แร่ธาตุที่ทวีปแอฟริกาผลิตได้มากเป็นอันดับหนึ่ง ของโลก ได้แก่

ทวีปแอฟริกา มีภูมิประเทศส่วนใหญ่เป็นที่ราบสูง ภูมิอากาศแห้งแล้ง และเป็นทะเลทรายส่งผลให้ชีวิตความเป็นอยู่ของประชากรคาอนข้างยากลำบาก แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีเพราะดินแดนแห่งนี้อุดมสมบูรณ์ด้วยทรัพยากรและสินแร่มีค่าอย่างเช่นเพชร และทองคำ จำนวนมาก

ทวีปแอฟริกา มีแร่ทองคำมากเป็นอันดับสองรองลงมาจากทวีปอเมริกาเหนือ โดยมีปริมาณแร่ทองคำประมาณ 841.7 ล้านออนซ์ จากแหล่งแร่ทองคำ 109 แห่ง แต่ถ้าพิจารณาในเชิงคุณภาพจะพบว่า แหล่งแร่ทองคำของแอฟริกา มีคุณภาพหรือเกรดสูงกว่าในภูมิภาคอื่นของโลก โดยมีคุณภาพเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณ 2.87 กรัมต่อตัน (แหล่งแร่ทองคำ 580 แหล่งทั่วโลก มีคุณภาพทองคำเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณ 1.01 กรัมต่อตัน)

นอกจากมีแหล่งแร่ทองคำคุณภาพดีแล้ว ทวีปแอฟริกายังมีแหล่งแร่ทองคำที่ใหญ่ที่สุดและมีประวัติการทำเหมืองแร่ที่ยาวนานที่สุดในโลกอีกด้วย ที่แหล่งแร่ทองคำที่อยู่ในแอ่งที่ราบวิตวอเตอร์สแรนด์(Witwatersrand Basin) ในประเทศแอฟริกาใต้โดยมีการทำเหมืองแร่ทองคำมาแล้วกว่า 100 ปี และถึงแม้ว่าจะมีการทำเหมืองแร่ทองคำมาอย่างยาวนานแต่ทุกวันนี้ก็ยังมีการค้นพบแหล่งแร่ทองคำใหม่ๆในอีกหลายประเทศ เช่นการค้นพบแหล่งแร่ทองคำบริเวณทะเลทรายซาฮารา ในประเทศมอริเตเนียและรัฐบาลของมอริเตเนียได้อนุญาตให้ประชาชนสามารถเข้าไปขุดหาทองคำในบริเวณดังกล่าวได้ ทำให้เกิดปรากฏการณ์ตื่นทองยุคใหม่ขึ้น เพราะทองคำที่ขุดได้สามารถขายได้ถึงราคากรัมละราว 1,300 บาท

ที่ประเทศเคนยา เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ ปี 2017  ได้มีการเปิดเผยการสำรวจพบแหล่งสำรองทองคำมูลค่ากว่า 16 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ในเมือง Kakamega ทางทิศตะวันตกของประเทศ ซึ่งเป็นสิ่งที่บ่งชี้ว่าเคนยามีแหล่งสำรองแร่ทองคำและแร่มีค่าอื่น ๆในปริมาณมหาศาลเช่นเดียวกับในประเทศเพื่อนบ้าน เช่น แทนซาเนีย และยูกันดา

การค้นพบแหล่งสำรองทองคำนี้ทำให้เชื่อได้ว่า Kakamega  น่าจะมีแหล่งสำรองสินแร่ทองคำอย่างน้อย 1.31 ล้านออนซ์ หรือมีสินแร่ทองคำ 12.1 กรัมต่อหินน้ำหนัก 1 ตัน ซึ่งเป็นการค้นพบสินแร่ทองคำที่มีสัดส่วนทองคำในหินสูงที่สุดในทวีป และสามารถนำไปใช้ประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ได้อย่าง ในทันที แต่คาดว่าจะต้องใช้เวลาอีกราว 3 ปีในการสำรวจเพื่อทำแผนที่แหล่งสำรองสินแร่ทองคำอย่างสมบูรณ์ต่อไป
          การสำรวจพบนี้ดำเนินการโดยบรรษัท Acacia Mining ของสหราชอาณาจักรที่ได้รับสัมปทานในการสำรวจและขุดค้นสินแร่ทองคำรวมถึงสินแร่อื่น ๆ ในเคนยา แทนซาเนีย มาลี และเบอร์กินาฟาโซ

เช็คราคาทองคำวันนี้และย้อนหลังได้ที่  //www.aagold-th.com/gold-rate/ 

ทรัพยากรธรรมชาติ

ทรัพยากรธรรมชาติ

ทรัพยากรธรรมชาติที่สำคัญในทวีปแอฟริกาได้แก่

• ทรัพยากรป่าไม้แหล่งป่าไม้ที่สำคัญอยู่ในบริเวณลุ่มแม่น้ำคองโกบริเวณชายฝั่งอ่าวกินี ส่วนใหญ่เป็นไม้เนื้อแข็ง ถ้าเปรียบเทียบกับทวีปอื่นแล้ว แอฟริกาผลิตไม้ได้น้อย
• ทรัพยากรแร่ธาตุ แร่ธาตุสำคัญได้แก่ ทองคำ เพชร ทองแดง เหล็ก ยูเรเนียม น้ำมัน ดีบุก ถ่านหิน แมงกานีส มีมากใน 5 ประเทศ คือ สาธารณรัฐแอฟริกาใต้ ลิเบีย ไนจีเรีย และแซมเบีย
• การทำเหมืองแร่ แร่ที่สำคัญของแอฟริกา
  ได้แก่ เพชร ทองคำ ยูเรเนียม ถ่านหิน ใยหิน เหล็ก แมงกานีส ทองแดง ดีบุก บอกไซต์ และฟอสเฟต มีแหล่งผลิตดังนี้
  1) เพชร แหล่งเพชรที่สำคัญ ได้แก่ สาธารณรัฐแอฟริกาใต้ นามิเบีย บอตสวานา ซิมบับเว และโมซัมบิก
  2) ทองคำ ประเทศสาธารณรัฐแอฟริกาใต้ ซิมบับเว กานา ผลิตทองคำได้มากกว่าครึ่งหนึ่งของโลก
  แหล่งสำคัญอยู่ที่วิตวอเตอร์สแรนด์ในสาธารณรัฐแอฟริกาใต้
  3) ถ่านหิน มีในรัฐทรานสวาล และนาทาลในสาธารณรัฐแอฟริกาใต้ เป็นแหล่งสำคัญที่สุดในแอฟริกา
  4) น้ำมันดิบและแก๊สธรรมชาติ มีในเขตทะเลทรายสะฮารา ได้แก่ ลิเบีย ไนจีเรีย แอลจีเรีย อียิปต์
  5) เหล็ก พบมาในเขตที่ราบสูงมาลาวี ซิมบับเว โมร็อกโก แต่มีปริมาณไม่มาก
  6) ทองแดง พบมากในแคว้นคาดังกา ประเทศซาอีร์ ผลิตได้มากที่สุดในแอฟริกา

ข้อความนี้ถูกเขียนใน ทรัพยากร คั่นหน้า ลิงก์ถาวร

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

แอฟริกา

พื้นที่ประชากรความหนาแน่นจีดีพี (อำนาจซื้อ)จีดีพี (ราคาตลาด)จีดีพีต่อหัวศาสนาเดมะนิมประเทศดินแดนภาษาเขตเวลาเมืองใหญ่

30,370,000 ตารางกิโลเมตร (11,730,000 ตารางไมล์)  (อันดับที่ 2)

1,225,080,510[1] (พ.ศ. 2560; อันดับที่ 2)

36.4/กม.2 (94/ตร. ไมล์)

6.84 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ (ประมาณ ค.ศ. 2021 ไตรมาสที่ 4)[2]

2.49 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ (ประมาณ ค.ศ. 2021; อันดับที่ 5)[3]

1,860 ดอลลาร์สหรัฐ (ประมาณ ค.ศ. 2021; อันดับที่ 6)[4]

คริสต์ (51%) อิสลาม (40%) พื้นเมือง (6%) ไม่มีศาสนา (2%) อื่น ๆ (1%)[5]

ชาวแอฟริกัน

54+2*+4** (*ดินแดนพิพาท) (**อาณาเขต)

ภายนอก (3)  บริติชอินเดียนโอเชียนเทร์ริทอรี  ดินแดนทางใต้ของฝรั่งเศส  เซนต์เฮเลนา อัสเซนชัน และตริสตันดากูนยา ภายใน (9+1 ดินแดนพิพาท)  อะโซร์ส  หมู่เกาะคะแนรี  เซวตา  มาเดรา  มายอต  เมลียา ปลาซัสเดโซเบรานิอา หมู่เกาะปรินซ์เอ็ดเวิร์ด  เรอูว์นียง จังหวัดทางใต้

ภาษาพื้นเมือง 1250–3000 ภาษา

UTC-1 ถึง UTC+4

พื้นที่เมืองที่ใหญ่ที่สุด: ไคโร เลกอส กินชาซา โจฮันเนสเบิร์ก ลูอันดา คาร์ทูม ดาร์-เอส-ซาลาม อาบีจาน อะเล็กซานเดรีย คิกาลี ไนโรบี แอลเจียร์

แผนที่ดาวเทียมแสดงส่วนประกอบทางภูมิศาสตร์ของทวีปแอฟริกา

ภาพถ่ายทวีปแอฟริกาจากนอกโลก

แอฟริกา (อังกฤษ: Africa) เป็นทวีปที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเป็นอันดับ 2 ของโลกรองจากทวีปเอเชีย ทั้งในแง่ของขนาดพื้นที่และจำนวนประชากร ด้วยพื้นที่ประมาณ 30.3 ล้านตารางกิโลเมตร รวมทั้งเกาะต่าง ๆ ที่อยู่ข้างเคียง คิดเป็นพื้นที่ประมาณ 6% ของพื้นผิวโลกทั้งหมด และนับเป็นพื้นที่ประมาณ 20.4% ของพื้นดินทั้งหมด[6] ใน ค.ศ. 2018 แอฟริกามีประชากรกว่า 1.3 พันล้านคน[1] นับเป็น 16% ของประชากรโลก ประชากรในแอฟริกาเป็นกลุ่มประชากรที่มีอายุน้อยที่สุดในโลก[7][8] ใน ค.ศ. 2012 ค่ามัธยฐานของอายุประชากรอยู่ที่ 19.7 ปี ขณะที่ทั่วโลกอยู่ที่ 30.4 ปี[9] แม้ว่าแอฟริกาจะมีทรัพยากรธรรมชาติมากมาย แต่ว่ารายได้ประชากรต่อหัวของทวีปกลับต่ำที่สุดในโลกส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะ อุปสรรคเชิงภูมิศาสตร์,[10] ผลกระทบจากลัทธิล่าอาณานิคม, สงครามเย็น,[11][12][13][14][15] ความไม่เป็นประชาธิปไตย และ นโยบายที่ผิดพลาด[10] แม้ว่าความมั่งคั่งของทวีปจะต่ำ แต่การขยายตัวทางเศรษฐกิจพร้อมกับจำนวนประชากรอายุน้อยจำนวนมากในปัจจุบัน ทำให้แอฟริกาเป็นตลาดเศรษฐกิจที่สำคัญของโลก

ทวีปแอฟริกาถูกล้อมรอบด้วยทะเลเมดิเตอร์เรเนียนทางตอนเหนือ คลองสุเอซและทะเลแดงบริเวณคาบสมุทรไซนายทางตะวันออกเฉียงเหนือ มหาสมุทรอินเดียทางตะวันออก และมหาสมุทรแอตแลนติกทางตะวันตก เกาะมาดากัสการ์และเกาะเล็กรอบ ๆ ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของทวีป แอฟริกาประกอบด้วย 54 รัฐเอกราช 8 ดินแดน และ 2 รัฐที่ยังไม่ถูกยอมรับโดยสหประชาชาติโดยพฤตินัย แอลจีเรียเป็นประเทศที่ใหญ่ที่สุดในทวีป ส่วนไนจีเรียเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุด ประเทศในทวีปแอฟริกาได้ร่วมมือกันจัดตั้งสหภาพแอฟริกาขึ้น มีสำนักงานใหญ่อยู่ที่อาดดิสอาบาบา

แอฟริกามีเส้นศูนย์สูตรผ่านกลางทวีปและมีเขตภูมิอากาศมากมาย แอฟริกาเป็นทวีปเดียวเท่านั้นที่มีพื้นที่ภูมิอากาศแบบอบอุ่นอยู่ในทั้งซีกโลกเหนือ และซีกโลกใต้[16] พื้นที่และประเทศส่วนใหญ่ในทวีปจะตั้งอยู่ในซีกโลกเหนือ แต่ก็มีหลายประเทศอยู่ในซีกโลกใต้เช่นกัน แอฟริกามีความหลากหลายทางชีวภาพมาก สามารถพบจำนวนของสัตว์ขนาดใหญ่ได้มากที่สุด เพราะได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์สูญพันธุ์ยุคควอเทอร์นารีน้อยที่สุด ถึงอย่างนั้นแอฟริกาประสบปัญหาสิ่งแวดล้อมที่ส่งผลกระทบอย่างหนักหลายอย่าง เช่น การขยายตัวของเขตทะเลทราย การทำลายป่า การขาดแคลนน้ำและปัญหาอื่น ๆ มีความกังวลว่าปัญหาเหล่านี้จะส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในทวีปแอฟริกา จากการประเมินของคณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศพบว่าแอฟริกาเป็นทวีปที่มีความเปราะบางต่อการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศมากที่สุด[17][18]

มีการยอมรับเป็นวงกว้างว่าแอฟริกาโดยเฉพาะในแอฟริกาตะวันออกเป็นถิ่นกำเนิดของมนุษย์และเคลดวงศ์ลิงใหญ่ นั้นหมายความว่าแอฟริกามีประวัติที่ซับซ้อนยาวนาน บรรพบุรุษและต้นกำเนิดของวงศ์ลิงใหญ่ถือกำเนิดขึ้นราว 7 ล้านปีก่อน เช่น ซาเฮลแอนโทรปุสชาเดนซิส, ออสตราโลพิเทคัสแอฟริกานัส, ออสตราโลพิเทคัสอะฟาเรนซิส, โฮโมอิเร็กตัส, โฮโมแฮบิลิส และ โฮโมเออร์แกสเตอร์— โครงกระดูกที่เก่าแก่ที่สุดของโฮโมซาเปียน (มนุษย์ยุคปัจจุบัน) พบในเอธิโอเปีย แอฟริกาใต้ และ โมร็อกโก โดยมีอายุประมาณ 200,000 ปี, 259,000 ปีและ 300,000 ปีตามลำดับ จึงเชื่อได้ว่าโฮโมซาเปียนถือกำเนินในแอฟริการาว 350,000–260,000 ปีก่อน[19][20][21][22][23]

อารยธรรมของมนุษย์ในยุคแรก อย่าง อียิปต์โบราณ และฟินิเชียถือกำเนิดในแอฟริกาเหนือ ประวัติศาสตร์อันยาวนานและซับซ้อนของอารยธรรม การค้า และการอพยพ ทำให้แอฟริกามีกลุ่มชาติพันธุ์ วัฒนธรรมและภาษาที่หลากหลาย ในช่วง 400 ปีที่ผ่านมาอิทธิพลจากยุโรปแพร่เข้ามาในแอฟริกาเป็นอย่างมาก โดยเริ่มตั้งแต่ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 16 ที่การค้าและค้าทาสทำให้ชาวแอฟริกันพลัดถิ่นไปอยู่ทวีปอเมริกาเป็นจำนวนมาก ในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 ประเทศในยุโรปเข้ามาล่าอาณานิคมเกือบครบทุกพื้นที่ในทวีปนี้ ชาวยุโรปเข้ามาตักตวงทรัพยากรและหาประโยชน์จากชุมชนในท้องที่ ปัจจุบันประเทศส่วนใหญ่ในแอฟริกาเกิดจากกระบวนการให้เอกราชในคริสต์ศตวรรษที่ 20

ที่สุดในทวีปแอฟริกา[แก้]

จุดที่สุดในทวีปแอฟริกาสถานที่รัฐ/ประเทศ

จุดเหนือสุด	แหลมบองก์	บิเซิร์ท/ตูนิเซีย
จุดใต้สุด	แหลมอะกะลัส	เวสเทิร์นแคป/แอฟริกาใต้
จุดตะวันออกสุด	แหลมแฮฟูน	พุนต์แลนด์/โซมาเลีย
จุดตะวันตกสุด	แหลมเวิร์ด	ดาการ์/เซเนกัล
ยอดเขาที่สูงที่สุด	ยอดเขาคีโบ	เขาคิลิมันจาโร/แทนซาเนีย
เกาะที่ใหญ่ที่สุด	เกาะมาดากัสการ์	มาดากัสการ์
แม่น้ำที่ยาวที่สุด	แม่น้ำไนล์	อียิปต์
ทะเลทรายที่ใหญ่ที่สุด	ทะเลทรายสะฮารา

ลักษณะภูมิประเทศ[แก้]

ทวีปแอฟริกาเป็นทวีปที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 2 ของโลก มีทะเลเมดิเตอร์เรเนียนเป็นพรมแดนระหว่างทวีปยุโรปทางตอนเหนือ และมีคลองสุเอซเป็นพรมแดนระหว่างทวีปเอเชียทางตะวันออกเฉียงเหนือ จุดเด่นของทวีปแอฟริกาคือ มีที่ราบสูงถึง 2 ใน 3 ของทวีป โดยเฉพาะทางภาคตะวันออกของทวีป เป็นที่ราบสูงโดยเฉลี่ยประมาณ 1,500 – 2,000 เมตรจากระดับน้ำทะเล มีแนวภูเขาไฟที่ดับแล้ว มีแนวทะเลสาบขนาดใหญ่ แล้วจะลาดต่ำไปทางตะวันตก มีเกาะมาดากัสการ์

1. เทือกเขา แบ่งออกเป็น 2 เขตคือ
   1. เขตภูเขาทางภาคเหนือ เป็นเขตเทือกเขาเกิดใหม่อายุราวพอ ๆ กับเทือกเขาแอลป์ในทวีปยุโรป เรียกว่า เทือกเขาแอตลาส ขนานไปกับชายฝั่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ในเขตพื้นที่ประเทศโมร็อกโก แอลจีเรีย และตูนิเซีย
   2. เขตภูเขาทางภาคใต้ ได้แก่ เทือกเขาดราเคนสเบิร์ก ในประเทศแอฟริกาใต้และเลโซโท
2. ทะเลทราย แบ่งเป็น 2 เขตคือ
   1. เขตทะเลทรายตอนเหนือ ได้แก่ ทะเลทรายสะฮารา (ซึ่งเป็นทะเลทรายที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก) และทะเลทรายลิเบีย บริเวณนี้จะเกิดลมร้อนในทะเลทรายสะฮารา เรียกว่า ซิร็อกโก
   2. เขตทะเลทรายตอนใต้ ได้แก่ ทะเลทรายนามิบ และทะเลทรายคาลาฮารี
3. แม่น้ำ
   1. แม่น้ำไนล์ เป็นแม่น้ำสายที่ยาวที่สุดในโลก ต้นน้ำคือทะเลสาบวิกตอเรีย ไหลลงทะเลเมดิเตอร์เรเนียน
   2. แม่น้ำคองโก เป็นแม่น้ำเขตศูนย์สูตร ไหลลงมหาสมุทรแอตแลนติก
   3. แม่น้ำไนเจอร์ อยู่ในส่วนแอฟริกาตะวันตก ต้นน้ำอยู่ที่ประเทศเซียร์ราเลโอน ไหลลงสู่อ่าวกินี
   4. แม่น้ำแซมเบซี อยู่ทางด้านตะวันออกของทวีปมีแอ่งน้ำตก น้ำค่อนข้างไหลเชี่ยว ไหลลงมหาสมุทรอินเดีย ที่ประเทศโมซัมบิก

กระแสน้ำในมหาสมุทร[แก้]

1. กระแสน้ำอุ่นโมซัมบิก ไหลเลียบชายฝั่งทางด้านตะวันออกของทวีปแอฟริกา ทำให้อากาศอบอุ่นและชุ่มชื้น
2. กระแสน้ำเย็นคะแนรี ไหลเลียบชายฝั่งทางด้านตะวันตกเฉียงเหนือของแอฟริกา ทำให้อากาศเย็นและแห้งแล้ง
3. กระแสน้ำอุ่นกินี ไหลเลียบชายฝั่งทางด้านตะวันตกของทวีปแอฟริกา ทำให้มีอากาศอบอุ่นและชุ่มชื้น
4. กระแสน้ำเย็นเบงเกวลา ไหลเลียบชายฝั่งทางด้านตะวันตกเฉียงใต้ของทวีปแอฟริกา ทำให้มีอากาศเย็นและแห้งแล้ง

ภูมิอากาศ[แก้]

ส่วนใหญ่จะมีทะเลทราย อากาศแห้งแล้ง ส่งผลต่อความเป็นอยู่ของประชากรในทวีป ส่วนมากจะอยู่ทางตอนเหนือสุดและใต้สุดของทวีป ซึ่งมีอากาศแบบเมดิเตอร์เรเนียน มีภูมิอากาศแบบทุ่งหญ้าสะวันนาอยู่บริเวณตอนเหนือ และใต้แนวศูนย์สูตร

• ภูมิอากาศแบบป่าดิบชื้น (Tropical Rain-forest Climate) ได้แก่ พื้นที่ตอนกลางของที่ราบลุ่มแม่น้ำคองโก ชายฝั่งตอนใต้ของที่ราบสูงตะวันตก และด้านตะวันตกของเกาะมาดากัสการ์
• ภูมิอากาศแบบทะเลทรายเขตร้อน (Tropical Desert Climate) พบได้ตามแนวเส้นทรอปิกออฟแครนเซอร์ นับตั้งแต่ประเทศมอริเตเนีย มาลี แอลจีเรีย ไนเจอร์ ลิเบีย อียิปต์ ซูดาน และตามแนวเส้นทรอปิกออฟแคปริคอร์น บริเวณประเทศแองโกลา นามีเบีย และบอตสวานา ทางภาคเหนือของแอฟริกามีทะเลทรายกว้างใหญ่ ได้แก่ ทะเลทรายสะฮารา ทะเลทรายลิเบีย และทะเลทรายนูเบียส่วนทางภาคใต้มีทะเลทรายคาลาฮารี และทะเลทรายนูเบีย

การสำรวจ[แก้]

ประเทศในยุโรปชาติแรกที่สำรวจแอฟริกา คือโปรตุเกส และหลังจากนั้นก็ถูกสำรวจโดย อังกฤษ ฝรั่งเศส และ ดัตช์ เป็นต้น นักสำรวจที่ยิ่งใหญ่ของแอฟริกามีหลายท่านด้วยกัน นักสำรวจที่รู้จักกันดีคือ ดร. เดวิด ลิฟวิงสโตน์

เศรษฐกิจ[แก้]

แม้ว่าจะมีทรัพยากรธรรมชาติมากมาย แต่แอฟริกากลับเป็นทวีปที่ยากจนและด้อยพัฒนา ซึ่งมีสาเหตุหลายประการ เช่นการระบาดของโรคร้ายแรง (ได้แก่ โรคเอดส์ และมาลาเรีย) รัฐบาลคอร์รัปชันและละเมิดสิทธิมนุษยชน การที่รัฐบาลขาดการวางแผน ระดับการรู้หนังสือที่ต่ำ การขาดแคลนเงินทุนต่างชาติ และความขัดแย้งระหว่างชนชาติที่เกิดขึ้นตั้งแต่ในรูปของกองโจร ไปจนถึงการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์[24] จากรายงานการพัฒนามนุษย์ของสหประชาชาติในปี ค.ศ. 2004 ประเทศที่อยู่อันดับต่ำสุด 26 ประเทศ (อันดับ 151 ถึง 175) ล้วนเป็นประเทศในทวีปแอฟริกา[25]

ข้อมูลเศรษฐกิจ[แก้]

• ตารางแสดงประเทศที่มีขนาดเศรษฐกิจหรือจีดีพีมากที่สุดในทวีปแอฟริกา 10 อันดับแรก 1

อันดับ	ประเทศ	จีดีพี (ล้าน$) ปี 2014
1	ไนจีเรีย	1,573,999
2	แอฟริกาใต้	350,082
3	อียิปต์	286,538
4	แอลจีเรีย	214,063
5	แองโกลา	131,401
6	โมร็อกโก	110,009
7	ซูดาน	74,766
8	เคนยา	60,937
9	เอธิโอเปีย	54,809
10	แทนซาเนีย	49,115

1 ข้อมูลโดย IMF

• แสดงตารางประเทศในทวีปแอฟริกาที่มีจีดีพีต่อหัวมากที่สุด 10 อันดับแรก 2

อันดับ (แอฟริกา) ประเทศ ค่าจีดีพีต่อหัว ($) ปี 2009 อันดับ (โลก)

1	อิเควทอเรียลกินี	9,580	52
2	ลิเบีย	9,529	>53
3	หมู่เกาะเซเชลส์	8,973	56
4	กาบอง	7,468	64
5	มอริเชียส	6,838	68
6	บอตสวานา	6,407	69
7	แอฟริกาใต้	5,824	73
8	นามิเบีย	4,543	83
9	แอลจีเรีย	4,027	91

2 ข้อมูลโดย IMF

การคมนาคมขนส่ง[แก้]

ทวีปแอฟริกายังมีปัญหาทางด้านการคมนาคมขนส่งมากกว่าทวีปอื่น ๆ เนื่องจากหลายประเทศขาดเงินทุนที่จะนำมาพัฒนาเส้นทางคมนาคมขนส่งให้ทันสมัย ประกอบกับทวีปแอฟริกามีลักษะภูมิประเทศและมีลักษณะภูมิสภาพแวดล้อมต่าง ๆ ที่เป็นอุปสรรคต่อการคมนาคมขนส่ง เช่น มีเขตทะเลทรายที่มีอาณาเขตกว้างขวาง มีพื้นที่ลุ่มและป่าดิบที่กว้างใหญ่ และพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่สูงและภูเขา การคมนาคมขนส่งของทวีปแอฟริกาจึงใช้วิธีการดั้งเดิมกันทั่วไป

ทางน้ำ[แก้]

แม่น้ำไนล์เป็นแม่น้ำที่มีบทบาทสำคัญในการคมนาคมขนส่งของทวีปแอฟริกาต่อเนื่องกันหลายศตวรรษ แต่ละปีมีเรือชนิดต่างๆล่องขึ้นลงตามแม่น้ำไนล์มากกว่า 13000 ลำ ในอดีตมีการใช้เรือใบแล่นขึ้นตามแม่น้ำไนล์ เนื่องจากมีลมพัดขึ้นเหนือและลงใต้สลับกันตามฤดูกาล ส่วนคลองสุเอซ เป็นเส้นทางคมนาคมที่เชื่อมระหว่างทะเล เมดิเตอร์เรเนียนทางเหนือ และทะเลแดงทางใต้ คลองมีความยาว 163 กิโลเมตรและกว้าง 60 เมตร คลองสุเอซทำให้การเดินเรือระหว่างทวีปยุโรปและเอเชียสะดวกรวดเร็วขึ้น

ทางอากาศ[แก้]

ทวีปแอฟริกามีสายการบินที่ใช้ติดต่อกันทั้งระหว่างประเทศภายในทวีป และระหว่างทวีป ประเทศที่มีระบบการคมนาคมขนส่งทางอากาศที่ดีในทวีปแอฟริกา ได้แก่ ประเทศสาธารณรัฐแอฟริกาใต้ อียิปต์ เอธิโอเปีย เคนยา ไนจีเรีย และกานา ศูนย์กลางการคมนาคมทางอากาศในทวีปแอฟริกา ได้แก่ ไคโร ประเทศอียิปต์, เลกอส ประเทศไนจีเรีย, โจฮันเนสเบิร์ก และเคปทาวน์ประเทศแอฟริกาใต้

ประชากร[แก้]

จำนวนประชากร[แก้]

ความหนาแน่นของประชากรในแต่ละประเทศของทวีปแอฟริกา

ทวีปแอฟริกามีประชากรมากเป็นอันดับ 2 ของโลก รองจากทวีปเอเชีย ประเทศที่มีประชากรมากที่สุดคือประเทศไนจีเรีย รองลงมาคือ ประเทศอียิปต์ ซึ่งมีอัตราการเพิ่มของประชากรสูง ความหนาแน่นของประชากรเฉลี่ย 30.5 คนต่อ 1 ตารางกิโลเมตร (2552)

เชื้อสายของประชากร[แก้]

1. นิกรอยด์ หรือเรียกว่า แอฟริกันนิโกร เป็นชนกลุ่มใหญ่สุดของทวีป โดยแบ่งออกเป็นกลุ่มย่อยๆ
   • บันตู อยู่ในแถบแอฟริกาตะวันออก กลาง และใต้ เช่น เผ่าคิคูยู วาตูซี มาไซ
   • ซูดานนิโกร อยู่ในแถบแอฟริกาตะวันตกและทะเลทรายสะฮารา
   • ปิกมี บริเวณลุ่มแม่น้ำคองโก
   • บุชแมนและฮอตเทนทอต บริเวณทะเลทรายคาลาฮารี
2. คอเคซอยด์ มาจากคาบสมุทรอาหรับ อยู่ในแถบอียิปต์และซูดาน จากชาวยุโรปบริเวณแหลมกู๊ดโฮป และตอนเหนือของทวีป

ภาษา[แก้]

ทวีปแอฟริกามีภาษาพูดมากกว่า 1,000 ภาษา เนื่องจากทวีปแอฟริกามีประชากรอยู่หลายเผ่าพันธุ์ และแบ่งได้เป็นกลุ่มใหญ่ ๆ 4 กลุ่ม

• กลุ่มภาษาเซมิติก ได้แก่ ภาษาอาหรับ ซึ่งเป็นภาษาของคนส่วนใหญ่ในแอฟริกาเหนือและบางส่วนในแอฟริกาตะวันออก
• กลุ่มภาษาซูดาน เป็นภาษาของประชากรในประเทศต่างๆ ซึ่งตั้งอยู่ในเขตทุ่งหญ้าสะวันนาทางตอนใต้ของทะเลทรายสะฮารา ตั้งแต่ภูมิภาคแอฟริกาตะวันตกไปทางตะวันออกถึงประเทศแทนซาเนีย
• กลุ่มภาษาบันตู เป็นภาษาของประชากรในประเทศต่างๆ ซึ่งตั้งอยู่ทางภาคกลาง ภาคตะวันออก และภาคใต้ของทวีปแอฟริกา กลุ่มภาษาบันตูมีหลายภาษา เช่น ภาษาซูลู สวาฮิลี
• กลุ่มภาษาเฮาซา เป็นกลุ่มภาษาทางการค้าของประชากรทางภาคตะวันตกของทวีปแอฟริกา กลุ่มภาษาเฮาซามีหลายภาษา เช่น ภาษาฟูลานี แมนดา คะวา

ขนาดพื้นที่[แก้]

ทวีปแอฟริกามีพื้นที่ประมาณ 30,400,000 ตารางกิโลเมตร ซึ่งใหญ่เป็น 3 เท่าของทวีปยุโรป และใหญ่เป็นอันดับ 2 ของโลก รองจากทวีปเอเชีย ประเทศที่มีขนาดพื้นที่ใหญ่ที่สุด คือ แอลจีเรีย (2,344,872 ตารางกิโลเมตร), สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก (2,322,163 ตารางกิโลเมตร) และซูดาน (1,760,000 ตารางกิโลเมตร) ตามลำดับ

ในแง่ภูมิภาค ภูมิภาคที่มีขนาดพื้นที่มากที่สุดคือ แอฟริกาเหนือ (8,533,021 ตารางกิโลเมตร) ส่วนภูมิภาคที่มีขนาดพื้นที่น้อยที่สุดคือ แอฟริกาใต้ (3,083,998 ตารางกิโลเมตร)

ประวัติศาสตร์[แก้]

การแบ่งภูมิภาค[แก้]

ทวีปแอฟริกาสามารถแบ่งได้ 5 ภูมิภาคใหญ่ ๆ ดังนี้

การแบ่งภูมิภาคของทวีปแอฟริกา

ลักษณะภูมิประเทศของทวีปแอฟริกา

ภูมิภาค ลำดับ ประเทศ พื้นที่ (กม.2) ประชากร (2563) ความหนาแน่น

แอฟริกาเหนือ
ประเทศ
1	ตูนิเซีย	155,360	11,818,619	76
2	โมร็อกโก	446,300	36,910,560	83
3	ลิเบีย	1,759,540	6,310,434	4
4	อียิปต์	995,450	102,334,404	103
5	แอลจีเรีย	2,344,872	43,851,044	18
ดินแดน
1	หมู่เกาะคะแนรี (สเปน)	7,447	2,175,952	292
2	เซวตา (สเปน)	18.5	84,202	4,210
3	มาเดรา (โปรตุเกส)	801	251,060 (2564)	313
4	เมลียา (สเปน)	12.3	87,076	7,256.3
5	เวสเทิร์นสะฮารา	266,000	597,339	2
สถิติ	6,012,669	204,420,690	34.0
แอฟริกากลาง
1	กาบอง	257,670	2,225,734	9
2	แคเมอรูน	472,710	26,545,863	56
3	ชาด	1,259,200	16,425,864	13
4	เซาตูแมอีปริงซีป	960	219,159	228
5	สาธารณรัฐคองโก	341,500	5,518,087	16
6	สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก (ซาอีร์เดิม)	2,322,163	89,561,403	40
7	ประเทศแอฟริกากลาง	622,980	4,829,767	8
8	อิเควทอเรียลกินี	28,050	1,402,985	50
9	แองโกลา	1,246,700	32,866,272	26
สถิติ	6,496,820	179,595,134	27.64
แอฟริกาใต้
1	นามิเบีย	823,290	2,540,905	3
2	บอตสวานา	566,730	2,351,627	4
3	เลโซโท	30,360	2,142,249	71
4	เอสวาตินี	17,200	1,160,164	67
5	แอฟริกาใต้	1,213,090	59,308,690	49
6	ซิมบับเว	386,850	14,862,924	38
สถิติ	3,037,520	82,366,559	27.12
แอฟริกาตะวันออก
ประเทศ
1	บุรุนดี	25,680	11,890,784	463
2	คอโมโรส	1,861	869,601	467
3	จิบูตี	23,180	988,000	43
4	เอริเทรีย	101,000	3,546,421	35
5	เอธิโอเปีย	1,000,000	114,963,588	115
6	เคนยา	569,140	53,771,296	94
7	มาดากัสการ์	581,795	27,691,018	48
8	มาลาวี	94,280	19,129,952	203
9	มอริเชียส	2,030	1,271,768	626
10	โมซัมบิก	786,380	31,255,435	40
11	รวันดา	24,670	12,952,218	525
12	ซูดาน	1,765,048	43,849,260	25
13	ซูดานใต้	610,952	11,193,725	18
14	เซเชลส์	460	98,347	214
15	โซมาเลีย	627,340	15,893,222	25
16	แทนซาเนีย	885,800	59,734,218	67
17	ยูกันดา	199,810	45,741,007	229
18	แซมเบีย	743,390	18,383,955	25
ดินแดน
1	มายอต (ฝรั่งเศส)	375	272,815	728
2	เรอูว์นียง (ฝรั่งเศส)	2,500	895,312	358
สถิติ	8,045,691	474,391,942	58.96
แอฟริกาตะวันตก
ประเทศ
1	เบนิน	112,760	12,123,200	108
2	บูร์กินาฟาโซ	273,600	20,903,273	76
3	กาบูเวร์ดี	4,030	555,987	138
4	โกตดิวัวร์	318,000	26,378,274	83
5	แกมเบีย	10,120	2,416,668	239
6	กานา	227,540	31,072,940	137
7	กินี	245,720	13,132,795	53
8	กินี-บิสเซา	28,120	1,968,001	70
9	ไลบีเรีย	96,320	5,057,681	53
10	มาลี	1,220,190	20,250,833	17
11	มอริเตเนีย	1,030,700	4,649,658	5
12	ไนเจอร์	1,266,700	24,206,644	19
13	ไนจีเรีย	910,770	206,139,589	226
14	เซเนกัล	192,530	16,743,927	87
15	เซียร์ราลีโอน	72,180	7,976,983	111
16	โตโก	54,390	8,278,724	152
ดินแดน
1	เซนต์เฮเลนา อัสเซนชัน และตริสตันดากูนยา (สหราชอาณาจักร)	390	6,077	16
สถิติ	6,064,060	401,861,254	66.27
รวมสถิติสูงสุด	29,656,760	1,342,635,579	45.27

อ้างอิง[แก้]

1. ↑ 1.0 1.1 "การประเมินประชากรโลก พ.ศ. 2560". ESA.UN.org (custom data acquired via website). United Nations Department of Economic and Social Affairs, Population Division. สืบค้นเมื่อ 10 September 2017.
2. ↑ "GDP PPP, current prices". International Monetary Fund. 2021. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 January 2021. สืบค้นเมื่อ 16 January 2021.
3. ↑ "GDP Nominal, current prices". International Monetary Fund. 2021. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 February 2017. สืบค้นเมื่อ 16 January 2021.
4. ↑ "Nominal GDP per capita". International Monetary Fund. 2021. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 January 2020. สืบค้นเมื่อ 16 January 2021.
5. ↑ Gordon Conwell Theological Seminary, African Christianity, 2020
6. ↑ Sayre, April Pulley. (1999) Africa, Twenty-First Century Books. ISBN 0-7613-1367-2.
7. ↑ Swanson, Ana (17 August 2015). "5 ways the world will look dramatically different in 2100". The Washington Post.
8. ↑ Harry, Njideka U. (11 September 2013). "African Youth, Innovation and the Changing Society". Huffington Post.
9. ↑ Janneh, Abdoulie (April 2012). "item,4 of the provisional agenda – General debate on national experience in population matters: adolescents and youth" (PDF). United Nations Economic Commission for Africa. สืบค้นเมื่อ 15 December 2015.
10. ↑ 10.0 10.1 Collier, Paul; Gunning, Jan Willem (1999-08-01). "Why Has Africa Grown Slowly?". Journal of Economic Perspectives (ภาษาอังกฤษ). 13 (3): 3–22. doi:10.1257/jep.13.3.3. ISSN 0895-3309.
11. ↑ Fwatshak, S. U. (2014). "The Cold War and the Emergence of Economic Divergences: Africa and Asia Compared". Contemporary Africa. Springer. pp. 89–125. doi:10.1057/9781137444134_5. ISBN 978-1-349-49413-2.
12. ↑ Austin, Gareth (2010-03-01). "African Economic Development, and Colonial Legacies". International Development Policy | Revue internationale de politique de développement (ภาษาอังกฤษ) (1): 11–32. doi:10.4000/poldev.78. ISSN 1663-9375.
13. ↑ Dunning, Thad (2004). "Conditioning the Effects of Aid: Cold War Politics, Donor Credibility, and Democracy in Africa". International Organization. 58 (2): 409–423. doi:10.1017/S0020818304582073. ISSN 0020-8183. JSTOR 3877863.
14. ↑ Alemazung, J. (2010). "Post-Colonial Colonialism: An Analysis of International Factors and Actors Marring African Socio-Economic and Political Development". undefined (ภาษาอังกฤษ). S2CID 140806396. สืบค้นเมื่อ 2020-11-12.
15. ↑ Bayeh, E. (2015). "THE POLITICAL AND ECONOMIC LEGACY OF COLONIALISM IN THE POST-INDEPENDENCE AFRICAN STATES". www.semanticscholar.org (ภาษาอังกฤษ). S2CID 198939744. สืบค้นเมื่อ 2020-11-12.
16. ↑ "Africa. General info". Visual Geography. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 April 2011. สืบค้นเมื่อ 24 November 2007.
17. ↑ Schneider, S.H.; และคณะ (2007). "19.3.3 Regional vulnerabilities". ใน Parry, M.L.; และคณะ (บ.ก.). Chapter 19: Assessing Key Vulnerabilities and the Risk from Climate Change. Climate change 2007: impacts, adaptation, and vulnerability: contribution of Working Group II to the fourth assessment report of the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC). Cambridge University Press (CUP): Cambridge, UK: Print version: CUP. This version: IPCC website. ISBN 978-0-521-88010-7. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-03-12. สืบค้นเมื่อ 2011-09-15.
18. ↑ Niang, I., O.C. Ruppel, M.A. Abdrabo, A. Essel, C. Lennard, J. Padgham, and P. Urquhart, 2014: Africa. In: Climate Change 2014: Impacts, Adaptation, and Vulnerability. Part B: Regional Aspects. Contribution of Working Group II to the Fifth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change [Barros, V.R., C.B. Field, D.J. Dokken et al. (eds.)]. Cambridge University Press, Cambridge, United Kingdom and New York, NY, USA, pp. 1199–1265. //www.ipcc.ch/site/assets/uploads/2018/02/WGIIAR5-Chap22_FINAL.pdf
19. ↑ "Homo sapiens: University of Utah News Release: 16 February 2005". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 October 2007.
20. ↑ Schlebusch, Carina M; Malmström, Helena; Günther, Torsten; Sjödin, Per; Coutinho, Alexandra; Edlund, Hanna; Munters, Arielle R; Vicente, Mário; Steyn, Maryna; Soodyall, Himla; Lombard, Marlize; Jakobsson, Mattias (2017). "Southern African ancient genomes estimate modern human divergence to 350,000 to 260,000 years ago". Science. 358 (6363): 652–655. Bibcode:2017Sci...358..652S. doi:10.1126/science.aao6266. PMID 28971970.
21. ↑ Sample, Ian (7 June 2017). "Oldest Homo sapiens bones ever found shake foundations of the human story". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 7 June 2017.
22. ↑ Zimmer, Carl (10 September 2019). "Scientists Find the Skull of Humanity's Ancestor — on a Computer – By comparing fossils and CT scans, researchers say they have reconstructed the skull of the last common forebear of modern humans". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 10 September 2019.
23. ↑ Mounier, Aurélien; Lahr, Marta (2019). "Deciphering African late middle Pleistocene hominin diversity and the origin of our species". Nature Communications. 10 (1): 3406. Bibcode:2019NatCo..10.3406M. doi:10.1038/s41467-019-11213-w. PMC 6736881. PMID 31506422.
24. ↑ Richard Sandbrook, The Politics of Africa's Economic Stagnation, Cambridge University Press, Cambridge, 1985. ISBN 978-0511-55893-1.
25. ↑ Human Development Index, สำนักงานโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ

ข้อมูล[แก้]

• Malone, Jacqui (1996). Steppin' on the Blues: the Visible Rhythms of African American Dance. University of Illinois Press. OCLC 891842452.
• Welsh-Asante, Kariamu (2009). African Dance (ภาษาอังกฤษ). Infobase Publishing. ISBN 978-1-4381-2427-8.

อ่านเพิ่ม[แก้]

ดูเพิ่มที่ Africa Bibliography [en]

• Asante, Molefi (2007). The History of Africa. US: Routledge. ISBN 978-0-415-77139-9.
• Clark, J. Desmond (1970). The Prehistory of Africa. London: Thames and Hudson. ISBN 978-0-500-02069-2.
• Crowder, Michael (1978). The Story of Nigeria. London: Faber. ISBN 978-0-571-04947-9.
• Davidson, Basil (1966). The African Past: Chronicles from Antiquity to Modern Times. Harmondsworth: Penguin. OCLC 2016817.
• Gordon, April A.; Donald L. Gordon (1996). Understanding Contemporary Africa. Boulder: Lynne Rienner Publishers. ISBN 978-1-55587-547-3.
• Khapoya, Vincent B. (1998). The African experience: an introduction. Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall. ISBN 978-0-13-745852-3.
• Moore, Clark D., and Ann Dunbar (1968). Africa Yesterday and Today, in series, The George School Readings on Developing Lands. New York: Praeger Publishers.
• Naipaul, V.S. The Masque of Africa: Glimpses of African Belief. Picador, 2010. ISBN 978-0-330-47205-0
• Wade, Lizzie (2015). "Drones and satellites spot lost civilizations in unlikely places". Science. doi:10.1126/science.aaa7864.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

ข้อมูลทั่วไป

• ทวีปแอฟริกา ที่เว็บไซต์ Curlie
• African & Middle Eastern Reading Room จาก the United States Library of Congress
• Africa South of the Sahara จาก Stanford University
• The Index on Africa จาก The Norwegian Council for Africa
• Aluka Digital library of scholarly resources from and about Africa
• Africa Interactive Map จาก the United States Army Africa

ประวัติศาสตร์

• African Kingdoms
• The Story of Africa จาก BBC World Service
• Africa Policy Information Center (APIC)
• Hungarian military forces in Africa เก็บถาวร 3 พฤศจิกายน 2013 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

สื่อข่าว

• allAfrica.com current news, events and statistics
• Focus on Africa วารสารจาก BBC World Service