คนส่วนใหญ่เชื่อมโยงแนวคิดของการพัฒนาที่ยั่งยืนกับการปกป้องสิ่งแวดล้อมอย่างสังหรณ์ใจ นี่ไม่ใช่ความผิดพลาด แต่เป็นการทำให้เข้าใจง่ายเกินไป อันที่จริง มันหมายถึงความสมดุลระหว่างปัจจัยสามประการของความก้าวหน้าของอารยธรรม: สังคม เศรษฐกิจ และสิ่งแวดล้อม ตามคำจำกัดความที่ได้รับความนิยมมากที่สุด การพัฒนาที่ยั่งยืนเป็นวิธีการจัดการโลกของเรา เพื่อให้สวัสดิการของคนสมัยใหม่ไม่ได้หมายถึงการจำกัดระดับของการตอบสนองความต้องการของคนรุ่นต่อไปในอนาคต ถ้าพูดกันแบบปากต่อปาก อย่างน้อย โลกที่เราปล่อยให้ลูกหลานของเราควรจะอยู่ในสภาพเดียวกับเมื่อเราได้รับจากบรรพบุรุษของเรา ควรเน้นว่าการคิดถึงอนาคตไม่จำเป็นต้องหมายถึงการเสียสละหรือข้อจำกัดในปัจจุบัน เป้าหมายของการพัฒนาที่ยั่งยืนคือการจัดการทรัพยากรที่มีอยู่ให้สอดคล้องกับความต้องการของสังคมยุคใหม่อย่างเต็มที่ เป็นไปได้หรือไม่?
ประวัติโดยย่อของแนวคิด
แรงบันดาลใจสำหรับแนวคิดการพัฒนาที่ยั่งยืนคือการจัดการป่าไม้ มนุษย์ต้องการไม้มาเป็นเวลาหลายพันปีและใช้ประโยชน์จากมันอย่างกว้างขวาง อย่างไรก็ตาม เมื่อถึงจุดหนึ่ง พวกเขาตระหนักว่ากุญแจสำคัญในการเอาชีวิตรอดคือการกำหนดจังหวะของการตัดไม้และการปลูกที่ป่ามีโอกาสที่จะงอกใหม่เสมอ ในบริบทของโลก การพัฒนาที่ยั่งยืนปรากฏตัวครั้งแรกในปี 2530 โดยเป็นส่วนหนึ่งของรายงานของ G. Bruntland เรื่อง "อนาคตร่วมกันของเรา" ซึ่งนำเสนอต่อคณะกรรมาธิการโลกว่าด้วยสิ่งแวดล้อมและการพัฒนา (WCED) เนื่องจากเป็นแนวคิดที่ปฏิวัติและจำเป็นอย่างชัดเจน แนวคิดนี้จึงครอบงำการประชุมสหประชาชาติปี 1992 หรือที่รู้จักกันทั่วไปในชื่อการประชุมสุดยอดริโอเอิร์ธ ผลของมันคือเอกสาร Agenda 21 ที่มีชื่อเสียงซึ่งกำหนดแนวทางพื้นฐานสำหรับการดำเนินการพัฒนาที่ยั่งยืนในโลกโดยเฉพาะในบริบทของชีวิตท้องถิ่น ในอีกสองทศวรรษข้างหน้า หัวข้อนี้มีแต่ความเกี่ยวข้องและความสำคัญเท่านั้น ในการประชุมสุดยอดโจฮันเนสเบิร์กในปี 2545 หรือที่รู้จักในชื่อ "Rio 10+" ได้มีการเตรียมแผนความร่วมมือเพื่อให้บรรลุเป้าหมายการพัฒนา สิบปีต่อมา อีกครั้งในริโอ (“Rio 20+”) ตัวแทนของ UN มุ่งเน้นไปที่กรอบการทำงานของสถาบันและสิ่งที่เรียกว่าเศรษฐกิจสีเขียว หลักการของการพัฒนาที่ยั่งยืนยังรวมอยู่ในรัฐธรรมนูญที่มีผลผูกพันของสาธารณรัฐโปแลนด์ปี 1997 ตามมาตรา 5 เป็นแนวทางในการดำเนินการของรัฐเพื่อให้แน่ใจว่ามีการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสม
เป้าหมายการพัฒนาที่หลากหลาย
แม้แต่ความคิดที่สวยงามที่สุดก็มีความหมายเพียงเล็กน้อยหากไม่สะท้อนให้เห็นในการกระทำ ดังนั้นเอกสารล่าสุดของสหประชาชาติที่เรียกว่าวาระ 2030 จึงกำหนด 17 เป้าหมายที่แท้จริงและเฉพาะเจาะจงเพื่อให้บรรลุเป้าหมายซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของนโยบายการพัฒนาที่ยั่งยืน พวกเขาเกี่ยวข้องกับประเด็นสำคัญเช่น:
- ลดระดับความยากจน ความหิวโหย และการส่งเสริมความเจริญรุ่งเรืองทางสุขภาพ
- ให้การเข้าถึงการศึกษาและความเท่าเทียมทางเพศ
- การจัดการน้ำและพลังงานอย่างยั่งยืน
- สนับสนุนการพัฒนาเศรษฐกิจและการลดการว่างงาน
- การปรับปรุงความปลอดภัยในเมือง
- ต่อต้านการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและมลพิษทางน้ำ
แต่ละวัตถุประสงค์ดังกล่าวรวมถึงแผนการดำเนินงานโดยละเอียดพร้อมสมมติฐานเกี่ยวกับผลลัพธ์ที่คาดหวังในปี 2573 ซึ่งรวมถึงแนวทางโดยละเอียด เช่น การลดระดับของการสร้างของเสียและการฟื้นฟูพื้นที่เสื่อมโทรม ส่วนอื่นๆ ยังรวมถึงการจำกัดกระแสการเงินที่ผิดกฎหมาย และการยุติการรุกล้ำและการค้าพืชและสัตว์ที่ได้รับการคุ้มครอง แง่มุมที่สำคัญมากของแผนการดำเนินงานเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนในปัจจุบันคือการเป็นหุ้นส่วนระดับโลก ผู้ลงนามในวาระ 2030 มุ่งมั่นที่จะให้ความช่วยเหลือด้านการพัฒนาทางการเงิน การถ่ายทอดเทคโนโลยีที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ตลอดจนส่งเสริมการค้าที่เปิดกว้างและเป็นธรรม
การพัฒนาอย่างยั่งยืนในอุตสาหกรรมเคมี
อุตสาหกรรมเคมี เป็นหนึ่งในกลุ่มแรกๆ ของโลกที่เริ่มต้นธุรกิจโดยใช้หลักการที่เชื่อถือได้และมั่นคงของการพัฒนาที่ยั่งยืน เทคโนโลยีที่สะอาดและปลอดภัย โปรแกรมด้านสิ่งแวดล้อมสมัยใหม่ และการรับรองผลิตภัณฑ์เป็นเพียงส่วนหนึ่งของการดำเนินการเพื่อให้เคมีเข้าใกล้ระบบนิเวศมากขึ้น เริ่มจากการปรับให้เข้ากับมาตรฐานท้องถิ่นและระดับสากล ผ่านกลยุทธ์ส่วนบุคคล บริษัทต่างๆ เช่น PCC Group กำลังนำประเด็นด้านสิ่งแวดล้อมมาใช้ในแผนปฏิบัติการมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเข้าสู่ "การปฏิวัติเขียว" กลุ่ม PCC ได้กำหนดแง่มุมที่สำคัญหลายประการของการผลิตที่ยั่งยืนซึ่งนำไปใช้ในการติดตั้งผลิตภัณฑ์เคมี ในหมู่พวกเขา เราสามารถพูดถึงการลดการผลิตของเสีย การจำกัดการใช้สารอันตราย และการใช้เทคโนโลยีการผลิตที่ประหยัดพลังงานและพลังงานจากแหล่งพลังงานหมุนเวียน ข้อเสนอของกลุ่ม PCC ยังรวมถึงผลิตภัณฑ์ทางนิเวศวิทยาทั้งหมด ที่สร้างขึ้นตามหลักการของการพัฒนาที่ยั่งยืน ซึ่งเราสามารถแยกแยะผลิตภัณฑ์ PCC Greenline® ได้โดยเฉพาะ
บุคคลสามารถมีอิทธิพลต่อการพัฒนาที่ยั่งยืนได้หรือไม่?
เป้าหมายและแนวทางดังกล่าวทั้งหมดมีความเกี่ยวข้องอย่างชัดเจนกับกิจกรรมของรัฐบาลและองค์กรระหว่างประเทศ ทางเลือกและนิสัยของแต่ละบุคคลมีความสำคัญต่อการพัฒนาที่ยั่งยืนหรือไม่? ปรากฎว่าพวกเขาสามารถ ด้านหนึ่ง เป็นกรอบของสถาบัน กฎหมาย และเศรษฐกิจที่กำหนดชีวิตของบุคคล ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงในเชิงลบทั่วโลกสามารถตำหนิหน่วยงานที่ประกอบขึ้นเป็นพวกเขาได้ ในการกล่าวสุนทรพจน์ที่การประชุมนานาชาติแมนเชสเตอร์ว่าด้วยการพัฒนาที่ยั่งยืนในปี 1995 MA Kahn นักวิทยาศาสตร์ชาวออสเตรเลียได้ยกตัวอย่างที่น่าสนใจของการพึ่งพาอาศัยกันเหล่านี้ เขาอธิบายชายสมมุติจากพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่กำหนดซึ่งว่างงานและยากจนและถูกปฏิเสธทางสังคม เขาต้องโค่นต้นไม้และเผาต้นไม้เพื่อเอาชีวิตรอด คนยากจนคนอื่นๆ ตามมา ซึ่งนำไปสู่การตัดไม้ทำลายป่าและการทำหมันดิน อาหารที่ปลูกที่นั่นมีแร่ธาตุน้อยกว่า ดังนั้นชุมชนท้องถิ่นจึงไม่กินเพื่อสุขภาพเพียงพอที่จะรับมือกับความท้าทายของความก้าวหน้าและการศึกษา เป็นผลให้ทั้งภูมิภาคอยู่ในภาวะเศรษฐกิจซบเซาซึ่งก่อให้เกิดการว่างงานและความยากจนเพิ่มเติม
คุณจะมีส่วนร่วมในการพัฒนาที่ยั่งยืนของโลกได้อย่างไร?
สมมติว่าคุณมีงานทำ สามารถดูแลครอบครัวของคุณ และให้การศึกษาที่เพียงพอสำหรับบุตรหลานของคุณ เมื่อคุณมีเจตจำนงเสรี คุณจะตัดสินใจทุกวันซึ่งอยู่ภายใต้กรอบกฎหมายที่กำหนดไว้ แต่ปล่อยให้คุณมีอิสระมากมาย ตัวอย่างเช่น คุณสามารถ แต่ไม่จำเป็นต้องปฏิบัติตามแนวทางการจัดการสิ่งแวดล้อม ในขณะเดียวกัน การดำเนินการตามเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนไม่ได้ขึ้นอยู่กับรัฐบาลเท่านั้น แต่ยังขึ้นกับการตัดสินใจประจำวันของพลเมืองด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พวกเขาสามารถปกป้องสิ่งแวดล้อมโดย:
- ใช้หลอดไฟและอุปกรณ์ประหยัดพลังงาน และปิดไฟที่ไม่จำเป็น
- การแยกขยะ ;
- ประหยัดน้ำในครัวและห้องน้ำ
- การ จำกัด การบริโภคเนื้อสัตว์เพื่อสนับสนุนอาหารจากพืช
- การเลือกภาชนะที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้
- จำกัดการซื้อที่ไม่จำเป็น
อย่างไรก็ตาม บทบาทของปัจเจกบุคคลไม่ได้จบลงที่นิเวศวิทยา ภายในแนวคิดของการพัฒนาที่ยั่งยืน คนที่มีการศึกษาและมีพรสวรรค์จะช่วยผู้อื่นด้วยการแบ่งปันความรู้และทักษะของพวกเขา การแก้ปัญหาในท้องถิ่น การให้บริการโดยสมัครใจ และพัฒนากิจกรรมทางธุรกิจที่เป็นนวัตกรรมใหม่ถือเป็นความท้าทายที่กำหนดความเป็นอยู่ที่ดีของชุมชนที่กำหนดและอนาคตของชุมชน
คำติชมของแนวคิดการพัฒนาที่ยั่งยืน
อาจดูเหมือนว่าข้อสมมติที่ยิ่งใหญ่ขององค์การสหประชาชาตินั้นอยู่เหนือการตำหนิติเตียน อย่างไรก็ตาม นักวิจารณ์ชี้ให้เห็นข้อบกพร่องที่สำคัญที่สุดสามประการของแนวคิดการพัฒนาที่ยั่งยืน: มันน่าเบื่อเกินไป กว้างเกินไป และยิ่งไปกว่านั้น มันยังสายเกินไป ในความเห็นของฝ่ายตรงข้าม แนวคิดนี้ไม่น่าสนใจพอที่จะชนะใจผู้คน การจัดการทรัพยากรที่สิ้นเปลืองอย่างมีเหตุผลไม่ได้ดึงดูดจินตนาการ และแนวคิดเรื่อง "มลพิษให้น้อยลง" ก็ไม่ได้สนใจ ปฏิกิริยาเชิงบวกมากขึ้นอาจถูกกระตุ้นโดยแผนสำหรับ "การพัฒนาที่เฟื่องฟู" หรือการปฏิวัติทางนิเวศวิทยา วลีทั่วไปที่ยากสำหรับคนทั่วไปที่จะตีความก็ไม่ช่วยเช่นกัน การพัฒนาอย่างยั่งยืนมักถูกมองว่าเป็นสโลแกนที่สวยงามโดยไม่มีเนื้อหาเฉพาะเจาะจง นักวิจารณ์บางคนถึงกับเสนอให้ละทิ้งวิสัยทัศน์ในการปรับปรุงชีวิตมนุษย์ทุกด้านและมุ่งเน้นไปที่การปกป้องสิ่งแวดล้อมก่อน ในที่สุด ข้อโต้แย้งที่ว่ามันสายเกินไปสำหรับการพัฒนาที่ยั่งยืนก็ปรากฏขึ้นบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ระบบนิเวศหลายแห่งถูกทำลาย สปีชีส์หลายพันชนิดสูญพันธุ์อย่างแก้ไขไม่ได้ และการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศได้ไปไกลเกินไป บางที แทนที่จะพูดถึงการพัฒนาที่ยั่งยืน เราควรเน้นที่การอยู่รอดดีกว่าไหม