วัตถุ –ในอนาคตสามารถใชค้ วามรู้ในการประกอบอาชพี ท่ดี ี สามารถสร้างรายได้ หาเลี้ยงชพี ในทางทีช่ อบ รวมทงั้ สรา้ ง
รายไดใ้ ห้กับประเทศชาติ
สงั คม –ผ้ทู ี่มกี ารศกึ ษา สามารถตดั สินสงิ่ ถกู -ผิดได้ มีสตปิ ญั ญาในการทางาน จะเป็นกาลงั ของสังคมใน
การพัฒนาประเทศชาติ
ส่ิงแวดลอ้ ม –ใช้ความรจู้ ากการเรยี นช่วยรักษาส่ิงแวดล้อม รณรงค์ใหบ้ ุคคลอ่ืนเห็นความสาคัญของการ
รักษาส่งิ แวดลอ้ ม
วัฒนธรรม –สามารถใชค้ วามรแู้ สวงหา ศึกษาและดารงวัฒนธรรมไทยได้อยา่ งกว้างขวาง
๑๑. การวิเคราะหป์ รชั ญาของเศรษฐกิจพอเพยี งกบั การใชช้ วี ติ ประจาวนั หลักความพอประมาณ
-ความเหมาะสมของการใช้เวลาในการทากิจกรรมตา่ งๆ -ความเหมาะสมของกจิ กรรมกับสภาพรา่ งกาย อายุ ความสามารถ ประสบการณ์และสติปัญญา -ความเหมาะสมของกิจกรรมกบั งบประมาณ ฐานะ และวสั ดุ อปุ กรณ์ทม่ี อี ยู่ หลักความมเี หตผุ ล -ทาไมตอ้ งทากจิ กรรมนัน้ ๆ -ทาแลว้ ดีอยา่ งไร เกดิ ประโยชนต์ ่อตนเอง ครอบครวั สังคมอยา่ งไร -ไม่ทาแล้วเกิดผลเสียอย่างไร หลักภมู คิ มุ้ กัน -ทาอย่างไรกิจกรรมนั้นๆจึงจะสาเรจ็ -ทาอย่างไรจะไมท่ าใหเ้ กดิ ความบาดเจบ็ -ทาอยา่ งไรจะไม่ใหเ้ กดิ ความเสียหาย ( ทรพั ยส์ นิ ช่ือเสยี ง ) ทง้ั กับตนเองและผู้อ่นื -ถ้ากจิ กรรม / งานน้นั ๆล้มเหลว มีอะไรเป็นหลักประกนั ทีจ่ ะไมใ่ หเ้ สียหายมากหรอื การมสี ิ่งอืน่ มา ชดเชย บรรเทาความเสียหาย เงื่อนไขคณุ ธรรม -การทากิจกรรมนนั้ ๆได้ใหค้ ุณธรรม แงค่ ดิ อะไรเราบ้าง -การทากจิ กรรมนั้นๆเราได้มีส่วนชว่ ยเหลอื บุคคลอ่ืนหรอื สังคมในด้านใดบา้ ง เงือ่ นไขความรู้ -กอ่ นทากิจกรรมใดๆเราตอ้ งมีความรใู้ นเรอ่ื งใดบา้ ง ทจี่ ะสง่ ผลใหก้ ารทากจิ กรรมของเราบรรลุตาม เป้าหมาย -ความรู้ ประสบการณ์ที่เกดิ ข้ึนขณะทากจิ กรรมหรอื เมื่อทากิจกรรมสาเร็จแลว้ การเชอ่ื มโยงสู่ ๔ มติ ิ วตั ถุ –การใชช้ วี ติ ประจาวนั โดยยึดหลักปรัชญาของเศรษฐกจิ พอเพยี งทาใหเ้ ศรษฐกจิ ของตนเอง ครอบครวั ชุมชนและ ของประเทศชาตมิ ัน่ คง สงั คม –การใช้ชวี ิตประจาวันโดยยดึ หลกั ปรัชญาของเศรษฐกจิ พอเพยี งทาใหส้ ังคมสงบสขุ สิ่งแวดล้อม –การใชช้ วี ิตประจาวนั โดยยึดหลักปรัชญาของเศรษฐกจิ พอเพยี งทาใหส้ ่งิ แวดล้อมไดถ้ ูก คานึงถึงในทกุ ๆกจิ กรรมว่าสงิ่ ที่จะทาน้ันจะไมไ่ ปรบกวนส่ิงแวดล้อมแต่จะพัฒนาสิ่งแวดล้อมใหด้ ีขนึ้ เป็นการใชป้ ระโยชน์ ที่คุม้ ค่าและถาวร วัฒนธรรม –การใชช้ ีวิตประจาวันโดยยึดหลักปรัชญาของเศรษฐกจิ พอเพยี งเป็นการสืบทอดวัฒนธรรม หลายๆด้านโดยเฉพาะการเสียสละแบง่ ปนั ทาให้วฒั นธรรมของท้องถน่ิ กลบั คืนมาและมคี วามยัง่ ยืน
๒๑.การวเิ คราะหป์ รชั ญาของเศรษฐกจิ พอเพยี งกับการทางานหรอื ประกอบอาชพี หลกั ความพอประมาณ
-พอประมาณกับเวลาไม่ทุ่มเทมากเกนิ ไปจนทาให้ตนเองมสี ขุ ภาพแยล่ งหรือไม่มีเวลาพกั ผ่อน ไมม่ เี วลา ให้ครอบครัว และไม่น้อยเกนิ ไปจนดูด้อยคุณภาพหรอื ทางานไม่เตม็ ศักยภาพ
-พอประมาณกบั ช่วงเวลา ขึน้ อยกู่ ับประเภทของงาน -พอประมาณกับกาลงั ไม่หักโหมเกนิ ไป -พอประมาณกบั สถานทท่ี ีจ่ ะทางานนั้นๆได้อย่างสะดวกปลอดภยั -พอประมาณกับงบประมาณและปจั จยั การผลิตอ่ืนๆ หลกั ความมเี หตผุ ล -เพ่อื ให้เกดิ รายไดจ้ ากการทางาน -เพื่อพฒั นาความสามารถของตนเอง -เพื่อทาให้เกดิ คณุ ค่าในตนเอง -เพอ่ื ใช้เวลาวา่ งให้เป็นประโยชน์ หลักภมู ิคมุ้ กัน -ตอ้ งมีความร้ใู นงานทท่ี า -ต้องไมป่ ระมาท -ตอ้ งสรา้ งร่างกายใหม้ ีความพร้อมสาหรับการทางาน เงือ่ นไขคณุ ธรรม -ความรับผิดชอบตอ่ ภาระหนา้ ที่ -การตรงตอ่ เวลา -การเสียสละ การเอ้ือเฟ้อื เผื่อแผ่ การแบง่ ปนั -ความขยนั อดทน เงอื่ นไขความรู้ -ข้ันตอนและทกั ษะในงานหรืออาชีพทีท่ า -การป้องกนั ตนเองและผู้อื่นจากอันตรายในงานทีท่ า -การแปรรูป จัดการผลผลติ -การตลาด การเชือ่ มโยงสู่ ๔ มติ ิ วัตถุ – การประกอบอาชีพทาใหม้ ีรายไดท้ ่ีจะนามาใชแ้ สวงหาปัจจยั ๔ ในการดารงชวี ิต สังคม – ผู้ทม่ี ีอาชีพเปน็ หลักแหลง่ มัน่ คงและถาวรจะไม่ก่อให้เกดิ ปัญหาสงั คมแต่จะช่วยพัฒนาสังคม ทงั้ ด้านเศรษฐกิจ การดารงชีวิต ส่ิงแวดลอ้ ม –การมีอาชพี ทาจะไดม้ รี ายไดใ้ ช้จ่ายไมต่ ้องไปเก็บเก่ียวจากธรรมชาติโดยตรง เช่น การตัด ไมท้ าลายป่า การลา่ สตั ว์ จะลดปัญหาการทาลายทรัพยากรได้ วัฒนธรรม –วัฒนธรรมการพง่ึ พาตนเอง
๒๔.การวเิ คราะห์ปรชั ญาของเศรษฐกจิ พอเพยี งกับการปลกู ผกั สวนครวั
หลกั ความพอประมาณ
-พอประมาณกับเวลาที่มอี ยนู่ อกเหนือจากการเรยี นหรอื การทางานไมม่ ากเกนิ ไปจนเปน็ ภาระในการ
ดแู ลรกั ษาและเบียดเบยี นการทากจิ กรรมอืน่ ๆ หรือน้อยเกินไปจนนาไปใชป้ ระโยชนอ์ ะไรไม่ได้
-พอประมาณกบั กาลังของตนเองหรือบุคคลในครอบครัวทจี่ ะทาได้
-พอประมาณกบั สถานที่หรือท่ดี ินทม่ี ีอยู่
-พอประมาณกบั งบประมาณ เคร่อื งมอื วัสดุ อุปกรณ์ทใี่ ช้ในการดาเนนิ การ
หลกั ความมเี หตผุ ล
- เพอ่ื ให้ไดผ้ ักทีป่ ลอดสารพษิ ไวบ้ ริโภคเอง - เพอื่ การใช้เวลาวา่ งใหเ้ ป็นประโยชน์
- เพ่ือเปน็ รายไดเ้ สริมใหก้ ับตนเองและครอบครวั
หลกั ภูมิคมุ้ กนั
- ตอ้ งตระหนักถงึ อนั ตรายจากการบริโภคผักทใี่ ชส้ ารเคมี
- ต้องไมใ่ ช้สารเคมีในการผลิต หรอื ถ้าจะใช้ตอ้ งศกึ ษาวิธีการใชท้ ถี่ ูกตอ้ งและเก็บเก่ียวผลผลิตหลังจาก
สารเคมที ีใ่ ชส้ ลายตัวแล้ว
- ตอ้ งมีเวลาใหก้ ับงานและมีความสม่าเสมอในการทางาน
เงือ่ นไขคณุ ธรรม
- ความรับผิดชอบตอ่ ตนเอง ตอ่ สังคม - การตรงต่อเวลา
- การเสยี สละ การแบ่งปัน การชว่ ยเหลอื ผู้อ่ืน - ความขยันหม่ันเพียร ความอดทน
- ความซื่อสัตย์
- ความประหยัด รู้จกั ประยกุ ตข์ องเหลือใชจ้ ากครัวเรือนและจากธรรมชาติให้เกิดประโยชน์
เง่อื นไขความรู้
- ธรรมชาตขิ องพชื ผกั ที่ปลูก - คณุ สมบัตขิ องดนิ น้า แร่ธาตุ อณุ หภูมิ ในท้องทีท่ ีจ่ ะปลกู
- วิธกี ารปลกู - การดแู ลรักษา
- การเกบ็ เกยี่ ว การแปรรูป การจัดการผลผลิต
การเช่อื มโยงสู่ ๔ มิติ
วตั ถุ – มีผกั สดไวก้ นิ เอง ประหยดั รายจ่าย ไมต่ อ้ งเสียคา่ รักษาจากการป่วยเพราะไดร้ ับสารพิษจากผัก
ทาให้เศรษฐกิจในครอบครัวดีขึ้น
สงั คม – ครอบครัวอบอุ่น คนในครอบครัวได้ทากจิ กรรมร่วมกนั วัยรุ่นไม่เอาเวลาวา่ งไปก่อความ
เดือดร้อนแก่ตนเองและสังคม
สิง่ แวดล้อม – สิง่ แวดล้อมไม่ถูกทาลายจากการใช้สารเคมหี รอื สารพิษ ของเหลือใช้จากครัวเรอื นถกู นา
กลบั มาใชเ้ ป็นปุย๋ ชีวภาพ
วัฒนธรรม – การแบง่ ปนั กนั ในสงั คมจากผักทีม่ ไี ว้กินไว้ใชใ้ นครวั เรือนสญู่ าตมิ ติ ร สู่เพ่ือนบ้าน เกิด