ้อบอกว่าที่เลือกฉันเป็นผู้ช่วยผู้จัดการเพราะว่าฉันทำงานดี ซึ่งฉันก็ซาบซึ้งใจมากที่พี่เขาเลือกฉันและดูแลสอนงานให้ฉันมาตลอด แม้จะมีบางคนที่ไม่ค่อยชอบฉันเพราะว่าฉันเพิ่งจบใหม่ทำงานได้ไม่นานแต่ได้เลื่อนตำแหน่งเร็วมากก็ตาม แต่ก็ขอบอกเลยว่าที่นี่เป็นเสมือนครอบครัวของเธอเลยก็ว่าได้ เพราะพี่ๆ ทุกคนน่ารักกับเธอมาก แม้จะมีแค่ส่วนน้อยที่ไม่ชอบฉัน
สี่ทุ่มครึ่ง...
“เฮ้อ...เสร็จซะที บอสนะบอส น่าจะบอกล่วงหน้าสักอาทิตย์นึงว่าท่านประธานจะเข้ามา นี่มาบอกเมื่อสี่วันที่แล้ว เกือบทำไม่ทันแล้วมั๊ยล่ะ” พี่อ้อ บ่นพลางเก็บของใส่กระเป๋า พี่อ้อเป็นรุ่นพี่อายุเยอะกว่าเธอหกปี
“เอาน่าพี่อ้อ อย่างน้อยเราก็ทำเสร็จแล้วไงคะ”
“ย่ะแม่คนเก่ง..ถ้าเอกสารที่ต้องนำมาตรวจสอบแล้วเรียบเรียงนำเสนอเยอะ ฉันจะไม่บ่นหรอก หล่อนไม่สังเกตรึทำไมเอกสารถึงได้เยอะขนาดนั้น”
“อ้าว ทำไมล่ะคะ” ธารธาราถามด้วยความสงสัย จริงๆ เธอก็แอบสงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมเอกสารถึงได้เยอะขนาดนั้น
“ก็ท่านประธานไม่ได้มาตรวจเยี่ยมสาขาที่ไทยนานตั้งสี่ห้าปีแล้วมั้ง พอจะมาบอสเราก็ดันมาบอกตอนสี่วันก่อนมา มันน่าโมโหจริงๆ แล้วที่โมโหกว่าก็ให้ทำสองคนนี่แหละ เข้าใจนะว่าอยากได้คนเก่งจริงๆ ไว้ใจได้จริงๆทำ แต่ฉันเหนื่อย”
“ค่ะ จะว่าไปท่านประธานไม่กลัวโดนโกงหรอคะพี่อ้อ ถึงไม่ได้ไม่ตรวจเยี่ยมซะนานเลย”
“โอ้ย..ไม่กลัวหรอก ท่านประธานเขาส่งลูกน้องมาเยี่ยมเป็นช่วงๆ เองแหละ ส่วนใหญ่ท่านจะอยู่บริษัทใหญ่ นี่พี่ไม่อยากจะเมาท์เลยว่า ท่านประธานมาที่ไรนะ สาวๆ ชะนี เก้ง ตุ้ด นี่แต่งตัวกันอย่างกะจะไปเดินแบบแน่ะไม่เชื่อรอดูวันพรุ่งนี้”
“ฮ่าๆ ขนาดนั้นเชียวพี่อ้อ”
“จริงสิ ท่านประธานหล่อมากขอบอก ทั้งหล่อ รวย โสด เฟอร์เฟ็คขนาดนั้นใครบ้างจะไม่เข้าหา หล่อนไปนำเสนองานกับฉันวันพรุ่งนี้ก็อย่าไปเผลอใจล่ะกันยัยน้ำ”
ธารธาราได้แต่ส่ายหัวและอมยิ้มส่งให้ “งั้นน้ำไปกลับก่อนนะคะพี่อ้อ แท็กซี่มาแล้ว”
“กลับรถแท็กซี่แบบนี้อันตรายจะตาย ไม่ต้องไป เดี๋ยวพี่ให้พี่ยุทธขับรถไปส่ง” ทิวาภา พูดถึงยุทธนา สามีของทิวาภาที่กำลังมารับ
“ไม่เป็นไรค่ะพี่อ้อ ที่พักน้ำกับพี่ไกลกันจะตายถ้าพี่ไปส่งน้ำ พี่อาจจะกลับถึงบ้านพรุ่งนี้เช้าก็ได้ อีกอย่างทำงานมาเหนื่อยๆ รีบกลับไปพักผ่อนเถอะคะ”
“ก็ได้ๆ ตามใจงั้นพี่กลับล่ะ พี่ยุทธมาแล้ว กลับบ้านดีๆ นะ”
“ค่ะ เช่นกันค่ะ”
วันต่อมา...
สายตาเยือกเย็น สุขุม ของ เดม่อน เดอ เนร็อป กำลังนั่งฟังการนำเสนอความก้าวหน้าของบริษัทจากแผนกต่างๆ อย่างตั้งใจ และหลบสายตายั่วยวนจากผู้ช่วยแผนกการตลาด เขาล่ะเกลียดจริงๆ ผู้หญิงมารยาเยอะแบบนี้ เมื่อการบรรยายจบลง
“เป็นไงบ้างครับท่านประธาน” ชัชวาล บอสของบริษัทสาขาที่ไทยถามเขาเป็นภาษาไทย เป็นอันรู้กันว่าเดม่อนนอกจากจะเก่งกาจในเรื่องธุรกิจแล้วเขายังพูด ฟัง อ่าน เขียน ได้หลายภาษาอาจเป็นเพราะเขาต้องติดต่อเจรจาธุรกิจกับหลายๆ ประเทศทั่วโลกและบริษัทของเขามีสาขาทั่วทุกมุมโลก
“ก็ดี แต่แผนการตลาดของปีนี้ต้องไปแก้อีกนิดหน่อย รายละเอียดต่างๆฉันเขียนให้เจคแล้ว เดี๋ยวไปรับรายละเอียดหลังการประชุมล่ะกัน” น้ำเสียงทุ่ม สุขุม น่าฟัง พูดถึงเลขาส่วนตัวของเขา
“ครับท่านประธาน งั้นต่อมาเป็นการนำเสนองานของแผนกการจัดการระหว่างประเทศครับ” ไม่มีเสียงตอบรับออกมา มีเพียงสายตาอันเฉยชาเท่านั้นที่ตอบรับ
“พี่อ้อ น้ำรู้สึกตื่นเต้นยังไงไม่รู้แหะ พี่ไม่น่าพูดว่า พลาดแล้วหางานใหม่เลย”
“ฉันก็ตื่นเต้นเหมือนกันยัยน้ำ ทำให้ดีที่สุดแล้วกัน นั้นไงบอสเรียกแล้ว”
ทิวาภา กับ ธารธาราเดินเข้าไปในห้องประชุม บรรยากาศภายในห้องประชุมทั้งเงียบเชียบมาก ธารธาราเมื่อพบกับท่านประธานเหมือนกับถูกต้องมนต์สะกดให้สบสายตาคมคู่นั้น หล่อจริงๆด้วยเหมือนกันที่พี่อ้อบอกเธอเลย เดม่อนเมื่อเห็นธารธาราจ้องมองเขานานเกินไปจึงกระแอมขึ้นมาเบาๆ ธารธาราสะดุ้งจึงรีบล่ะสายตาแล้วรีบแนะนำตัว และนำเสนองานให้แก่ท่านประธาน
สามชั่วโมงต่อมา...
เมื่อเดินออกจากห้องประชุมมา เธอไม่เคยรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเท่านี้มาก่อนเลยธารธารา ชัชวาล เดินออกมาหน้าห้องประชุม และเรียกตัวแทนของทุกแผนกออกมา
“ทุกคนที่นำเสนองานวันนี้ฉันมีข่าวดีจะมาบอกว่า ท่านประธานจะจัดงานฉลองที่สาขาของเราทำกำไรให้กับบริษัทได้มากกว่าไตรมาสที่กำหนดไว้สามปีซ้อนคืนนี้ ขอให้ทุกคนไปชี้แจงให้ลูกน้องแผนกตัวเองด้วย เจอกันที่โรงเเรม PARAGA TAX คืนนี้หนึ่งทุ่ม”
“กรี๊ด ดีใจจังเหนื่อยมาสี่วันได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกหายเหนื่อยเลยแกเอ้ย ไม่ได้ล่ะ ฉันต้องรีบกลับบ้านไปเตรียมชุดสวยๆ แล้ว เผื่อได้เต้นรำกับท่านประธานสุดหล่อ” พี่พิชชี่ ผู้ชายใจสาวแผนกบัญชีพูด
เมื่อมาถึงที่พัก ธารธารารีบอาบน้ำ และนำชุดเดรสสีขาวฟู่ฟ่องยาวเลยเข่านิดหน่อยมาสวมใส่ นานๆ ทีเธอจะสวมชุดเดรสนี้เพราะว่าแพงที่สุดเท่าที่เธอเคยซื้อมา เพราะเธอต้องประหยัดเงินซื้อบ้านเนื่องจากเธออยู่ตัวคนเดียว พ่อแม่ของเธอนั้นประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตตอนเธอจบปริญญาแค่สองวัน มรดกที่พ่อแม่เธอทิ้งไว้ให้เธอนำไปใช้หนี้สินที่พ่อแม่นำมากู้ยืมให้เธอเรียนจนหมด ตอนนี้เธออาศัยอยู่ในอพาร์ทเมนต์สภาพปานกลาง เธอกำลังเก็บเงินซื้อบ้านใหม่ แค่ได้รับโบนัสสิ้นเดือนนี้ก็ได้เงินครบพอซื้อบ้านได้สบายๆ แล้ว และอาจจะเหลือไปดาวท์รถได้อีก ธารธาราแต่งหน้าอ่อนๆ และรวบผมมัดไว้ เมื่อมองนาฬิกาตอนนี้ก็ใกล้ถึงเวลางานแล้ว เธอจึงรีบออกไปงาน